Uncategorized

“ကိုဇော်ကြီး သမီးခရီးထွက်ဖို့ လိုတာတွေ ဝယ်ထားပေးဦး” ”သြော် ဟုတ်ဟုတ်ကဲ့ပါ မမလေး၊ မမလေးက ဘာနဲ့သွားမှာလည်း” ”ရှင် သြော် ကားနဲ့ပဲသွားရမှာ တောလမ်းလည်းဖြစ် ခရီးဝေးလည်းသွားရမှာဆိုတော့ အိမ်ကကား ယူမသွားတော့ဘူး” “ကျွန်တော် ပြင်ဆင်ထားလိုက်ပါမယ် မမလေး” ကိုဇော်ကြီးမှာ ဂျူလိုင်ထက် အသက်ကြီးသော်လည်း ဂျူလိုင်အား လေးစားမှုဖြင့် မမလေးဟု ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ မှာစရာရှိသည်များမှာ၍ ထွက်သွားသော အလှဘုရင်မလေး၏ သေးသွယ်သောခါးလေးအောက်မှ တောင့်တင်းပြည့်ဖြိုးသော တင်စိုင် အိအိတင်းတင်းကြီးများကို ဇော်ကြီး မျက်စိကျွတ်ထွက်မတတ် ကြည့်နေမိသည်။ ဂျူလိုင် တစ်လှမ်း လှမ်းသွားတိုင်း တင်စိုင်ကြီးများက စည်းချက်ကျကျ တုန်ခါသွားသည့်အပြင် အင်္ကျီနှင့်ထဘီကြားမှ ခါးသားဝင်းဝင်းလေးက လက်ကနဲ လက်ကနဲ ဖြစ်သွားသေးသည်။ ”ဟဲ့ဇော်ကြီး သမီးခရီးထွက်မှာတဲ့ အဆင်အပြေဆုံး ကားစီစဉ်ပေးလိုက်” ”သြော် ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်တီလေး ခုပဲ … Read more

ပပက ခုမှကျောင်းပြီးကာစ အလုပ်သင်ဆရာဝန်မလေး..နာမည်အရင်းက ပပသွင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် အများက ပပဟုပဲ ခေါ်ကြသည်။ အမေဖြစ်သူ မုဆိုးမ ဒေါ်အေးကြိုင်နှင့်အတူ ညီမငယ်နှစ်ယောက်ဖြစ်သူ ဝင်းဝင်းနဲ့ လင်းလင်းတို့ မိန်းမသား လေးယောက်သာရှိသည်။ ဒေါ်အေးကြိင်က မုဆိုးမဆိုပေမယ့် လင်ယောက်ျားမဆုံးခင်ကချန်ခဲ့သော စည်းစိမ်များကို အရင်းနှီးပြုပြီး စိန်ရွှေရတနာဆိုင်ဖွင့်ထားသဖြင့် နောက်အိမ်ထောင်မပြုဘဲ သမီးသုံးယောက်စလုံးကို တင့်တောင့်တင့်တယ်ထားနိုင်သည်။ ဒေါ်အေးကြိုင်က အရွယ်တင်သလို လှလည်းလှသည်။ အားကစားလိုက်စားတော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က အလတ်ကြီးကျန်သေးသည်။ ရတနာလောကထဲတွင် စိုးမြတ်သူဇာဟု နာမည်ကြီးသည်။ ဒေါ်အေးကြိုင်ကတော့ စီးပွားရေးနဲ့ သမီးသုံးယောက်ရှေ့ရေးကိုသာ အာရုံစိုက်သူဖြစ်သည်။ ခုလည်း သမီးကြီးပပ ကျောင်းပြီးလို့ ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်သင်အနေနဲ့ စဆင်းရသည်။ ပပတို့ ညီအစ်မသုံးယောက်စလုံးကလည်း အမေအတိုင်းပဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လုံးကြီးပေါက်လှလေးတွေဖြစ်သည်။ ပပကတော့ သမီးအကြီးပီပီ မျက်နာတည်သလို ဆရာဝန်လောင်းဆိုတဲ့ ပညာမာနရှိသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ … Read more

