“အွတ် အွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် …. အူး အ အ အ အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ” အခန်းတွင်းမှ အသက် ၃၀အရွယ် ကြေးနီရောင် အသားအရည်နှင့် အရပ်၅ပေ ၉လက်မခန့်ရှိသော ခန္ဓာကိုယ်မှာ ထွားကြိုင်းပြီး မျက်နှာမှာ ချွေးသံရွဲရွဲ လူတစ်ယောက်နှင့် အသက်၄၆နှစ်အရွယ် ရေဆေးငါး ရွှေဘိုမင်းကြိုက် ကိုယ်လုံး အသားဝင်းဝင်းနှင့် မိန်းမတစ်ယောက်တို့ အပြင်းအထန်လိုးနေကြခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုအမျိုးသား နာမည်မှာ မောင်မောင်ခိုင် ဖြစ်ပြီး အမျိုးသမီးမှာ ဒေါ်ဝင်းကလျာတို့ ဖြစ်ကြသည်။ မောင်မောင်ခိုင်မှာ ကွန်ပျူတာဘွဲ့ရ တစ်ဦးဖြစ်ပြီး ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်ဝင်လျှက်ရှိသည်။ မောင်ေမာင်ခိုင်မှာ ကာမကိစ္စများတွင် ဝါသနာပါသူဖြစ်ပြီး မမကြီးများကို ကြိုက်နှစ်သက်ပြီး လီးမှာ ၆လက်မခန့်ရှိပြီး ဘာဂျာမုတ်ခြင်း ဖင်ပေါက်ယက်၍ နူးပေးခြင်းတို့တွင် အားသန်သူဖြစ်သည်။ ယခု ၎င်းနှင့်လိုးနေသော ဒေါ်ဝင်းကလျာမှာ မောင်မောင်တို့ရပ်ကွက်ထဲမှ လင်သေမုဆိုးမဖြစ်ပြီး ကာမအရာတွင် အလွန်စိတ်ပါသူဖြစ်ပြီး လီးစုပ်ခြင်း လရေများကုန်စင်အောင် ယက်ပေးခြင်းတို့တွင် အလွန်အမင်း အားသန်သူဖြစ်သည်။
မောင်မောင်ခိုင်နှင့် ဒေါ်ဝင်းကလျာမှာ ရပ်ကွက်တွင်း သာရေးတစ်ခုမှာ ပူးတွဲလုပ်ကိုင်မိရင်း အွန်လိုင်းတွင်ဟာသများပြောရင်း ရင်းနီးမူပိုကာ ယခုအဆင့်သို့ ရောက်သွားကြခြင်းဖြစ်သည်။ “အား အား အု အု အား အွတ် အ အအ…. မင်းလိုးတာ အရမ်းကြိုက်…. လိုးစမ်း…” “အမ စောက်ဖုတ်က အရည်ရွှဲနေတာပဲ လိုးဖူးသမျှ အကြိုက်ဆုံး…” “အမလေး ကိုလိုးသန်… ရှင့်လီးကျိုးအောင်သာလိုး ကြိုက်ရင်..” ဒေါ်ဝင်းကလျာ ဆံပင်ကို ဆွဲကိုင်ကာ ဖင်ကုန်းပေးထားသောကြောင့် ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအား တဖြောင်းဖြောင်းမြည်အောင် ဆွဲလိုးနေရင်း အောက်က ဒေါ်ဝင်းကလျာမှာ လျှာကိုကိုက်၍ အံကြိတ်ကာ “အူး အွတ် အွတ် အမလေး အအဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဘွတ် အအအ” နှစ်ယောက်သားလိုးပွဲမှာ မနက်၁၀နာရီမှ နေ့လည်၃နာရီထိ ၃ချီတိတိလိုးပြီး နှစ်ယောက်သား လမ်းခွဲကာ ရပ်ကွက်ထဲ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။
