Month: March 2025

ပြုံးမောင်မောင်တို့ လင်မယား မြန်မာပြည် အထက်ပိုင်းက အစိုးရသတ္ထုတွင်းတစ်ခုမှာ တာဝန်ကျနေသည်မှာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုနီးပါး ကြာမြင့်နေပြီဖြစ်သည်။ ပြုံမောင်မောင်၏ မိန်းမမှာ နန်းလိုင်ခမ်းလို့ခေါ်ပြီး အသားဖြူဖြူ ပိန်ပိန်ပါးပါးနှင့် အရပ်မနိမ့်မမြင့်ဖြစ်သည်။ လားရှိုးဇာတိဖြစ်ကာ ရှမ်းမလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ပြုံးမောင်မောင်မှာ ဂင်တိုတို ဗလတောင့်တောင့်နဲ့ ကျန်းမားရေးကောင်းသူဖြစ်လို့ ယောက်ျားသဘာဝ ဟိုစိတ်ကလည်း အရမ်းများရာ ကျန်းမာရေး သိပ်မကောင်းတဲ့ ပိန်ပိန်သေးသေး သူ့မိန်းမနဲ့ အားမရဖြစ်နေတာ ကြာပြီ။ ဒီကြားထဲ ကုလား ကိုလတ်ပြသော ဗွီဒီယိုရုံတွင် ညည့်နက်ပိုင်းတွင်ပြသော အောကားကလည်း ကြည့်လိုက်သေးရာ နေမြင့်လေ အရူးရင့်လေ ဖြစ်နေလေသည်။ မိန်းမဖြစ်သူက ကျန်းမားရေး သိပ်မကောင်းလှသဖြင့် စိတ်ကျေနပ်မှုမရတာ ကြာနေပြီဖြစ်သော ကံကောင်းတာလား ကံဆိုးတာလား၊ သူတို့နေထိုင်ရာ သုံးခန်းတွဲလိုင်းခန်းလေးကို ဝန်ထမ်းအသစ် လင်မယားနှစ်ယောက် ရောက်လာသည်။ ယောက်ျားမှာ ဆီဘောက်ဆာ ကားမောင်းသူ သန်းဇော်ဖြစ်ပြီး … Read more

ကျွန်တော့်မိန်းမက အသက် (၃၀) လောက်ရှိပြီ။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးလေးပဲ။ sex ကိစ္စကို သွားမစမခြင်းတော့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး စလိုက်မိရင်တော့ မရတော့ဘူး။ သူ့ကို နှုတ်ခမ်းတွေစုပ် နို့တွေစုပ်ပြီး လိုက်ပွတ်သပ်လိုက်ရင် အရည်တွေ ရွှဲလာတော့တာပဲ။ သူက မှုတ်တဲ့ အရသာကို အရမ်းကြိုက်တာဗျ။ သူ့ကို လူးနေအောင် မှုတ်ပေးရင် (၅) ခါ (၆) ခါလောက် ဆက်တိုက်ပြီးတာ။ ကျွန်တော်မှုတ်ပေးတာ ကျွမ်းကျင်တာလဲ ပါမှာပေါ့လေ။ ကျွန်တော့မိန်းမ ပုံစံကလည်း မိုက်တော့ ဘဲတွေကလည်း သူ့ကို ကြိုက်ကြတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့ ထူးခြားချက်က ခဏခဏ ပြီးတယ်။ သူဖီးတက်နေလို့ကတော့ အရမ်းကိုပြီးတာ။ ကျွန်တော်ကြားဖူးတာ တစ်ချို့မိန်းမတွေက တစ်ခါပြီးသွားရင် ဖီးသိပ်မလာကြတော့ဘူးလို့ ကြားဘူးတယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမကတော့ အဲဒါနဲ့ လုံးဝဆန့်ကျင်ဖက်ပဲ။ သူက အမှုတ်ခံရင် … Read more

