ပျိုမြစ်နုနယ်လှသော ကလေးမလေး

မင်းအောင်နှင့် မဝင်းကြည်တို့က ရပ်ဆွေရပ်မျိုးဟု ပြောရမည့် တစ်ရွာတည်းသားတွေဖြစ်သည်။ ရွာမှာနေစဉ်ထဲက ခြံခြင်းကပ် အိပ်ချင်းကပ်လျက်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်ဖြစ်သည်။ မဝင်းကြည်က လွန်ခဲ့သော ၄နှစ်ခန့်ကထဲက ကိုရွှေတင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ မြို့သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ ရွာမှာကအလယ်တန်းကျောင်းသာ ရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းမရှိသဖြင့် ၈တန်းအောင်ပြီး ကျောင်းဆက်တတ်မည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူတိုင်း မြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်။ မြို့တွင်လည်း နီးစပ်ရာဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများ၏ နေအိမ်တွင်အတူနေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မင်းအောင်တစ်ယောက် ၈တန်းအောင်ပြီး ၉တန်းတွင်ကျောင်းဆက်တက်ရန်အတွက် မြို့သို့ရောက်ခဲ့ရသည်။ မင်းအောင်၏မိဘများနှင့်ကလဲ မဝင်းကြည်နှင့်ကသားချင်းတွေလိုဖြစ်နေပြန်၊ နောက်ပြီး မင်းအောင်၏အဒေါ်နှင့်ကလည်း မဝင်းကြည်နှင့်က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လေတော့။ မဝင်းကြည်သည် မင်းအောင်ကျောင်းတက်ရန်အတွက် အိမ်တွင်နေထိုင်ရန် လက်ခံထားခဲ့ရလေသည်။ လယ်တွေခြံတွေရှိသော မင်းအောင် ၏မိဘများက မဝင်းကြည်တို့အတွက် တစ်လလျှင်ဆန်တစ်အိပ်နှင့် ငွေတစ်သောင်းအား မင်းအောင်၏ စားစရိတ်အတွက်ဆိုကာပေးသဖြင့်လဲ မဝင်းကြည်တို့လင်မယားက မင်းအောင်ကိုလိုလိုလားလားထားခဲ့သည်လည်း ဖြစ်သည်။ မင်းအောင် ငယ်စဉ်ကလေးဘဝက မဝင်းကြည်တို့၏လက်ပေါ်တွင် … Read more

ကြာဆေး အစွမ်းနဲ့ မိုက်မည်

တကယ်တော့ အရီးလှလို့ကျနော်မခေါ်သင့်ဘူး ဘွားလေးလို့ခေါ်ရမှာ အရီးလှဟာ အဖေတို့အဖေနဲ့မောင်နှမအရင်း အဖေနဲ့ကြတော့ဘွားလေး အဖေတို့အဘိုးနဲ့အဘွားဟာသားသမီးချည်းပဲဆယ့်နှစ်ယောက် ဒါတောင် လေးပျက်ကျတာ သေသွားတာ နှစ်ယောက်လောက်ရှိသေးတယ်လို့ဆိုတယ် အဘိုးရဲ့အကြီးဆုံးသားကအဖေ့ကို မွေးတော့ အရီးလှကိုမမွေးသေးဘူး အရီးလှက နို့ညှာ သူ့အောင်မှာ တင်တင်ထွေးဆိုတာရှိသေးတယ် အဲ့တော့အဖေနဲ့အရီးလှဟာ အဒေါ်တော်ပြီး ကျနော်နဲ့ကအဘွားတောင်တော်သေး အရီးလှက လေးဆယ်ကျော်ငါးဆယ်နားပေါ့ အဖေကတော့ ခြောက်ဆယ်လာက်ရှိပြီ ကျနော်ကလည်းမွေးခြင်းငါးယောက်မှညနို့ညှာ အရီးလှမှာ ကျနော်နဲ့ရွယ်တူ သမီးတစ်ယောက်နဲ့ သူ့ထက်နှစ်နှစ်ငယ် တဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရယ် အငယ်ဆုံးကအခုမှ သူငယ်တန်းအဲ့ခလေးအသက်ဟာ အရီးလှယောက်ကျား ဘ ဘဦးမြင့်ဆွေဆုံးတဲ့နှစ်ပဲ။ ကျနော်က အရီးလှတို့အိမ်မှာနေတာအိပ်တာများတယ်ငယ်ငယ်ကတည်း ယောကျ်ားလေးလိုခြင်တဲ့ အရီးလှတို့လင်မယားက ကျနော့ကို အရမ်းချစ်တာ သူတို့လင်မယားကြား ကျနော်ကဝင်အိပ်တာ ကျနော်က ခလေးပင်မဲ့လူလည် အရီးလှနဲ့ အဘဦးမြင့်ဆွေနဲ့ လုပ်တဲ့ညဆို ကျနော်ကစောစောစီးစီးအိပ်ခြင်ယောင်ဆောင်တယ်ဘုရားစင်ရှေ့ကို အဘကကျနော့်ကို ပွေ့ပြီးသိပ်တယ် သူတို့ပြီးမှ ကျနော့်ကို … Read more