မင်းအောင်နှင့် မဝင်းကြည်တို့က ရပ်ဆွေရပ်မျိုးဟု ပြောရမည့် တစ်ရွာတည်းသားတွေဖြစ်သည်။ ရွာမှာနေစဉ်ထဲက ခြံခြင်းကပ် အိပ်ချင်းကပ်လျက်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်ဖြစ်သည်။ မဝင်းကြည်က လွန်ခဲ့သော ၄နှစ်ခန့်ကထဲက ကိုရွှေတင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ မြို့သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ ရွာမှာကအလယ်တန်းကျောင်းသာ ရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းမရှိသဖြင့် ၈တန်းအောင်ပြီး ကျောင်းဆက်တတ်မည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူတိုင်း မြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်။ မြို့တွင်လည်း နီးစပ်ရာဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများ၏ နေအိမ်တွင်အတူနေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်ဖြစ်သည်။ ိုထို့ကြောင့်ပင် မင်းအောင်တစ်ယောက် ၈တန်းအောင်ပြီး ၉တန်းတွင်ကျောင်းဆက်တက်ရန်အတွက် မြို့သို့ရောက်ခဲ့ရသည်။ မင်းအောင်၏မိဘများနှင့်ကလဲ မဝင်းကြည်နှင့်ကသားချင်းတွေလိုဖြစ်နေပြန်၊ နောက်ပြီး မင်းအောင်၏အဒေါ်နှင့်ကလည်း မဝင်းကြည်နှင့်က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လေတော့ မဝင်းကြည်သည် မင်းအောင်ကျောင်းတက်ရန်အတွက် အိမ်တွင်နေထိုင်ရန် လက်ခံထားခဲ့ရလေသည်။ လယ်တွေခြံတွေရှိသော မင်းအောင် ၏မိဘများက မဝင်းကြည်တို့အတွက် တစ်လလျှင်ဆန်တစ်အိပ်နှင့် ငွေတစ်သောင်းအား မင်းအောင်၏ စားစရိတ်အတွက်ဆိုကာပေးသဖြင့်လဲ မဝင်းကြည်တို့လင်မယားက မင်းအောင်ကိုလိုလိုလားလားထားခဲ့သည်လည်း ဖြစ်သည်။ မင်းအောင် ငယ်စဉ်ကလေးဘဝက မဝင်းကြည်တို့၏လက်ပေါ်တွင် … Read more

နေဇော် တစ်ယောက် အလုပ်တာဝန် ပြီးပြီမို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်။ လေးရက်လုံးလုံး မိမိ အထက်လူကြီးနဲ့ ခရီးစဉ်တလျှောက် ပါသွားခဲ့တာ အခု မနက်ပိုင်း ပြန်ရောက်ခဲ့တာမို့ နေ့လည်ပိုင်း ရုံးပြန်မတက်ချင်တော့သလို မိမိ အထက်လူကြီးမှလည်း ပြန်နားပါတော့ ဆိုတာနဲ့ အိမ်ကို တန်းပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ထားတာနဲ့ တံခါးခေါက်လိုက်ပီး စောင့်နေလိုက်တာ ခနနေတော့ နေဇော်ရဲ့ခယ်မ ဝါဆို တစ်ယောက် တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ အိမ်မှာက နေဇော်ရယ် မိန်းမ ခင်မာလှိုင်ရယ် ခယ်မလေး ဝါဆိုဦးရယ် သုံးယောက်နေကြတယ်။ နေဇော်မိန်းမ ခင်မာလှိုင်က ဆရာမ။ ဝါဆိုဦးကတော့ အခုမှ တက္ကသိုလ် တက်နေတုန်း ဒုတိယနှစ်။ ကျောင်းတက်ရင်းနဲ့ နေဇော်တို့ အိမ်မှာပဲ နေနေတယ်။ အိမ်က ကျယ်ကျယ်လွင့်လွင့်ရှိပီး အခန်းသုံးခန်း ပါတော့ … Read more

“မေလေး” “ရှင့်” “မောင်တို့လက်ထပ်ရအောင်၊ မောင်အလုပ်ရပြီ” “မောင်ဖေဖေနှင့်မေမေကိုပြောလေ” “အေးပါကွာ ယောက္ခမကြီးတွေက သလောတူပြီးသားပါ”။ မေလေးမှာ အသားဖြူပြီး အရပ်ငါးပေလေးလက်မလောက်ရှိပြီး လှပသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရှိပါတယ်။ မျက်နာချိုပြီး ဝင်းပဖြူစင်တဲ့ အသားအရေရှိတယ်။ မြန်မာဝတ်စုံလို ကိုယ်လုံးပေါ်လွှင်စေသော အဝတ်အစားဝတ်ပါက မြင်သူတိုင်း နှစ်ခါလောက် ပြန်ငဲ့ကြည့်ရတဲ့ သူမျိုးဖြစ်ပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာအဓိကနှင့် ဘွဲ့ရခဲ့တယ်။ ကိုမင်းသူနှင့် တက္ကသိုလ်ကတည်းက ချစ်ခဲ့ရပြီး ကိုယ်မင်းသူ အလုပ်ရရင် လက်ထပ်မယ်လို့ ရည်စူးခဲ့ကြတဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်ကြပါတယ်။ ကိုမင်းသူက အနေအေးတဲ့သူဖြစ်တဲ့အပြင် မိဘတွေကလည်း သဘောတူပြီးသားဖြစ်တော့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးကြပြီး အိမ်မှာပဲ မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်ကြတော့တယ်။ မင်္ဂလာမဆောင်ခင်းကလည်း စည်းရှိကြတော့ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မလွန်ကျူးခဲ့ကြပါဘူး။ “မေလေး” “ရှင်..မောင်” “မင်္ဂလက်ဖွဲ့တွေလည်း ဖောက်ကြည့်ပြီးပြီ မဟုတ်လား” “အင်း.လေမောင်” “မပင်ပန်းဘူးလား” “အင်း ပင်ပန်းတာတော့ ပင်ပန်းပါတယ်” … Read more