အိမ်ပြန်ရောက် ရေမိုးချိုးပြီး ဇာတ်ကားကြည့်မလို့ လုပ်နေတုန်း လမ်းထဲက ကျော်နိုင်ဆိုတဲ့ ညီလေးလာခေါ်လို့ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ “အကို ဘာသောက်မလဲ” “ရတယ် ညီ… ချိုစိမ့်ရယ် ဆေးလိပ်တစ်ပွဲပဲ” လက်ဘက်ရည်သောက် ဟိုပြော ဒီပြော ပြောရင်း “အကို ဒေါ်မာလာကြီးနဲ့အခြေအနေ” “အခြေအနေက အေးဆေးပါပဲကွ” “အားကျတယ်ဗျ ဒေါ်ဝင်းကလျာက အတောင့်နဲ့… မနည်းဖြိုရမှာ…” “မနည်းဖြိုစရာ မလိုပါဘူးကွ …ပုံမှန်ပဲ အဲ့ဒီမနည်းဖြိုရမှာတို့ အလန်းကြီး ကျန်သေးတယ် စားလို့ကောင်းတုန်းတို့ဆိုတာ… အဲ့ဒါ ပါးစပ်အရသာခံပြောတဲ့ စကားကွ.. တကယ်က သူလည်းမိန်းမပဲလေကွာ သူ့အဖုတ်ပါတယ်… သူ့အဖုတ်ကလည်း တခြားမိန်းမတွေ အတိုင်းပဲ သူ့သန့်ရှင်းရေး နေပုံထိုင်ပုံနဲ့ အနံအသက်ကွာမယ်… ဘော်ဒီဝတာ ဘာမှမဆိုင်ဘူး နို့ကြီးတာ ပဲတချက်ရှိမယ်ပေါ့ကွာ….” “ဒါပေမယ့်ဗျာ အကိုကလည်း ဒေါ်ဝင်းကလျာကြီး လမ်းလျှောက်တိုင်း ဖင်ကြီးက လှုပ်လီလှုပ်လဲ့နဲ့… ကျွန်တော်ဆို သူ့ကိုကြည့်ပြီး တောင်နေတာ… သူက ထန်မယ့်ပုံစံကြီးဗျ…” “မိန်းမတစ်ယောက်ကို ပုံစံကြည့်ပြီးခွဲလို့ရနည်း ထန်၏ မထန်၏ဆိုတာ ကြည့်နည်းရှိရင်ရှိမှာပေါ့… ရှေးလူကြီးတွေ ရုပ်ကြည့်ပြီး ဥပမာ ..တင်ကြီးတာ နို့ကြီးတာ နဖူးပြင်မောက်တာ ဘာညာပေါ့… ငါကတော့ လူပိန်းရိုးရိုးပဲ ပြောမယ် ညီလေးကျော်လွင်ရာ… တခါတလေ အဝတ်အစား အတိုအပြတ်တွေဝတ် ရည်းစားဆို တစ်ယောက်ဆိုတစ်ယောက် သွားထိလို့တောင် မရတာတွေ ရှိသလို… ရင်ဖုံးအဝတ်အစား ရိုးအေးတဲ့ပုံစံနဲ့ ကုတင်ပေါ်ရောက်ရင် ထန်ပြန်နေတာတွေ တွေ့ဖူးတာပဲ… ဒါတော့ ပုံစံနဲ့တော့မဆိုင်ပါဘူး… ငါပြောတာက ရင်ဖုံးဘာညာဝတ်တိုင်း အဲ့လိုပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော် ပုံစံနဲ့ပြောတာ…” “ဟုတ်ပါပြီ အကိုရယ်… အကို့ဆီက အများကြီး သင်ရမယ်.. ချိတ်လေးရှိ ချိတ်ပေးဦးနော်” “နိုး နိုး ညီလေး အဲ့လိုမလုပ်တတ်ပါဘူး… ငါကလိုက်ပြီး စားရလိုးရအောင် လိုက်ဖန်တာမဟုတ်ဘူး အခြေအနေပေးမှပဲ သူ့ကိစ္စ ကိုယ့်ကိစ္စ ကျေနပ်စေတာ… လိုက်ဖန်တဲ့ကောင်တွေရှိတယ်… ဘတ်စ်ပေါ်လိုက်ထောက်တာတို့ မိန်းကလေးတွေကိုမထိတထိ လိုက်စတာတို့ အွန်လိုင်းမှာ ပုံပြ လိုးပေးမယ် ဘာညာကောင်တွေဆိုငါအသေရွံ… မိန်းမတစ်ယောက်ကို အဲ့လိုသွားပြောလို့ မရဘူးဟ… အရှက်တရားဆိုတာ ရှိတယ်… သူ့အခြေအနေ ပေးမှပဲ ရတာကွ…” စကားတပြောပြောနဲ့ ၉ခွဲမှာ မန်ယူ-ဘန်လေပွဲ ကြည့်ပြီး အိမ်ပြန်ပြီး အိပ်မလို့လုပ်တုန်း မက်ဆင်ဂျာမှ “မောင် နက်ဖြန်အားလား အလုပ်ရှိလား..” ဒေါ်ဝင်းကလျာမှ စာပို့လာသောကြောင့် “ရတယ်လေ အမ…ဘာလို့..” “နက်ဖြန်တွေ့မယ်လေ… အမဒီနေ့ မောင်လေးနဲ့လိုးတာ ခုထိတွေးပြီး ထန်နေတာ..” “ဟားဟား ဟုတ်ပါပြီ အမရယ်… ဒီမောင်လေးကလည်း အမအဖုတ်နံ့ကို ခုထိ နှာခေါင်းမှာ ရနေတာပါ” “ခုနက တွေ့တယ် မောင်လေးကို… သူငယ်ချင်းတယောက်နဲ့ အမတို့အိမ်ရှေ့ကဖြတ်သွားတာ..”
“ဟုတ်ပ ..ထားပါ အိပ်ပြီ နက်ဖြန်အတွက် အားမွေးရင်း အိပ်ပြီ …ဒါနဲ့ မနက်ဖြန်ဘယ်မှာလဲ မြောက်ဥက္ကလာက စတားးမှာလား..” “ဟုတ်ဘူးမောင်လေး တွေ့နေကြ မြင်သာနားက စိန်တောင်ကြီး ဟိုတယ်သွားမယ်.. ၁၁လောက်နော်..” “အိုကေ အိုကေ ဂွတ်နိုက်..” ဖုန်းပိတ်ပြီး အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ နက်ဖြန် ၁၁နာရီလောက် စိန်တောင်ကြီး ဟိုတယ်သွား အခန်းယူ ရေမိုးချိုး လီးကို ဆပ်ပြာအပျော့စားနဲ့ ထိပ်တွေ ဒစ်အောက်တွေ ဖြည်းဖြည်းပွတ်ကာ ရေနွေးလေးနဲ့ ဆေးပြီး ဇာတ်ကားကြည့်ကာ စောင့်နေလိုက်တယ်။ထို့နောက် ဒေါ်ဝင်းကလျာ ရောက်လာပြီး ကုတင်ပေါ်ဆွဲပွေ့ကာ “မောင်စောင့်ရတာကြာပြီလား…” “မကြာသေးပါဘူး ဇာတ်ကားကြည့်နေတာ..” “မ အဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီး ရေခဏ ဆေးလိုက်ဦးမယ်နော်” “ရတယ် မဆေးနဲ့ အခုချွတ် စမယ်..” “အရင်ကကျ အဖုတ်ကိုဆေး ဖင်ပေါက်ဆေး ရေချိုးနဲ့..” “စတွေ့ စချိန်းတုန်းက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တပ်မက်ဖို့လေ… မရင်းနှီးခင်မှာ သန့်နေမှ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ရွံသွားတာ ဘာညာ မဖြစ်တော့မှာ ရေရှည်အတွက်လေ..” “ဟုတ်ပါပြီ မချွတ်သေးဘူး… မောင့်လီးကို အရင်စုတ်ပေးမယ်…” ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ တဘက်ကို ဆွဲချွတ်ကာ.. “လီးကတောင်ပြီး ဆွဲဆောင်မှု ရှိလိုက်တာ.. တစ်ချီပြီးအောင် မှုတ်ပေးမယ်… မောင့်လရေတွေအကုန်သောက်မယ်…” “ဒီကမမ သဘောပါဗျာ” လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ငုံပြီး စမှုတ်ပါတော့တယ်။
