“အာနိုးရေ…. ဟေ့ အာနိုး…” “လာပြီ….အမရေ…” နွားစာစင်းနေသော အာနိုး အိမ်ဘေးမှ မပြေးရုံတမယ် လာခဲ့ပြီး အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်တော့ မခင်အေးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။ “နင့် ဦးလေးလည်း ပိုက်တဲရောက်ရင် ပြန်မလာတော့ဘူး… နင့်ပဲခိုင်းရမှာပ…… မိုးရွာလိမ့်မယ်ထင်တယ်…. နင်…နွားတွေ […]
အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း ည 9:30 pm တွင် ထွန်းဦး phone မှ data ကို ဖွင့်လိုက်သည်။ “Hi!!! Akary” “Hi, David” စနေနေ့ ရုံးပိတ်ရက် မနက်စောစော
အပိုင်း (၁) ကုမ္ပဏီတစ်ခုရှိ မန်နေဂျာအခန်းထဲတွင် ဒေါ်မော်မော်ဌေး တစ်ယောက် အလုပ်ချိန် ပြီးသွားသဖြင့် အိမ်မပြန်သေးဘဲ FB fake account တစ်ခုဖြင့် chatting ထိုင်နေသည်။ သူ့ account က “Akary”။ တစ်ဖက်မှ
“ခဏနေက ဖုန်းဆက်တာ ဒီမမအိမ်လား မသိဘူး… ရေဗူး မှာထားတာပါ ကျနော် ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ … ရေသန့် ရောင်းတာ … အမြဲတမ်းယူရင် အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါတယ် “ခင်ချိုနွယ် တယောက် အိမ်ရှေ့ ထွက်ရပ်နေစဉ်
စာရေးသူ ငယ်ငယ်က အချောင်း ဝါသနာပါသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အချောင်းကောင်း၍ ဖရီးစားရသောအခါများလည်း ကြုံဖူးပါသည်။ ဒီဇာတ်လမ်းလေးက(၁၉၉၆)လောက်က အတွေ့အကြုံလေးကို အခြေခံပါသည်။ ခုခေတ်က တိုက်ခန်းတွေများ၍ ချောင်းဖို့က သိပ်မလွယ်တော့ပေ။ လှိုင်သာယာမြို့သစ် စပေါ်ပီးနောက် မြို့သစ်အစွန်းပိုင်းများတွင် တနေ့လုပ် တနေ့စားများ
မီးရောင်စုံ လင်းလိုက် မှိတ်လိုက်နဲ့ တီးလုံးသံတွေအောက်မှာ တစ်ယောက်ထဲ လူးလွန့်ပြီး စိတ်လိုလက်ရ ကေသီတစ်ယောက် ကနေမိသည်။ ဖင်လေးကို လှုပ်ခါလှုပ်ခါဖြင့် ဆက်ဆီကျကျ အကကြောင့် မျက်လုံးပေါင်းများစွာ၏ စူးစိုက်ခြင်းကို ခံနေရလေသည်။ အနောက်ကနေ ပုခုံးလှမ်းပုတ်လိုက်သောကြောင့် အလန့်တကြား လှည့်ကြည့်လိုက်တော့
ဒီအဖြစ်အပျက်လေးက ခယ်မဖြစ်သူ အိတုံကို သူတာဝန်ကျရာ မြို့မှာ ကျောင်းလိုက်အပ်ပေးရင်း ဖြစ်ပျက်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ “အ.. ကိုမင်း လုပ်တော့ကွာ အိတုံ မနေတက်တော့ဘူး” “အိတုံ ခံချင်နေပြီလား” “အင်း” “မကြားရဘူး ပြန်ပြော” “ခံချင်နေပြီ ကိုမင်းရယ်.. ဟင့်
ကျမနာမည် နွယ်နွယ်ဝင်း နွယ်လို့ပဲ အတိုခေါက်ခေါ်ကြတယ်။ ဆေးကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်ပါတယ်။ အသက်က ၂၄ ထဲမှာပေါ့။ အိမ်ထောင်ကျတာ ၄နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ ယောက်ကျားက ကိုဆန်းထူးတဲ့။ ကားပွဲစားလုပ်တဲ့သူပါပဲ။ ဆက်မပြောခင် ကျမရဲ့ခန္တာကိုယ် အစိတ်အပိုင်းတွေအကြောင်း အကြမ်းဖျဉ်းပြောပြမယ်။ ကျမက အသားအရမ်းမဖြူပေမဲ့
အိပ်ချင်လွန်း၍သာ ကျမအိပ်ခန်းအတွင်းဝင်အိပ်လိုက်ရပေမဲ့ ကိုထွေးက မလာသေးသဖြင့် စိတ်ချလက်ချ အိပ်မရပါဘူးအိပ်တဝက် နိုးတဝက်ပါဘဲ ထိုအချိန် တံခါးခေါက်သံ ကြားလိုက်ရပါတယ် သြော် သူပြန်လာပြီကိုး တံခါးခေါက်မှာပေါ့ သူမှ သော့မပါတာ ကျမသော့ခတ်မထား ဘူးလေ သူသိမှာပါ။ ကိုယ်တော်ချောက ကျမရှိတဲ့
‘‘ဓါတ်ဆီ နှစ်ဂါလံ . . . အင်ဂျင်ဝိုင် တစ်လုံး’’ ‘‘ကိုဇော်ကြီး မနေ့ကဆီဖိုး ပေးပြီးပြီလား’’ ‘‘ဟာ အိုးစွပ် ခွက်စွပ် မနေ့က မကျန်ပါဘူး’’ ‘‘ဟဲ့ ရီနွယ် . . ဇော်ကြီးကျန်တာ