ကျနော်တို့ မိသားစုက မြောက်ဒဂုံ သစ်တောရပ်ကွက်မှာ နေပါတယ်။ ကျနော်တို့အိမ်က လုံးချင်း တိုက်အိမ်လေးပါ။ ပေ၄၀ ၆၀မြေကွက်ပေါ်မှာ ဆောက်ထားတာဆိုတော့ တော်တော်လေးလည်း ကျယ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူက သိပ်မရှိ ဘူးဗျ။ ကျနော့အဖေရယ်၊ အမေ ရယ်၊ ကျနော်ရယ်၊ နောက် ကျနော့အမေရဲ့ တပည့် မသူရယ်၊ နောက် ထမင်းချက်အဒေါ်ကြီး ဒေါ်လုံးရယ် စုစုပေါင်းမှ ၅ယောက် ဖြစ်သည်။ မသူရဲ့ အမည်ရင်းကတော့ မေသူဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့်် ကျနော်တို့ တစ်အိမ်လုံးက မသူလို့ပဲ ခေါ်ကြပါသည်။ ခြံစောင့် ကိုမောင်ပုတို့ လင်မယားတော့ရှိပါသည်။ ဒါပေမယ့် သူတို့အတွက် ခြံထောင့်မှာ သပ်သပ်ဆောက်ပေးထားတဲ့ အိမ်မှာနေပါတယ်။ နေ့ဘက်ဆို အဖေကလည်း သူ့ ကုမ္ပဏီကိုသွား၊ အမေနဲ့ မသူနဲ့လည်း ရွှေဆိုင်သွား၊ ကျနော်လဲ … Read more

“ ဖြန်း …. ဖြန်း … ဖြန်း …” ဒီနေ့ … နှင်းမေလွင် ကံမကောင်းပါ။ ဆရာမ အတန်တန်မှာလိုက်သည့် အိမ်စာ ယူမလာ၍ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော်တီး ခံလိုက်ရသည်။ အင်္ဂလိပ်စာဆရာမ ဒေါ်ခင်စန္ဒာက ထားဝယ်ကြိမ်ဖြင့် နှင်းမေလွင့်တင်ပါးကို အရှိုးထွက်လာအောင်ကို သေသေချာချာ တွယ်ထဲ့လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဆရာမ ဒေါ်ခင်စန္ဒာက သူ့ကိုကြည့်မရဟု နှင်းမေလွင် ထင်မိပါသည်။ အကြောင်းကတော့ တကျောင်းလုံးမှာ ဒေါ်ခင်စန္ဒာက အတောင့်ဆုံး၊ အဖြောင့်ဆုံးလေ။ သိတယ်မဟုတ်လား အထူးသဖြင့် သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အယ်ပြီးကားထွက်နေတာ။ အသားညိုပေမယ့် ရုပ်လဲလှ၊ ဖင်တုံးကြီးကလဲ အိအိလေး၊ ခါးလေးကလည်း သိမ်သိမ်လေးဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ အလှနတ်သမီးလေး မှတ်နေတာ။ နှင်းမေလွင်က ဆရာမနဲ့ ပြိုင်ဖက်ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်သွားတော့တာကိုး။ နှင်းမေလွင်က ဆရာမထက် … Read more

