Month: April 2025

အိပ်ချင်လွန်း၍သာ ကျမအိပ်ခန်းအတွင်းဝင်အိပ်လိုက်ရပေမဲ့ ကိုထွေးက မလာသေးသဖြင့် စိတ်ချလက်ချ အိပ်မရပါဘူးအိပ်တဝက် နိုးတဝက်ပါဘဲ ထိုအချိန် တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရပါတယ် သြော် သူပြန်လာပြီကိုး တံခါးခေါက်မှာပေါ့ သူမှ သော့မပါတာ ကျမသော့ခတ်မထား ဘူးလေ သူသိမှာပါ။ ကိုယ်တော်ချောက ကျမရှိတဲ့ အိပ်ခန်းဘက်ကို တန်းလာတော့တာပါဘဲ ကျမလဲ စောင်ခေါင်းမြီးခြုံပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်တယ် သူ ချက်ချင်းကုတင်ပေါ် တက်လာတော့တာဘဲဟင်း…ဟင်း ရယ်စရာ ဘဲ မနက်ကတော့ ကောက်တော်မူနေပြီး ခုတော့ နေနှိုင်သေးလား။ အိုး..ကျမခေါင်းမြီးခြုံထားတာကို ခေါင်းကစမလှန်ပါဘဲ ခြေထောက်ကစလှန်တယ် အင်း…သူဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ ကျမသိတာပေါ့ထင်ထားတာက ကျမကိုနှိုးမယ် အနမ်းတွေပေးမယ် ပတ်ချွဲနတ်ချွဲတွေလျှောက်ပြောမယ် ပေါ့၊ ခုတော့ဘာဒီဇိုင်းတွေဖမ်းနေတာလဲမသိစကားတခွန်းမျှ မပြောဘဲနဲ့ အံ့ပါရဲ့။ နေပါ့စေအုံး သူ့ဟာကြီးကို မိအောင်ဖမ်းဆွဲပြီး မှတ်လောက်သားလောက်အောင် လိမ်ချိုးထားလိုက်အုံးမယ်။ ကိုညိုမောင် ခြေထောက်ဘက်ကစောင်ခြုံကို မပြီးခေါင်းတိုးဝင်လိုက်လေသည် … Read more

‘‘ဓါတ်ဆီ နှစ်ဂါလံ . . . အင်ဂျင်ဝိုင် တစ်လုံး’’ ‘‘ကိုဇော်ကြီး မနေ့ကဆီဖိုး ပေးပြီးပြီလား’’ ‘‘ဟာ အိုးစွပ် ခွက်စွပ် မနေ့က မကျန်ပါဘူး’’ ‘‘ဟဲ့ ရီနွယ် . . ဇော်ကြီးကျန်တာ မဟုတ်ဘူး . . . ကိုတင်သန်း’’ ‘‘မသိဘူးလေ အမေတို့ဟာက’’ ‘‘ငါ့ . . . ယောင်ပြီး ပြောလိုက်မိတာ ဇော်ကြီးရေ့’’ ဓါတ်ဆီမှောင်ခို အရောင်းဆိုင်မှ ဒေါ်ဝိုင်းသမီး ရီနွယ်မှာ အတော်တောင့်တင်းသော မိန်းမလှလေးဖြစ်သည်။ သမိုင်းမှာ ဓါတ်ဆီ အရောင်းဆိုင်တွေ ရှိသော်လည်း ကားသမားငယ်ငယ် အထူးသဖြင့် ရီနွယ့် အလှကို အပမ်းဖြေ ကြည့်လိုက်သူတို့က သည်ရောက်မှ ဝယ်ကြထည့်ကြသည်။ ရီနွယ့်အမေကလည်း ဒါကို သဘောပေါက်ထားသည်။ … Read more

