Day: March 4, 2024

“ဟင်းးးး စည်သူရယ် မင်းရဲ့ အောက်ကဟာ စံချိန်မီပါပဲကွာ”

by

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ကျွန်မအနေနဲ့ ဒီအကြောင်းကို ချမရေးသင့်ဘူး။ ဒါကိုဖတ်ပြီး အကြောင်းသိတဲ့သူတွေ ပြောလိုက်ရင် ကျွန်မ ဒုက္ခရောက်ပြီ။ ဒါပေမဲ့ အတွေးထဲမှာ ဒီအကြောင်းက အမြဲရောက်နေတော့ ရင်ဖွင့်လိုက်မှ အဆင်ပြေမှာ။ ယုံကြည်စိတ်ချရတဲ့သူ တစ်ယောက်ယောက်ကို ရင်ဖွင့်ဖို့ကလည်း အဆင်မပြေဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ ကျွန်မ ဒီမှာရေးပြီး ရင်ဖွင့်လိုက်ပါတော့တယ်။ ကျွန်မနာမည် မြတ်နိုးအေး လို့ပဲ ဆိုကြပါစို့။ အသက်က ၃၅ … Read more

သိုင်းကျွမ်းကျင်တဲ့ အဖေတူ သားလေး

by

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ” အမလေး အကိုကြီးရဲ့ သဇင့်ကို ထားခဲ့ပြီလားတော့… အီး… ဟီး… ဟီး… အခုမှ သေရသလားတော့ နှမြောလှချည်ရဲ့… အီး…ဟီး” ” အာ..အမေကလည်း ဘယ်လိုတွေ ငိုနေတာလည်းဗျာ.. အသေစောလို့ နှမြောတယ်ပဲ ကြားဖူးပါတယ်” ” ဟဲ့ ရဲခေါင် နင်ဘာမှမသိဘဲ လာပြောမနေနဲ့… ၆၈ နှစ်မှသေတာလေ အသေနောက်ကျမလား… ဒီ့ထက်စောပြီးတောင် … Read more

“အ… ‌နာတယ် နာတယ်…လက်‌ညှိုးကြီး ထိုးထည့်တာက သမီး အရမ်းနာတယ်‌….”

by

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည် မနက်‌ခင်း နှစ်‌နာရီခန့်အချိန်‌သာ ရှိ‌သေး‌သော‌ကြောင့် လူသူကင်းရှင်း‌နေ‌သော လမ်းထက်‌မှာ မလှမ်းမကမ်းမှ တစ်‌ချက်‌တစ်‌ချက်‌ ကြားရ‌သော ကြက်‌တွန်‌သံနှင့်‌ လမ်း‌ဘေးအိမ်‌ခြံဝင်း‌တွေထဲမှ ‌ခွေး‌ဟောင်‌သံတို့သာ ပျံလွှင့်လျက်‌ရှိ၏။ လမ်းငယ်‌‌လေးတစ်‌‌လျှောက်‌ ‌လျှောက်‌လှမ်း‌နေ‌သော မနှင်းနှင်း၏‌ ခြေအစုံတို့က ‌လေးလံ‌နေ‌ပေသည်‌။ တ‌ရွေ့‌ရွေ့လှမ်း‌နေ‌သော ‌ခြေလှမ်းတို့၏ အ‌ကြောင်းဓာတ်‌ခံမှာ သူမသယ်‌လာ‌သော အထုပ်အပိုးများ‌ကြောင့် မဟုတ်‌ပဲ စိတ်‌ဘဝင်‌လှုပ်‌ခပ်‌မှု‌ကြောင့် ‌မောပန်း‌နေခြင်းဖြစ်‌‌ကြောင်း သက်‌ပြင်း‌မောတို့ ခဏခဏ ချ‌နေခြင်း‌ကြောင့် … Read more

“တကယ် အရည်ရွှမ်းတာဟ… ခုကြည့်… ဘာမှတောင် မလုပ်ရသေးဘူး… ဟားဟား”

by

လည်ပင်းမှာ ရှုပ်ယှက်ခက်နေတဲ့ ပန်းကုံးတွေ စားပွဲပေါ်ပစ်တင်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှာ ဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းနီကို တစ်ရှုးနဲ့ ပွတ်သုတ်ပစ်တယ်။ ခုံပေါ်ထိုင်ချရင်း သောက်ရေဘူးဆီ လက်အလှမ်း… “ရှေး…နင့်ကို ဂျာကြီးလှမ်းခေါ်နေတယ်… ဘိုးတော်တွေဝိုင်းမှာ” “ငါအမောတောင် မပြေသေးဘူး” “အဲ့ဒါဆို ငါသွားလိုက်ရမလား” “သွားချင်သွားလေ…ငါမလာနိုင်ဘူးပြောလိုက်” ကိုယ်လုံးနည်းနည်းသွယ်ပေမဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းကလေးပုံစံလေးနဲ့ ညိုက မျှော်လင့်တကြီးနဲ့မေးတယ်… ဧကန်န ခုချိန်ထိ လူမရသေးဘူးထင်တယ်… “ငါ တကယ် သွားရမလားဟင်” “အင်း သွားလိုက်…ငါနေမကောင်းလို့ အခုပဲ ပြန်တော့မှာလို့” “ကျေးဇူးပဲဟာ..ငါသွားတော့မယ်” “အင်း” ညို ထွက်သွားမှ ရေဘူးကို မော့သောက်ရင်း အိတ်ထဲက ဖုန်းကို ဆွဲထုတ်တယ်… “ရှေး” နှစ်ပေါင်းများစွာ.. ရင်းနှီးနေတဲ့ အသံတစ်ခု… “နင်ပြန်တော့မှာဆို… ငါပြန်လိုက်ပို့မယ်” “ငါ ဒီည အိမ်ပြန်မှာ…” “ဘယ်ပဲပြန်ပြန်… ငါလိုက်ပို့မယ်” … Read more