“ပြွတ် ပြွတ် …ကောင်းလားမောင်…” ဒေါ်ဝင်းကလျာရဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လျှာဖြင့်လိုက်ယက်ပြီး ဒစ်ကို လက်ညှိုးနဲ့ ဖွဖွလေး လိုက်ပွတ်ကစားရုံမက လီးဒစ်ကို နူတ်ခမ်းထူကြီးနဲ့ငုံကာ လျှာဖြင့်သေးပေါက်သောအပေါက်ကို ထိကာ တို့နေမူများကြောင့် မောင်မောင်ခိုင့်လီးမှာ ရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေတော့တယ်။ “အီး အီး ဟူး… အမရယ် ကောင်းလိုက်တာ ပြွတ် ပြွတ် …” လက်မှ ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး ပါးစပ်မှလည်း အလိုက်သ င့် အထက်အောက် ငုံပေးနေမူတို့ကြောင့် မောင်မောင်ခိုင်မှာ ကြာရှည်တောင့်မခံနိုင်ဘဲ “အား… ရှီး… ထွက်… ထွက်ပြီ… အမ…အားးး” လရေများ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့တယ်။
“အများကြီးပဲ မောင်… အမအဖုတ်ထဲတောင်ထည့်ဖို့ ရှိသေးလား…” “ဟူး..အမမူတ်တာ အရမ်းပဲ ကောင်းတာကို … လူလည်း နူံးချိသွားတယ်…” “လိုးပေးနော် ထန်ထန်နဲ့ ..” “လိုးပေးမှာပါ အမရယ်… ဖြည်းဖြည်းပေါ့ အမကျေနပ်အောင် လိုးပေးမယ်စိတ်ချ … အခုယက်မယ် ချွတ်တော့…” ဒေါ်ဝင်းကလျာထဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး အတွင်းခံ အနီရောင်လေးကို တယုတယ ထပ်ချွတ်ပေးကာ ချွေးများဖြင့် အနံ့နဲနဲညီနေသော အမွှေးကြားထဲမှ အဖုတ်ကြီးအား ကုန်းယက်ပါတော့တယ်။ “ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ်…” မောင်မောင်ခိုင်မှာ ဒေါ်ဝင်းကလျာ အဖုတ်ကြီးကို ဖြဲကာ အတွင်းသားများအားလျှာဖြင့်မွှေကာ လက်မှလည်း အစိကို လက်ညှိးလက်ခလယ်နဲ့ ကလိပါတော့တယ်။
ဒေါ်ဝင်းကလျာမှာ မောင်မောင်ခိုင့် လျှာအစွမ်းကြောင့်၂မိနစ်လောက်မှာတွန့်လိမ့်နေကာ မောင်မောခိုင့်ခေါင်းကို အဖုတ်နဲ့ကပ်ကာ ဖီးခံနေပါတော့တယ်။ ထို့နောက် မောင်မောင်ခိုင်က အဖုတ်ရဲ့ဘေးလှန်သောအသားများကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖွဖွလေးကိုက်ကာ လက်မှာ အဖုတ်ထဲကို လက်ညှ်ုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းပူးကာ ထိုးနေပါတော့တယ်။ “အမလေး လေး… ကောင်းလိုက်တာ ကောင်းလိုက်တာ…အမလေး…ပြွတ် ပြွတ် ” ဒေါ်ဝင်းကလျာအဖုတ်မှ အရည်များထွက်သောအခါမှ “အမ ဖင်ကုန်းပေး…”