ချစ်လို့မဝနိုင်တဲ့ မောင့်ပိုင်ဆိုင်မူလေး

မိုးတွင်းကြီးမှာ ထူးထူးဆန်းဆန်း နေတွေများ သာလို့၊ ပွင့်လို့…။ ဈေးခြင်းကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ရင်း နဖူး၌ သီးနေသော ချွေးစက်များကို သုတ်လိုက်သည်..။ ပြီး.. အခန်းထဲဝင်ကာ ချွေးစိုအဝတ်များကို တစ်ခုမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်၏။ ၃၈ လက်မ ဆိုက်ကြီး ဘရာစီယာကို နမ်းကြည့်လိုက်တော့ ချွေးစော်နံနေပြီ..။ အင်း… ရေချိုးရင်း လျှော်ရဦးမည်..။ ခန္ဓာကိုယ်၌ တစ်ခုတည်းသာ ကျန်တော့သည့် ဆပ်စမိုင်နာ နီရဲရဲလေးကို ဒူးပင့်၍ ချွတ်လိုက်သည်..။ သူလည်း ချွေးနံ့ရော ဟိုအနံ့ရော မွှန်ထူနေလေပြီ..။ တဘက်တစ်ထည်ကို တန်းပေါ်မှ ယူကာ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ ရပ်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံးကို သန့်စင်လိုက်၏။ မှန်ချပ်ရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးပြည့် လုံးတီးပေါ်နေသော မိမိ၏ ကိုယ်လုံးအလှကို ငေးမောရင်း တစ်ကိုယ်တည်း ပီတိတွေ ဖြာနေမိသေးသည်။ ကိုယ်ကို ဘယ်လှည့်ညာလှည့်၊ … Read more

ကားပေါ်က ကောင်ဆိုးလေး

ကားအချိန်အကြာကြီးစီးရမှာကိုတွေးပြီး ကျွန်မရင်မောမိတယ်။ ကားစီးရင် ကျွန်မက မူးတက်တယ်လေ။ ကားထွက်ခါနီးမှ ကားပေါ်တက်ထိုင်တယ်။ ပြူတင်းပေါက်ကိုဖွင့်ထားပြီး ခေါင်းကို အပြင်နဲနဲထုတ်ထားလိုက်တယ်။ ဘေးခုံက လူမရှိတေါ့ နေရတာချောင်ချောင်ချိချိပဲ ။ “အးးးး” ကားစထွက်မှလူတစ်ယောက်ပြေးတက်လာပြီး ကျွန်မ ဘေးမှာ ဝုန်းဆို ခပ်ကြမ်းကြမ်းထိုင်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ sorryပါလို့ ကျွန်မကိုတောင်းပန်တယ်။ သူ့ပုံစံကြည့်ပြီး ကျွန်မလည်း စိတ်ပြေလိုက်တာပေါ့။ မြင့်မားသောအရပ်နှင့်လိုက်ဖက်စွာ ခန္ဓာကိုယ်က ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းသည်။ ကားမီးရောင်အောက်မှာ အသားအရည်က ဝင်းနေသည်။ ထူထဲတဲ့မျက်ခုံး နှာတံချွန်ချွန် သေသပ်တဲ့နှုတ်ခမ်း လေးထောင့်ဆန်တဲ့မေးရိုးတွေနဲ့ဖွဲ့စည်းထားတဲ့ သူ့ပုံစံလေးက ကျွန်မထက် ၄နှစ် ၅နှစ်တော့ ငယ်မည်ထင်ပါသည်။ အလန်းစားလေးနဲ့တစ်ညလုံးကားတူတူစီးရမယ့်အရေးကို တွေးပြီး ကားမူးတောင်ပျောက်သွားသလိုပဲ။ ကားပေါ်မှာပြတဲ့မြန်မာကားကို ကြည့်နေတုန်းသူက စကားစပြောလာသည်။ “ရန္ကုန္ထိလား အစ္မ” “အင်း…. မင်းရော” “ကျွန်တော်လည်း ရန်ကုန်ထိပဲ.. ဒါနဲ့ အစ်မက … Read more