ကျွန်မ နာမည်က သီတာပါ။ အသက်က ၂၅ ပေါ့။ ကိုကျော်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာ ၄ နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီ။ ကျွန်မဟာ အတော်လှတဲ့အထဲမှာပါတယ်။ ပြောရမယ်ဆို ကျောင်းတက်တုန်က Major Queen အပြင် အခြား Talent ပိုင်း အကပိုင်းတွေမှာပါ ထူချွန်ခဲ့ပြီး ကောင်းလေးတွေကြားမှာ နာမည်ကြီးခဲ့တာပေါ့။ ကိုကျော်နဲ့ မတွေ့ခင် ရည်စား ၈ ယောက်လောက် ရှိမယ်ထင်တယ်။ ကိုနဲ့က ၆ လလောက်ပဲ ကြိုက်ပြီး စိတ်မချလို့ ကျမကို လက်ထပ်ခဲ့တာပါ။ စိတ်မချဆို ကျွန်မက ယွတယ်လို့ ဆိုရမလိုပဲ။ ကိုကျော်နဲ့ မတွေခင်တည်က အပျိုမဟုတ်တော့ဘူး။ တွဲခဲ့တဲ့သူ တော်တော်များများနဲ့ နေခဲ့ဖူးလို့ အကြိမ်တောင် မမှတ်မိဘူး။ ကျွန်မ ကိုကျော်နဲ့ ယူပြီးတော့ ပုံစံမျိုးစံနဲ့ နေဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ Porn … Read more

‘ခွေးတွေ.. ရှင်တို့ … ခွေးတွေ သိလား’ အငုံ ငယ်သံပါအောင် ကြုံးအော်ပစ်လိုက်သော အသံလေးက တိုက်ကြီးအတွင်း ဗုံးပေါက်ကွဲသလို မြည်ဟီးသွားလေသည်။ အငုံရဲ့မေမေ ပွင့်က ခပ်ဝေးဝေးရောက်နေသော ထမီကို ကယောင်ကတမ်း ဆွဲယူပြီး ခြေမှစွပ်ဝတ်ကာ၊ ပြေကျနေသော ဆံပင်ကို ကပိုကရို ထုံးဖွဲ့သည်။ နို့နှစ်လုံးအပေါ်သို့ အလိပ်လိုက်လေး တက်နေသော ဘရာစီယာကို အတင်းဆွဲချပြီး အုံကြီးထွားကြိုင်းသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဖုံးဖိကာကွယ်သည်။ ဦးဦးသံဒိုင်က ပုဆိုးကို ကောက်ဝတ်ပြီး တံခါးဝသို့ သုတ်ခြေတင်ရန် ခြေလှမ်းပြင်လိုက်သည်။ `လူယုတ်မာကြီး.. ရှင်ပြဿနာတက်သွားချင်လား.. ထိုင်စမ်း.. ဘယ်မှမသွားနဲ့´ ခြောက်ပေးနီးပါးထွားကြိုင်းသော ကိုသံဒိုင်က (၁၆) နှစ်သမီးလေး အငုံ၏ အဆိုကို လေးစာရိုကျိုးစွာ လိုက်နာရှာသည်။ `အကုန်.. စောက်ရှက်ကွဲကုန်မယ်´ အငုံက နာဇီဟစ်တလာမျက်နှာဖြင့် ဟိန်းဟောက်သည်။ ပွင့်က … Read more

“ဖြန်း နင့် အဲဒါ ဘာလုပ်တာလဲ” တင်းရင်းနူးညံ့တဲ့ အထိန်းအကွတ်မပါ ရင်သားနှစ်မွှာကို ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီပေါ်ကနေ ညင်သာစွာ အုပ်မိုးပေးလိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်လက်ဖျံကို အရိုက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ရှက်ဒေါသနဲ့ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ အသံ ။ အလင်းမရှိ လူသံ၊ သူသံ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အမှောင်ဆန် မိုးညတစ်ညရဲ့ သန်းခေါင်ယံအချိန် ချိုမြိန်မှန်းသိတဲ့ ခန္ဓာဝရဇိန် နတ်စည်းစိမ်ခံစားဖို့ အစပျိုး အရှိန်ယူနေတဲ့ အခိုက်အတန့် .. ။ ပါးလွှာတဲ့ အကာနဲ့ ဝန်းရံထားတဲ့ အခြားတဘက်မှာတော့ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်း ကျားရိုင်းတို့အကြိုက် စွဲခိုက်လောက်တဲ့ အရသာပုံဆောင်ခဲ ဆွဲကိုင်ချင်စရာ ရင်သားနှစ်မြွှာ ..။ စာစစ်ခန်းမှာ ရာထူးတက်ဖို့ ဗျူးဝင်နေတာ မဟုတ်လို့ မေးလာတဲ့ ကွက်စ်ရှင်ကို မဖြေမိပဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ဗျူဟာခင်းနေလိုက်တယ်။ တူနှစ်ကိုယ် … Read more

အော်…အေးအေး…အင်း…။ ဦးလေးနာမည်ကို ထိပ်တင်မောင်မောင်လို့ မှတ်ထားပေါ့..။ အေး… အခု ဦးလေးဘဝတစ်လျှောက်လုံးက အဖြစ်အပျက်အချို့ကို ပြောမယ်။ ဦးလေး အသက် (၃၅) နှစ်လောက်က ရန်ကုန်ကို ရောက်တယ်…။ ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲအိမ်မှာ ဘုရားဖူးရင်း ခဏဆိုပြီးနေရာက နှစ်အတန်ကြာ နေဖြစ်သွားတယ်…။ အကြောင်းကလည်း ရှိသကိုးကွဲ့။ အော်… ကြားဖြတ်ပြီး ပြောရဦးမယ်…။ ဟိုတုန်းက ဦးလေးဟာ အညာသားစစ်စစ် ဖြစ်ပေမယ့် အသားကဖြူ သျှောင်တစ်စောင်းနဲ့ သန်မာထွားကြိုင်းတဲ့ အစားထဲကပေါ့…။ ရှေးအစဉ်အလာအတိုင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး ထိုးကွင်းမင်ကြောင်တွေနဲ့ဆိုတော့ ရန်ကုန်မြို့ လူကုံထံအသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေပြန်တော့ သူတို့အခေါ် ပေါ်ပြူလာ ဆိုပဲ… ထားတော့…။ ဦးလေးရဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲနဲ့ မရီးဖြစ်သူ နှစ်ဦးစလုံး သဘောမနောကောင်းကြပါတယ်…။ ရောက်ကတည်းက ပျော်သလောက်နေ ဒါမှမဟုတ် တစ်သက်လုံး နေမယ်ဆိုလည်း … Read more

မနက်ဖြန် သင်္ကြန်ကျတော့မည် ။ မေဦးတို့နေတဲ့ ရပ်ကွက်လေးက ချောင်ကျတော့ သိပ်မစည်ကားလှ ။ မြို့ထဲမှာတော့ သင်္ကြန်မဏ္ဍပ်တွေ အများကြီးနဲ့ အရမ်းစည်သည် ။ ခါတိုင်းနှစ် သင်္ကြန်တွေ မြို့ထဲ မလည်ဖြစ်သော်လည်း ယခုနှစ်တွင်တော့ အဖေ့သူငယ်ချင်းက သူတို့အဖွဲ့တွေ မြို့ထဲ ကားနှင့်လည်သည့်အခါ မေဦးကို လာခေါ်မည်ဟု ပြောထား၏။ မေဦးက တစ်ယောက်ထဲ မလိုက်ရဲသဖြင့် ရပ်ကွက်ထဲက မေဦး သူငယ်ချင်း နှင်းယုနွယ် ကိုခေါ်ထားသဖြင့် အဖော်တော့ပါသေးသည် ။ သင်္ကြန်လည်တာ ခွင့်ပြုပေးဖို့ မေဦး ရည်းစားကို အတော်ပင် ပူဆာရသည်။ ” ကိုကိုကတော့ မေဦးကို မလိုက်စေချင်ဘူး စိတ်လဲမချဘူးကွာ ” ဟု ကိုကိုက ခွင့်မပြုချင်။ ” ကိုကိုကလည်းကွာ မေဦး သူငယ်ချင်း နှင်းယုနွယ်လည်း … Read more

