အိုးသရမ်းတဲ့ ကျူတာ မမ

အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ချီုအီမွှေးပျံ့နေတဲ့ အနံ့တစ်ခုနှင့်အတူ အဖြူရောင်မွှေ့ရာ ကုတင်ပေါ်မှာ တဘက်အဖြူလေးသာ ပတ်ထားသည့် လုံးကြီးပေါက်လှ မိန်းမပျိုတစ်ယောက် ထိုင်နေသည်။ သူမက သူ့ကိုလက်လေးကမ်းကာ ဆီးကြိုနေသည်။ “မောင်… ကြာလိုက်တာကွာ” “မီးပွိုင့်တွေမိနေလို့ပါ မရယ်… ပရယ်တီကယ်လဲရှိလို့… ကျောင်းဆင်းတာလဲ နောက်ကျတယ်” သူမအရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်လျှက်ရှိနေတဲ့ ရဲနောင်ကို သက်မွန်က ခါးကနေ ပွေ့ဖက်ထားသည်။ “မ..က ဒီနေ့ပြန်ရောက်တာ စောသားပဲ” “အင်း …မ …စောစောပြန်ခဲ့တာ… အတန်းချိန်လဲမရှိလို့… နောက်ပြီး မောင့်အတွက် အဆင်သင့်ဖြစ်နေအောင်လေ” တကယ်လဲ မက သူ့အတွက် အဆင့်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ။ ဆံပင်အုံကြီးတွေကို ဖြန့်ချထားတဲ့ မ..က အခါတိုင်း ကျောင်းကို လာသလို ဆံထုံး ထုံးပြီး အိန္ဒြေကြီးတစ်ခွဲသားနဲ့ မဟုတ်တော့။ မ…က သူ့တို့ ဆရာမ၊ … Read more

ကွတတ ဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်တဲ့ မောင်

“မောင်တော်တော့နော် ကားထဲမှာကွာ… ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး အသက်ရှုလည်းကြပ်တယ်..မောင်ရဲ့” “လွှတ်ဖူးကွာ… နမ်းလို့မဝသေးဘူးဗျ” “တော်တော့နော် မောင်… အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်… နောက်ရက်တွေရှိသေးတာပဲကွာ” “ဟုတ်… မ”။ အဲ့နေ့က ဆိုင်ကို နောက်ကျမှ ပြန်ရောက်လာတယ်” မကားပေါ်က လေလေးတချွန်ချွန်နဲ့ ပစ္စည်းထုပ်တွေ ဆွဲပြီးဆင်းလာတဲ့ ကျနော့ကို ကျော်နိုင်က မျက်မှောက်ကုတ်ပြီးကြည့်တော့ မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အခန်းထဲ တန်းဝင်ခဲ့တယ်။ အဲ့နေညက တစ်ညလုံး မ အကြောင်းတွေးပြီး အာရုဏ်တက်လောက်မှ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ “အောင်ဖြိုး ငါအိမ်ကို ခနပြန်မယ်…မေမေနေမကောင်းလို့” “အေးပြန်လေ ကျော်နိုင်… အန်တီနေမကောင်းဘူးဆို… မင်းအေးဆေးမှ ပြန်လာခဲ့…. ဟုတ်ပြီလား”။ ဒီလိုနဲ့ သက်မောင်လည်း မြို့ကိုပြန်သွားတော့ ဆိုင်မှာတစ်ယောက်တည်း ကြီးကြပ်နေရချိန် မ နဲ့အပြင်ထွက်ဖို့ မအားတဲ့အခြေနေမျိုး ရောက်သွားရတယ်။ ဖုန်းကတော့ ပြောဖြစ်ပေမယ့် အပြင်အတူ လျှောက်လည်ဖို့ ဒီရက်ပိုင်း … Read more