တကယ်တော့ ထွန်းထွန်းက ဆင်းရဲသား၊ တောသား ငမွဲလေးတစ်ဦးမျှသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဉာဏ်ကောင်းသည်။ ထို့အတူ အောက်လမ်းလိုလို ဘာလိုလို တတ်သည်။ သူအောက်လမ်းတတ်ကြောင်းကို သူ့တစ်ယောက်တည်းသာ သိသည်။ ထိုပညာဖြင့် ရွာတွင် ကျောင်းဆရာမလေး ခြောက်ယာက်၊ အပျိုကြီး တစ်ယောက်၊ အပျိုလေးတစ်ယောက် လင်ရှိမယား တစ်ယောက်နှင့် သူဌေးသမီး ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ကာမဖြင့် မြူဆွယ်စားသောက် ကြီးပွားနေသူ ဖြစ်သည်။ မိဘက မရှိ။ ဘုန်းကြီးကျောင်းသားဘဝဖြင့် ကျောင်းတက်နေသူလည်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကျမ်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ခိုးယူလိုက်ပြီး ထိုကျမ်းစာထဲအတိုင်း လုပ်လိုက်ရာ နက္ခတ်မိသွားသဖြင့် ကာမသိဒ္ဓိအောင်မြင်သွားခဲ့သူ ဖြစ်သည်။ ထွန်းထွန်း၏ ကာမသိဒ္ဓိအစွမ်းနှင့် သူဖန်တီးခဲ့သော ခွင်များ ပထမဦးဆုံး သူစမ်းသပ်လိုက်သော ပစ်မှတ်မှာ အန်တီမူ ဖြစ်သည်။ သားသမီးနှစ်ယောက်ရှိ၍ ခရီးခဏခဏ ထွက်သော … Read more

သူကတော့ အသက် ၃၅လောက်ရှိပါပြီ၊ တရုတ်မဆိုတဲ့အတိုင်း အသားကတော့ဖွေးနေတာပဲ၊ နဲနဲဝတယ် ရုပ်ကလဲ အလန်းကြီးမဟုတ်ပါဘူး၊ နို့ကြီးတယ်၊ ဖင်ကောက်တယ်၊ ကျနော် နိုင်ငံခြားကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာအလုပ်စလျှောက်တော့ သူနဲ့တွေ့တာပဲ၊ သူကကျနော်တို့ ဌာနရဲ့ အကြီးအကဲပေါ့၊ ကျနော်က သူ့လက်ထောက်ပေါ့၊ ကျနော်က အလုပ်တခုလုပ်ပီဆိုလျှင် ငွေရေးကြေးရေးအဓိကမထားပဲ စေတနာထားပီးလုပ်တယ်၊ အဲဒါကြောင့် သူကကျနော်ကို သူများတွေထက်ပိုသဘောကြတယ်၊ လက်အောက်ငယ်သားတွေအပ်ါလဲ ညှာတာတယ်။ စက်ရုံက တရုတ်မတွေထဲမှာတော့ စိတ်ကောင်းအရှိဆုံးပေါ့၊ ကျနော်ကလဲ သူတို့လို စက်ရုံကအဆောင်မှာပဲနေတာလေ၊ ကျနော်က သုံးလွှာ သူက နှစ်လွှာမှာ၊ သူတို့ကတော့ တယောက်တခန်းရတယ်၊ ကျနော်တို့ကတော့ နှစ်ယောက်တခန်းနေရတယ်၊ကျနော်လဲလုပ်သတ်လေး ၆လလောက်ရလာတော့သူနဲ့အတော်ရင်နှီးလာတယ်၊ လျှော့ပင်ထွက်တာ အပြင်သွားတာ ဝန်ထန်းတွေအိမ်သွားလည်တာကအစ အတူတူသွားဖြစ်ကြတယ်၊ စကားပြောရင်လဲ အရမ်းပွင့်လင်းတယ်။ ညနေပိုင်းရောက်တော့ အလုပ်နားရင် သူနဲ့ကျနော် လမ်းလျှောက်ထွက်ဖြစ်ကြတယ်၊ အဲလိုအချိန်မျိုးမှာဆိုရင် သူ့အကြောင်း ကိုယ့်အကြောင်းတွေပြောဖြစ်ကြတယ်။ … Read more