အမှောင်လောကရဲ့ သမီးငယ်လေး

မှန်ကို သေချာကြည့်လိုက်သည်……လှနေဆဲ……မိန်းခလေးသုံး လိုင်နာဆွဲသော…သေတ္တာ ပြားပြားလေးရှိ မှန်က မျက်နှာတခုလုံး မမြင်နိုင်သော်လဲ……..မိမိကိုယ် မိမိ လှနေသေးကြောင်း…..ထင်လိုက်သည်…..ဘဝတွင် နာကျဉ်မှု… ဝမ်းနည်းမှု သိက္ခာတရားတို့ ထပ်မံမရှုံးဆုံး နိုင်တော့ပြီ…….ထပ်မံလဲ ရှုံးဆုံးစရာ အလျှင်းမရှိတော့ပြီ….တကောင်ကြွက် တမျက်နှာဟူသည်….အမည်နာမ သာ ဆိုးသည်….သူမ အတွက်တော့ အကောင်းဆုံးပင် ဖြစ်နိုင်သည်……မိမိဘဝ ခုမှ သုညဘဝ ဖြစ်နေသည်…..အရာရာက သူမအပေါ်မတရား…..ဘာမှမရှိလေ ကောင်းလေ……သို့သော်….သူမ မြတ်နိုးတာက အခုသူမ ကိုင်ထားသော လိုင်နာဗူးပြားပြားလေး နှင့် ထိုပစ္စည်းလေးပေးခဲ့သူ……သူမ အတွက် မိဘ ….မောင်…ညီမ….ဘာမှမလို….ဘာမှလဲမရှိတော့…..ဘာတွေဖြစ်မှန်းလဲမသိတော့…….သူမ ဘာလုပ်ခဲ့သနည်း….. မှန်ကိုကြည့်ပြီးသူမ ပြုံးလိုက်သည်……ပြုံးနေသော မျက်နှာအောက်တွင် ဝမ်းနည်းသောအမူအရာ…..နောက် နာကြည်းသော အမူအရာ……. ဒုန်း…….ကျွီ……..ဟူသော အသံနှင့် အတူ….ရဲ ဝတ်စုံဝတ် …ရဲမေ ၂ ယောက်…ရောက်လာသည်…. “အပြစ်သူ….မယုယု……တရားရုံးသွားမယ်….လာခဲ့…..” သူမကတော့ မကြား…သူအတွေးနှင့်သူ…….ရဲမေ ၂ယောက်က စိတ်မရှည်နိုင်တော့……..ချိုင်း … Read more

လုပ်ပေးလို့ ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ်

နှင်းထည်ဝါ တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တစ်အုပ်အား အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီ ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။ ” မောင် … ကော်ဖီ ရပြီနော် “ ” အင်း … ခဏထိုင်ဦး ဝါလေး … မွေးနေ့က နောက်အပတ်ထဲမလား “ ” အင်းလေ … မောင်ရဲ့ … ဝါလေးရဲ့ ၃၀ နှစ်မြှောက် မွေးနေ့ပေါ့ “ နှင်ထည်ဝါ တစ်ယောက် ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦးအား ပြုံးပြရင်း ဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အိမ်ထောင်သက် ၅ နှစ်အတွင်း မွေးနေ့ ရောက်တိုင်း တစ်နှစ်ပြီး တစ်နှစ် မတူညီသော လက်ဆောင်များ ပေးရင်း စပရိုက်လုပ်တတ်သော ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦး၏ လက်ဆောင်အား ကြိုတင် … Read more

