“ကောက်ကြီးရေ …ကောက်ကြီး´´ “အော်…ရေချိုးနေတာပဲ´´ “အော် မင်းကငါခေါ်တာမထူးဘဲဘာလုပ်နေတာလဲ´´ “ဟေ့ရောင် မင်းဂွင်းထုနေတာလား´´ ကျနော်လည်းစိတ်တို၍အော်ပြောလိုက်ရင်းရေချိုးခန်းရှေ့မှာ ထိုင်စောင့်နေသည်။တံခါးဖွင့်သံကြားသောအခါ ကျနော်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ “ဗျာ……အန်တီမေ´´ “ငါ့သားဘာတွေအော်နေတာလဲ´´ ကျနော်ချက်ချင်းမဖြေနိုင်ဘဲ မျက်လုံးများပြူး၍ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသည်။ကျနော့်ရှေ့တွင်ရပ်နေသောသူမှာတခြားသူမဟုတ်။ကျနော့်သူငယ်ချင်းကောက်ကြီး၏အမေအန်တီမေဖြစ်သည်။အန်တီမေ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရင်လျားထားသော ထဘီပါးပါးတစ်ကွင်းသာပါရှိသည်။ကိုယ်လုံးမှာရေစိုနေ၍ ထဘီနှင့်အသားမှာကပ်နေသည်။ဆံပင်ပေါ်မှရေစက်ကလေးများကကလည်း ဖြူဖွေးမို့မောက်သော နို့အုံကြီးနှစ်ခုကြားသို့ တစ်စက်စက်စီးနေသည်မှာ ဆယ်ကျော်သက်ပိုးထခါစအရွယ်မပြောနှင့် မြင်သူတကာပင် စိတ်ထိန်း၍ရနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ထဘီခြားမှထိုးထွက်နေသောနို့သီးခေါင်းလေးများမှာလည်း မြင်သူတကာစို့ချင်အောင် စူထွင်နေသည်။ကျနော်လည်း အန်တီမေ့မျက်နှာကိုမမြင်တော့ဘဲ နို့အုံဖွေးဖွေးလေးနှင့် စူထွက်နေသောနို့သီးခေါင်းလေးများကိုသာစိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ “ဟဲ႕ ခေလး…´´ “အန်တီမေးနေတယ်လေ´´ “ဟိုဟာ…ကောက်ကြီးမရှိဘူးလားအန်တီ´´ “သူ့ဆရာဆီသွားတာလေ ငါ့ါသားပါမသွားဘူးလား´´ “ခဏစောင့်နေ ပြန်လာတော့မှာ´´ “ဟုတ် အန်တီမေ´´ ပြောရင်းဆိုရင်း အန်တီ်လှည့်ထွက်သွားသည်။ကျနော်လည်း အန်တီမေလမ်းလျှောက်နေသည်ကိုငေးကြည့်နေခဲ့မိသသည်။အန်တီမေ၏ဖင်ကြီးမှာစူကောက်နေသည်။ရေဆိုနေသောကြောင့် ဖင်အောက်မှအရစ်ကြီးများမှာလည်း ထင်ရှားနေသည်။ဖင်ကြီးမှာလည်းအလွန်ကြီးသောကြောင့် ဖင်ကြားထဲသို့ ထဘီညက်နေသည်။ကျနော် စိတ်ထဲတွင် ပြေး၍ စောင့်လိုးူနေမိသည်။ …………®®……………®®…………………………………… အန်တီမေတို့အိမ်သည် ကျနော် ဝင်ထွက်သွားလာနေသောအိမ်ဖြစ်သည်။ကောက်ကြီးဆီကို လာချင်၍မဟုတ်။သူ့အမေ အန်တီမေ်၏ ဖင်စူစူကြီးကိုလာကြည့်ခြင်းဖြစ်သည်။လီးတောင်လာလျှင် … Read more