“ဘာမှန်းလဲမသိဘူး..” လက်ထဲက စာရွက်ပိုင်းလေးကို ခေါက်လိုက်ရာက ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့ စောစောက စာလာပေးသော (၁၉) နှစ် (၂၀)နှစ်လောက်အရွယ် ကောင်လေးကို မတွေ့ရတော့ပေ။ ဒီနေ့သင်တန်း ပိတ်ရက်ဖြစ်လို့ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲကာ ခါတိုင်း သင်တန်းပိတ်ရက် များကလို သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာ့ဆီ သွားဖို့ မနက်စာကို စောစော လေးစားပြီး ထွက်၍အလာမှာ ဒီစာတိုလေးကို လမ်းထိပ်ရောက်တဲ့အချိန် မှာ ရရှိလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ ဒါဆို သီတာ့ဆီ ငါနောက်ကျမှ ရောက်သွားရင်…အို ခုမှပဲ သတိရ တယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ် သင်တန်းပိတ်ရက်တုန်းက သီတာ့ဆီ အလည်သွားရင်း သီတာ ပြောလိုက်သည်။ ဒီနေ့ သူ့အိမ်ကတွေနဲ့ ရန်ကုန်ဘုရားဖူး လိုက် သွားဖြစ်မှာဆိုတော့ သူ အိမ်မှာမရှိတဲ့အကြောင်းကို ကျမ ခုမှသတိရလိုက် သည်။ သင်တန်းပိတ်ရက်တိုင်း သီတာတို့အိမ် သွားလည်နေကျဖြစ်တာမို့ … Read more

ကျွန်မနာမည်က လဝင်း အသက်က၂၇နှစ် အင်းစိန်ဈေးထဲမှာအလှကုန်နဲ့ အဝတ်အထည်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်လေ။ ဆိုင်ဖွင့်ဖို့အတွက်စောစောထ ချက်ပြုတ်ပြီးရင် ရေချိုးရဦးမယ်။ဪ..လဝင်းက တစ်ကိုယ်တည်းနေတာလေ။ အပျိုလားဆိုတော့မဟုတ်ဘူး။ လဝင်း အမျိုးသားက သင်္ဘောသားလေ။ အဲ့တော့လဲအတန်အသင့်စုမိဆောင်မိတာလေး ရှိခဲ့တာပေါ့။ သိတဲ့အတိုင်းပဲသင်္ဘောသားဆိုတော့ အလှအပလဲကြိုက် မိန်းမကြမ်းလဲကြေသပေါ့ရှင်။ ခေတ်လဲမှီပါ့ လဝင်းကိုလဲ ယောကျာ်းရပြီးရင်ခန္ဓာကို ယ်အလှပျက်မှာစိုးလို့ ဂျင်ကို သွားခိုင်းခဲ့တယ်။ သူလဲ ပြန်လာရင် လဝင်း နဲ့အတူတူ ဂျင်လိုက်ကစားတယ်လေ။ အင်း…ခုဆို ကိုကိုမရှိတော့တာ ၆လတောင်ပြည့်တော့မယ်။ သင်္ဘောသားဆိုတော့လဲပင်လယ်မှာပဲ ဇာတ်သိမ်းတတ်ကြတာပါပဲလေ။ ကိုကိုမရှိထဲက ညတိုင်း ကိုကိုနဲ့အတူတူ ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြတာကို သတိရမိတယ်.။သတိရတိုင်းလဲ ကိုကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ဘိုင်ဘရေတာနဲ့ လီးတုနဲ့ပဲစိတ်ဖြေခဲ့ရတာပါပဲ။ ကိုကို့နေရာမှာ အစားထိုးနိုင်မယ့်သူတော့ မရှိဘူးလေ။ ကိုကိုက သင်္ဘောသားပီပီ နိုင်ငံခြား အပြာကာတွေထဲကလိုကြိုးတုပ်လိုးတယ်။ ကြာပွတ်နဲ့ရိုက်လိုးတယ်။ တစ်ခါတလေ ဖယောင်းစက်တွေ ကိုယ်ပေါ်ချပြီးပါ လိုးတတ်သေးတယ်။ … Read more