ကျတော် ၁၀ တန်းအောင်၊ ကောလိပ်တစ်ခုမှာ ကျောင်း လာတက်ရတယ်။ နယ်ကဆိုတော့ အဆောင်ငှါးနေရတာပေါ့။ ငွေကြေးမတက်နိုင်တော့ ကျူရှင်မယူနိူင်ဘူးလေ။ ပထမနှစ်ကတော့ အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ အောင်မြင်တယ်။ ဒုတိယနှစ်ကျတော့ မရတော့ဘူး။ ကျောင်းမှာလည်း စာတွေသေချာ သင်သလို စာမေးတာတွေလည်း လုပ်လာတယ်။ ကျတော်က စာမရတာများတယ်။ မေးတိုင်းမရတော့ တနေ့မှာ အင်္ဂလိပ်စာပြတဲ့ ဆရာမက နှစ်ပြားမတန်အောင် ဆူပါလေရော။ မျက်နှာတောင်မဖော်ရဲဘူး။ ပြောလိုက်တာဗျာ ကျောင်းဆင်းတော့ ဆရာမကိုတွေ့တာနဲ့..။ “ဆရာမ..စကားနည်းနည်းပြောချင်လို့ပါ” “အေး..ပြောလေ” “ကျတော်နယ်ကလာပြီးကျောင်းတက်တာပါ ကျတော်တို့ဘဝက.. မပြည့်စုံပါဘူး.. ကျူရှင်လည်း မတက်နိုင်ပါဘူး..ဆရာမ” မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြောနေတော့ ဆရာမ ဂရုဏာသက်သွားတယ်နဲ့ တူပါတယ်။“အေးလေ..ဆရာမကလည်းနေ့လည်က..အခြား ကိစ္စနဲ့ရောသွားတော့.. ဒေါသပိုဖြစ်သွားတယ် မင်းမင်း…” “ဟုတ်..ဟုတ်..ဆရာမ” “ပိတ်ရက်တွေမှာ..အိမ်လာခဲ့လေ. . ဆရာမဘာသာအပြင်.. အခြားဘာသာပါ သင်ပေးမယ်…” “ဟုတ်ကဲ့ပါ.. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..ဆရာမ” ဆရာမလည်း … Read more

ကျွန်တော့်နာမည်က အောင်သူ။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်ထဲက အရမ်းခင်တဲ့ကောင်တစ်ကောင်ရှိတယ်။ ခင်ဗျားတို့မှာလည်းရှိမှာပဲ။ ဒီကောင့်ကို အကုန်လုံးက လေအိုးလို့ ခေါ်ကြတာ။ လေအရမ်းပေါတဲ့ကောင်။ နာမည်အရင်းက မင်းခေါင်တဲ့။ အဲ့နာမည် ဘယ်သူမှ မခေါ်ကြပါဘူးဗျာ။ လေအိုးနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့စသိတော့ ၄တန်းဗျ။ ကလေးဘ၀ ကျောင်းမှာ ဘောလုံးကန်ရင်း သိတာ။ ငယ်ငယ်ထဲက ကျွန်တော်က လူလည်ကျတာ။ ဒီကောင်တွေအမြဲ ရှေ့တန်းတို့ နောက်တန်းတို့လုနေရင် ဂိုးဖမ်းရင် ကျွန်တော်ပဲ။ လေအိုးက ရှေ့တန်းတိုက်စစ်မှုးကြီး အသေဖြစ်ချင်တာ။ အဲ့နေ့က ရှေ့တန်း သူသွားမယ် ငါသွားမယ်လုနေတုန်း။ ကျွန်တော်က လေအိုးကို ရှေ့တန်းပေးဖို့ ပြိုင်ငြင်းပေးလိုက်တာ လေအိုးရှေ့တန်းဖြစ်ကော။ မဖြစ်လည်းမရဘူးလေ။ ဂိုးသမားမရှိရင် ဘောလုံးကန်မရဘူးမလား။ ဂိုးဖမ်းမယ့်သူက ခပ်ရှားရှားရယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းဆင်းတော့ လေအိုးက ကျနော့ကို မုန့်ဝယ်ကျွေးတယ်။ သူ့ဖက်က ဝင်ငြင်းပေးလို့ပေါ့။ … Read more

သီတာရေ.. သီတာ..””ရှင်.. ကို.. လာပြီ..” “ဝှူး.. မောလိုက်တာကွာ..” “ရော့.. ကို.. ရေအေးအေးလေး သောက်လိုက်..” “လိမ္မာလိုက်တဲ့ မိန်းမ..” နောင်ရဲသည် သီတာ လှမ်းပေးသော ရေခွက်ထဲမှ ရေကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှ ဆိုဖာခုံတွင် ထိုင်ကာ ရေကို မော့ချလိုက်သည်။ သီတာကတော့ နောင်ရဲ ကမ်းပေးသည့် အိတ်တွေကို လှမ်းယူပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ စားပွဲခုံပေါ် သွားတင်ထားသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသော သီတာ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ “သီတာရေ.. လာပါဦး.. ပြောစရာ ရှိလို့..” “အင်း.. ပြောလေ.. ကို..” “ကို.. မနက်ဖန်ကျရင် စင်္ကာပူကို အလုပ်ကိစ္စ သွားရမှာ.. အဲ့ဒါ ၂ ရက် တော့ ကြာမယ်.. သီတာ တစ်ယောက်ထဲ … Read more