အပျိုလေးနဲ့ အတွေ့အကြုံ

လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်ကပေါ့ အမျိုးတွေ ရှိတဲ့ မိထ္တီလာကို သွားဖို့ ကျနော် ကားဂိတ်ကို ဆင်းလာခဲ့တယ်။ ကားဂိတ် ရောက်တော့ လက်မှတ် ဖြတ်ပြီး ယဉ်ရပ်နား စခန်းမှာ ထိုင်စောင့် နေလိုက်ပါတယ်။ ညနေ ငါးနာရီလောက်မှာ ကားစက်နှိုးတော့ ကားပေါ် တက်ပြီး ထိုင်ရမယ့် ခုံမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ထိုင်ပြီး မကြာခင်မှာ ကျနော်တို့နဲ့ ရွယ်တူ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်နဲ့ ကောင်လေး တစ်ယောက် ရောက်လာပြီး ကျနော့် ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်ပါတယ်။ ကျနော့် ဘေးမှာ ကောင်မလေး နှစ်ယောက်ထဲက တစ်ယောက်က ထိုင်ပြီး နောက် ကောင်မလေးက သူမ ဘေး ဟိုတဖက် အစွန်မှာ သူမတို့နဲ့ ပါလာတဲ့ ကောင်လေးက တဖက်မှာ ထိုင်လိုက်ကြတယ်။ ကျနော်က … Read more

မောင့် စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရမယ်

ကျွန်တော့်စိတ်တွေ လုံးဝရှုပ်ထွေးနေခဲ့တယ် ဘာလို့ဆို ကျွန်တော်အရမ်းချစ်တဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမက ကျွန်တော့်ကို စကားမပြောတာ နှစ်ပတ်ရှိပြီ စီးပွားရေးကအဆင်မပြေ လူမှု့ရေးက ခက်ခဲဆိုတော့ စိတ်တွေလေလာခဲ့တယ် စိတ်လေလို့ဆိုပြီး ဖြစ်ချင်ဖြစ် လက်ရှိသုံးနေတဲ့ အကောင့်မှန် ကိုခေတ္တခဏ နားပြီးတော့ အကောင့် တစ်ခုထပ်ဖွင့်ပြီးသုံးလိုက်တယ်။ အကောင့် နာမည်ကက အာကာနိုင် တဲ့ ဆက်စ် အကောင့် ဖွင့်လိုက်တယ် ဒီ အကောင့် လေးထဲမှာပဲ သာယာနေခဲ့မိတယ် ဝါသနာလည်းပါတာကိုး အလုပ်နားချိန်လေးတွေမှာ အင်တာနက် လေးဖွင့်ပြီး အပြာစာလေးဖတ်လိုက် ကြိုက်တဲ့ဇာတ်လမ်းဆို ယူပြီးတင်လိုက်ပေါ့ တစ်နေ့သူမနဲ့ဆုံဖို့အကြောင်းဖန်လာခဲ့တယ် ” ချွင် … …” ဆိုပြီး မက်ဆေ့ဂျာ ကနေ မက်ဆေ့လေးတစ်စောင်ရောက်လာခဲ့တယ် သူမကပြောတယ် ” ပျင်းတာဟာ ” ” ပျင်းရင်စာဖတ်ပေါ့ဗျ ကျွန်တော်တင်ထားတာတွေအများကြီးပါ … Read more