အချိန်ကား ညနေစောင်းနေဝင်ချိန်။ တစ်နေ့တာလုံး အလင်းပေးခဲ့သော နေမင်းကြီးသည် တဖြည်းဖြည်း အားနည်းမှေးဖျော့လာ၍ ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်နေ၏ ။ ထိုအချိန်တွင် သစ်တောထဲ၌ ညည့်ငှက်တွန်သံမှတစ်ပါး အခြားအသံမရှိ ။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေ၏။ တောခေါင်းကြီး၏ တဲရှေ့ကျောက်ဆောင်ပေါ်၌ အင်္ကျီလက်ပြတ်နှင့် မိန်းကလေးတစ်ယောက် ထင်းခွေနေသည်။ ထိုမိန်းကလေးသည် သစ်တောကြီးမှ ပေါက်ဖွားလာသော မိန်းကလေးနှင့်လွန်စွာတူ၏။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မှာ သေးသွယ်သော်လည်းအရပ် မြင့်၍ ကျစ်လစ်တောင့်တင်း၏။ အသားညို၏ ။ သူမအမည်မှာ မြနှင်းဖြစ်သည်။ ထိုစဉ် တဲအတွင်းမှ ခေါ်သံကြားရသည်။ “ဒီညတော့ ငါတို့သားအမိနှစ်ယောက်တည်းပဲ သမီးရေ မိုးချုပ်တော့မယ် မြန်မြန်အိမ်ထဲ ဝင်ပါကွယ်။ မှောင်လာရင် သားရဲတိရစ္ဆာန်တွေ ရန်လည်းကြောက်ရ ၊ တောပုန်းဓားပြတွေလည်းကြောက်ရ၊ ဂျပန်စစ်သားတွေလည်း ကြောက်ရနဲ့ ” မြနှင်းသည် ပေါက်ခြမ်းတစ်ခုကို အားရှိပါးရှိ ခွဲနေသည်။ ထင်းခွဲရန် … Read more

ဒီနေ့က နှင်းဆီနဲ့ နှင်းဆီရဲ့ချစ်သူတို့ ဒုတိယအကြိမ် ချိန်းပြီးတွေ့တဲ့နေ့ပေါ့။ သူက နှင်းဆီ ပထမဆုံးချစ်ခဲ့ရသူပေါ့။ ရင်တွေကလည်း ခုန်နေလိုက်တာ။ သူနဲ့နှင်းဆီ ပထမဆုံးအကြိမ် ချိန်းတွေ့ခဲ့တဲ့နေရာက ကျူရှင်မှာလေ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်က အရှက်လွန်နေကြပြီး စကားတောင် လေလုံးကွဲအောင် မပြောဖြစ်ခဲ့ကြပါဘူး။ အခုတစ်ကြိမ်တော့ သူကနှင်းဆီကို ကျူရှင်မတက်နဲ့လို့ ပြောတာနဲ့ ကျွန်မလည်း သဘောတူခဲ့တယ်လေ။ သူက နှင်းဆီကို ကျူရှင်ရှိတဲ့လမ်းထိပ်မှာ စောင့်နေခဲ့တယ်။ နှင်းဆီလည်း ကားပေါ်ကဆင်းပြီးတာနဲ့ သူရှိရာကို တန်းပြီးထွက်လာခဲ့တယ်။ သူက ကျွန်ကမကို ပြုံးပြီးလှမ်းကြည့်နေလေရဲ့။ အဲဒီချိန်ထိ နှင်းဆီတို့နှစ်ယောက် လက်ချင်းတောင်မကိုင်ဖြစ်ကြ သေးပါဘူး။ ‘ဘယ်သွားချင်လဲ’ ‘သူ့သဘောပဲလေ. . . အင်း..တစ်နေရာရာသွားစားကြရင်ကောင်းမလား’ ‘ကောင်းပြီလေ သူ့ဆန္ဒအတိုင်းပေါ့’ဆိုပြီး ပြောရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့ကားပေါ်တက်ပြီး လဘက်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုက်ဘက်ကို ဦးတည်မောင်းခဲ့ကြတယ်။ ပြောရင်းယုံကြပါ့မလား။ အဲဒီအချိန် ထိ နှင်းဆီတို့နှစ်ယောက် … Read more