ကျွန်တော့် ဘဝ တစ်လျှောက်လုံးမှာ မိန်းမ တော်တော်များများနဲ့ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီထဲက မမေ့နိုင်တဲ့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်အကြောင်းကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ အရမ်းခင်တဲ့ တင်ဝင်း ဆိုတဲ့ သူငယ်ချင်း ရှိပါတယ်။ သူ့အိမ်က ကျနော့ရဲ့ စားအိမ်သောက်အိမ်ပါ။ သူ့မိဘတွေက တစ်နေကုန် ဈေးမှာ ဆိုင်ထွက်ပါတယ်။ သူ့မှာ ညီမအရင်းတစ်ယောက်ရှိပြီး တင်မေ လို့ခေါ်ပါတယ်။ တင်မေက ၈ တန်း ကျောင်းသူပါ။ နောက်ပြီး မုံရွာကလာပြီး စက်ချုပ်တဲ့ မသန်းအေးဆိုတဲ့ အစ်မတစ်ယောက်လည်း သူတို့နဲ့ အတူနေပါတယ်။ ဇာတ်လမ်းစခဲ့ပုံက ဒီလိုပါ။ အဲဒီအချိန်မှာ တင်ဝင်းက နယ်မှာ သင်တန်းတက်နေပါတယ်။ အိမ်မှာမိသားစုလို ဖြစ်နေတော့ နေ့လယ်နေ့ခင်းဆို ကျနော်က သူတို့ အိမ်မှာနေနေကြ။ အဲဒီအချိန်ဆို တင်မေက ကျောင်းသွားပြီ၊ အစ်မသန်းအေးနဲ့ ကျနော် … Read more

ကျုပ်နာမယ်က သာဟန် ပါ..။ နေတာက မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသက ဇရက်ကုန်း ဆိုတဲ့ ရွာကြီးမှာပါ…။ ဇရက်ကုန်းရွာက ဒေးဒရဲ နယ်ထဲမှာပါ…။ ကျုပ်အသက်က အခုဆို ၄၅ နှစ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ…။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ထဲက လယ်အလုပ် ၊ချောင်းအလုပ်တွေကို လုပ်ခဲ့တဲ့လူဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိပါတယ်..။ ပြီးတော့ အရက်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲ မသောက်တတ်ပဲ တခါတရံမှ အနည်းငယ်သာ မသောက်မဖြစ်တော့မှသောက်တတ်တော့ အခုချိန်ထိ တော်ရုံလူငယ်တွေတောင် ကျုပ်ရဲ့ သန်မြန်မှုကို မမှီပါဘူး…။ အသားအရောင်ကတော့ ခပ်ညိုညိုပါ…။ အရပ်က ပုတဲ့ အရွယ်အစားထဲ မပါပါဘူး…။ အဲ…. တစ်ခုပြောဖို့ ကျန်သေးတယ်…။ အဲဒါက ကျုပ်ကို တစ်ရွာလုံးက လက်မြန်သာဟန်လို့ ခေါ်တဲ့ဟာပါဘဲ…။ တစ်ခြားတော့ မထင်နဲ့…။ ကျုပ်ဒီအသက်အရွယ်ထိ ဘယ်သူနဲ့မှ ရန်မဖြစ်ဖူးပါဘူး…။ … Read more

အချိန်က ည (၁၂) နာရီလောက်ရှိပြီ။ ကားလမ်းမတလျှောက်မှာ လူသူအသွားအလာ သိပ်မရှိကြတော့။ ကားတစ်စီးတစ်လေလောက်သာ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ တွေ့ရပြီး များသောအားဖြင့် အသံဗလံတွေက တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျှက်ရှိကြတော့၏။ မို့မို့တစ်ယောက်တည်း ကားလမ်းမဘေးတစ်နေရာမှာ မတ်တပ်ရပ်၍ အိမ်အပြန် ကားတစ်စီးတစ်လေများ တွေ့လေမလားလို့ စိတ်ရှည်လက်ရှည် စောင့်ဆိုင်းနေသည်။ ရန်ကုန်ရွှေမြို့တော်ကြီးက ယခင်ကလို သူမနှင့် အကျွမ်းတဝင် သိပ်မရှိလှတော့ သူစိမ်းပြင်ပြင်လို ဖြစ်နေသည်။ မို့မို့ ရန်ကုန်မြေနှင့် ဝေးခဲ့ရတာ ကြာပြီ။ ယခု ၁၀ နှစ်ကျော်ကျော်လောက်ကြာမှ တစ်ခေါက် ပြန်ရောက်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါတောင် တစ်စုံတစ်ရာ အလုပ်ကိစ္စကြောင့်သာ လာရောက်ရခြင်းဖြစ်ပြီး ကိုယ့်စိတ်သဘောအတိုင်းသာဆို လာဖြစ်ဖို့က သိပ်မသေချာလှချေ။ သူမ ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုရမည်လားမသိ။ ပရိုဘောက်စ် ကားလေးတစ်စီးက သူမနဘေးသို့ ထိုးရပ်လာခဲ့ပြီး … “လိုက်မလား အစ်မ … Read more