အရမ်း စွမ်းတဲ့ လက်ဦး ဆရာမကြီး…

ကျနော့ဘဝမှာ ပထမဆုံး တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အမကြီး တယောက်အကြောင်းကိုပြောပြချင်ပါတယ်။ ပြောရရင် ကျနော့ လက်ဦးဆရာမကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း မှားမယ်မထင်ဘူး။ သူ့ကြောင့်ဘဲ ကျနော့မှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့်ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီ အမကြီးနာမည်က မမသဲပါ။ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ကိုမမသဲတို့မိသားစုပြောင်းလာကြတာ။ မမသဲတို့က ကျနော်တို့ အိမ်ရှေ့အိမ်က၊ သူတို့အိမ်မကြီးက ခြံနောက်ဘက်မှာ၊ မမသဲကခြံရှေ့မှာဆိုင်လေးဆောက်ပြီးကုန်စုံဆိုင်ဖွင်တယ်။ သူတို့အိမ်မှာ မမသဲက အိမ်ထောင်သည် ကလေးတယောက်အမေ။ သူ့ယောက်ကျားက နိူင်ငံခြားသွားအလုပ်လုပ်တယ်ဆိုလားပဲ ၊ အိမ်မှာ မမသဲတို့ အဖေအမေရယ် မောင်တစ်ယောက်ရယ်၊ အားလုံး အတူတူနေကြတယ်။ နေ့လယ်ဆိုရင် အိမ်ရှေ့က ဆိုင်လေးမှာ မမသဲနေတယ်။ မမသဲတို့နဲ့ စခင်တာကသူ့ဆိုင်သွားသွားထိုင်ရင်းနဲ့ခင်တာ။ပြောရရင် ကျနော်က ၁၀တန်း၊ ၁၆ နှစ်ဘဲရှိသေးတာ။ နောက်ပြီး လူကောင်က လည်း သေးသေးညှက်ညှက် နဲ့ ကြည့်လိုက်ရင် ဘာမှမသိတဲ့ကလေးငယ်ပုံ။ တကယ်လည်းဘာမှသိပ်မသိ သေးပါဘူး။ မိန်းမဆိုရင် … Read more

အပျိုစစ်စစ်လေးကို ဖွင့်ရတဲ့ ကာမစည်းစိမ်ဆိုတာ….

မြို့စွန်တနေရာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီး အနောက် ဖက် ပျံကျဈေးလေးက ရောင်းသူဝယ်သူ အသံပေါင်စုံနဲ့ ဆူညံနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း မိန်းမကို ဈေးခင်းပေးပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ” မချို ငါပြန်ပြီ နေ့လည်ကျမှ လာတော့မယ် “ ” အင်းပါ ကိုမောင်ခြိမ့် … အိမ်ရောက်ရင် ကလေးသေချာကြည့်နော် “ ကျုပ်မိန်းမ မချိုကလည်း ရောင်းမယ့်ပန်းတွေ ရေဝတ်အုပ်ရင်း ပြန်နုတ်ဆက်နေတာပါ။ဟုတ်တယ် ကျုပ်နာမည် မောင်ခြိမ့်ဗျ။ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေရတဲ့ ဘဒွေးက ပေးထားတာ။မိဘတွေက ကျုပ်ကလေးဘဝထဲက ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆုံးသွားတော့ မမှတ်မိတော့ပါဘူး။ဘဒွေးကပဲ လေးတန်းထိ ကျောင်းထားပေးပြီး တောင်ယာဝင်လုပ်ခိုင်းတာ။ကျုပ်က အပင်ပန်းခံနိုင်ပေမယ့် တောင်ယာအလုပ်ကျ ဝါသနာမပါဘူးဗျ။ဒါနဲ့ လူပျိုပေါက်ရောက်တော့ ဘဒွေးက ဆိုက္ကား တစ်စင်းဝယ်ပေးပြီး ဒီဈေးလေးထဲ ဂိတ်ထိုးခိုင်းတော့တာပဲ။ကျုပ်ဆိုက်ကားနင်းတော့ ၃နှစ်လောက်ကျ ဘဒွေးလဲဆုံးရော။ကျုပ်အိမ်ထောင် မကျခင်ကတည်းက မြှာပွေတယ်ခေါ်မလား ဂေါ်စွံတယ်ခေါ်မလားပဲ။ပန်းရံသမကနေစပြီး … Read more