မိုးဟိန်းကို ယုံစားပြီး လိုက်ပြေးလာမိတာ မှားပြီလားဟု ယုဇန နောင်တရနေသည်။ အရက်မူးရင် ရန်ရှာတတ်သည့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ခင်ကို စိတ်ကုန်ပြီး အရင်ကတည်းက ကြာကူလီဟု နာမည်ကြီးသည့် မိုးဟိန်းနှင့် မူဆယ်ဘက်ကို လိုက်ပြေးလာပြီး မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားပိုင်သည့် မြို့စွန်က ခြံတစ်ခြံမှာ အတူနေကြသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မ လင်မယားကတော့ မြို့ထဲမှာနေတာမို့ မြို့စွန်ခြံထဲမှာ လွတ်လပ်လှသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကလည်း မိုးဟိန်းအကြောင်းသိနေပြီမို့ အပျိုကိုခိုးလာတာလား၊ အအိုကို ခိုးလာတာလားပင် မေးမနေတော့။ မိုးဟိန်းကလည်း ယုဇနကို မူဆယ်ထိ ခိုးလာပြီးကတည်းက နေ့ရောညပါ လိုးသည်။ သေးပေါက်ချိန်ပင် မပေး။ သူကိုယ်တိုင်လည်း အားဆေးတွေ ကြက်ဥတွေ စပါကလင်တွေ သောက်ရုံသာမက ရိုးရာတိုင်းရင်းဆေးတွေ ကာမအားတိုးဆေးတွေပါသုံးကာ ဆေးအစွမ်းနှင့် လိုးလေသည်။ လိုးရင်လည်း ရိုးရိုးမလိုး၊ ဖင်ရော အဖုတ်ရော ပါးစပ်ပါ စုံအောင်လိုးသည်။ … Read more

သန်လျင်-ကူးတို့သင်္ဘောဆိပ်သို့ ရောက်သောအခါ သူတို့မျှော်လင့် ထားသလို “သီတာ” တစ်နှစ်တို့က မရှိ ဒေါက်တင်ထားသည်ဆို၍ အသင့်ရှိနေသော တိုင်းလုံးကျော် ပေါ်သို့ အပြေးအလွှား တက်ခဲ့ကြရသည်။ သင်္ဘောအပေါ်ထပ်က လူအနည်းငယ်ချောင်သဖြင့် ဦးပိုင်းခရီးဝေးသွား အိပ်ခန်းများနောက် ကပ်လျက်မှာ နေရာယူကြသည်။ အဲ… ရုတ်တရက် လေပြင်းဝှေ့လိုက်သဖြင့် ပင်လယ်သို့ ဦးတည်ထားသော သင်္ဘောဦးက လည်သွားသည်။ လေက ပြင်းလာသည်။ မိုးပေါက်လေးများ ကျလာသည်။ ကြပ်သိပ်နေသော ခရီးသည်များက တဖက်သို့ စုပြုံတိုးဝှေ့နေကြ၏။ ဝေလွင် နှင့် ချိုမာ တို့ တသိုက်က ရီလေးနွယ်ကို ဝင်းနောင် ရင်ခွင်ထဲသို့ မရောက်ရောက်အောင် ဖိတိုးပေးကြသည်။ “ဘာမှန်းလဲမသိဘူး……. တအားတိုးတာဘဲ” “မိုးပက်တယ်ဟ…….” “တောက်….. သူများသားသမီးတွေများ ကောင်းစားနေလိုက်တာ..” “မိုးထဲ လေထဲမှာ အဲဒီအနွေးထည်က အကောင်းဆုံးဘဲ” မထိတထိ … Read more