“ တော်ပြီကွာ…. မောင်တိုး….. မမ ကို အဲဒါမျိုးတွေ မမေးနဲ့……. အား….. ဆောင့်… ဆောင့်….. မောင်တိုး…. ဆောင့်…… အား…. ကျွတ်….. မမ ပြီးတော့မယ်…… အား…..”

by

လက်တစ်ဖက်က ရေဖလားကို ကိုင်ပြီး ရေစည်ထဲတွင် ပြည့်လျှံနေသော ရေများထဲသို့ ထိုးနှစ်ကာ ခပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ သူ့ကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သူက မြေပြင်ပေါ်မှာ အုန်းလက်အလယ်ကြောရိုး အရင်းပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ဖင်ခုပြီးထိုင်နေရာက လက်ထဲမှာ ဓားပါးလေးတစ်ချောင်း ကိုင်ထားပြီး အုန်းလက်လေးတွေကို တံမြက်စီးတန်သပ်နေရာကနေ ကျမကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျမရေချိုးနေတဲ့နေရာနဲ့ သူရှိတဲ့နေရာကြားမှာ ပန်းခြုံလေးများရှိကာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း ပေ (၂၀) နီးပါးလောက် ဝေးလေတော့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးနေတဲ့ ကျမက မြေပြင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ သူ့ကို သဲသဲကွဲကွဲ မြင်နေရပေမယ့် သူကတော့ ကျမ သူ့ကို တွေ့နေရတယ်ဆိုတာ သိပုံမရပါဘူး။ သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး သူက ကျမကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ကြည့်နေတယ်ဆိုတာလည်း ကျမက … Read more

ပြည့်တန်ဆာ နှင့် မိမာယာ အပိုင်း (၃) ဇာတ်သိမ်း

by

အခန်း ( ၁၄ ) ဆိုင်ကို မနက်အရုဏ်ကျင်းမှ ပြန်ရောက်လာသည်။ ခင်လေးနွယ် တစ်ရေးမှ မအိပ်ရသေး။ ရောက်ရောက်ချင်း အဝတ်အစားတောင် မလဲနိုင်ဘဲ အိပ်ရာပေါ် ထိုးအိပ်ချလိုက်ရာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားသည်။ ခင်လေးနွယ် သူမအိပ်မက်ထဲမှာတောင် ကိုညွန့် သောင်းဒန် စွေစောင်း လျှံစိန် တို့လူသိုက်နှင့်တွေ့ပြီး တစ်ယောက်တည်း ဘုံကျောင်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကြီးကုန်းထောင် ပေးထားရလျက် ယောက်ျားလေးယောက်က တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သူမဖင်စအိုချည်းသက်သက် အချီပေါင်းမြောက်များစွာ သဲကြီးမဲကြီး မဲပြီးဖင်ပါကင်ဖွင့်နေကြတာကို အိပ်မက်အဖြစ် မြင်မက်လိုက်သေးရာ အိပ်ရာမှတစ်ရေးလန့်နိုးချိန်မှာ ဇောချွေးများပင်ပျံပြီး လူလည်း မောဟိုက်နွမ်းလျလျက် မျော့မျော့ကလေးသာ ကျန်နေတော့သည်။ တစ်ခါပြန်အိပ်လိုက်မှပဲ မိုးလင်းပေါက် အိပ်ပျော်သွားရတော့သည်။ မနှင်းအေးရောက်လာပြီး နှိုးတော့ အိပ်ရာကလူးလဲထပြီး ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်ကာ အဝတ်အစားများကောက်လဲပြီး မနက်ဆိုင်ဖွင့်ဖို့နှင့် ဆေးရုံကို ထမင်းချိုင့်ပို့ဖို့အတွက် နှစ်ယောက်သား ဈေးထဲသွားရောက်ဝယ်ခြမ်း၍ … Read more

မိမာယာ နှင့် ပြည့်တန်ဆာ အပိုင်း (၂)

by

အခန်း ( ၇ ) “အို အို အို … ဦး ဦးတရုတ်ကလည်း … ဟင် ဟင် အဟင့်” ခင်လေးနွယ် ခပ်ညုညုကလေး ညည်းသံကလေးပြုရင်း ရုန်းမလိုနွဲ့မလို ဟန်ကလေးပြုလိုက်ပါသည်။ ဦးတရုတ်လက်ကမူ သူမကို လုံးဝလွှတ်ပေးခြင်း မရှိပါ။ “နွယ်လေး မနှင်းနဲ့ စကားပြောပြီးပြီ မဟုတ်လား” “အင်း ပြော ပြောခဲ့ တယ် ဟို ဟို … ” “ဘယ်လို သဘောရလဲ ကိုတရုတ်နဲ့နေဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလား။ နှင်းကတော့ပြောတယ် နွယ့်မှာ ငွေတအားလိုတယ်တဲ့။ သူလည်း နှင်းလိုပဲ အဆင်ပြေအောင် တစ်ခုခုလုပ်ချင်တယ်လို့ ပြောတယ်။ ဒါ တကယ်ပဲမဟုတ်လား နွယ် … ကိုယ့်ကို ပြောလေ ” ခင်လေးနွယ် … Read more