“ဟူး ဖင်ယက်တော့မှာလား …မောင်ဖင်ယက်ပြီးကတည်းက တသက်မမေ့တော့ဘူး ” ဖင်ကုန်းလိုက်တော့မှ ဖင်ပေါက်တဝိုက်ကို လက်ညှိုးလေးနဲ့ ကစားကာ လျှာထိပ်လေးနဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို လှည့်ကစားပါတာ့တယ်။ ဒေါ်ဝင်းကလျာမှာ ထန်နေကာ အဖုတ်ထဲမှအရည်များ ပေါင်ခြံထဲမှာ စီးကျလာကာ တုန်နေပါတော့တယ်။ “အမလေး အမလေး… ဟူး ဟူးအီး..” ဖင်ပေါက်ကို လျှာနဲ့လှည့်ကစားရုံမက ဖင်ပေါက်ကို လျှာဖျားနဲ့ ထိုးလို အဖုတ်ကနေ ဖင်ပေါက်ထိ စုလိုက်ယက်လိုက် လုပ်နေသောကြောင့် မခံနိုင်တော့ဘဲ တဆတ်တဆတ်တုန်တက်ပြီး အရည်များဖြင့် မှောက်ကျသွားပါတော့တယ်။ “ဟူး… ရှီး… ဆွေမျိုးမေ့အောင်ကောင်းချက်… မောင်ရယ်… မောင်လိုးပေးတော့…” “ဒီလို မရဘူးလေ မှုတ်ပေးအုံး.. အာငွေ့လေး… ပေးအုံးလေ” ဒေါ်ဝင်းကလျာကို လီးအား ၃မိနစ်လောက် ထပ်မှုတ်ခိုင်းပြန်သည်။
မာတင်းတောင်လာမှ.. “အမ စမယ်…” “ဘယ်လိုပုံစံလဲ” “အမကဖင်ကုန်းပြီး အမဗိုက်အောက်မှာ ခေါင်းအုံးခံပြီး မှောက်ချလိုက်…. အဲ့တော့ အမလည်း ဒူးမညောင်းတော့ဘူး… ဖင်လည်းထောင်နေတော့ ကျွန်တော်လိုးရတာဖီးရှိ… ခံရတာလည်း ဇိမ်နဲ့ပေါ့ “ဘယ်လို ဘယ်လို တတ်ပါ့ မောင်ရယ် …” ပုံစံပြင်ခိုင်းပြီး ပေါင်ကြားမှ ပြူးထွက်လာသော အဖုတ်ထဲသို့ လီးအား ထိုးထည့်ကာ နွေးနေသော အရသာကို ခံစားရင်း စဆောင့်ပါတော့တယ်။ “အု အု အွတ် အွတ် ဖတ် ဘွတ် အအအ ” “အား အား အုအု အု အအ အွတ် အအကောင်းတယ် မောင် ဆောင့် အအအ..” ၅မိနစ်ခန့် အသားကုန်ဆောင့်ပီးတော့ “မောင်လာ… အမ တက်ဆောင့်မယ်…” လီးပေါ်တက်ထိုင်ကာ ဒေါ်ဝင်းကလျာမှာ မွှေတလှည့် ဆောင့်တလှည့်ဖြင့် “အီး အီး အအအ အွတ် အွတ်…အင်းဟင်းဟင်းးး” ဆောင့်နေချိန် နို့ကြီး တုန်ခါနေသည်ကို ကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘဲ မောင်မောင်ခိုင်မှာ စို့ပါတော့တယ်။
မောင်မောင်နဲ့ ဒေါ်ဝင်းကလျာမှာ အောက်ကမောင်မောင်ခိုင်က ပြန်ဆောင့်လိုက် အပေါ်က တက်မွှေနေသော ဒေါ်ဝင်းကလျာက ဆောင့်လိုက်နဲ့ “ဗွတ်..ဗြွတ်… ဗွတ်… ဘလွတ်” အစရှိသော စောက်ရည်လရေများအသံနဲ့ အနံများ၊ “ကျွိ ကျွိ” ကုတင်လူပ်သံ၊ “အား အား အင်း အင်း.” ငြီးသံများ လွမ်းခြုံနေပါတယ်။ “မောင် ပုံစံပြောင်းမယ်… မောင့်မျက်နှာကြည့်ပြီး ကစ်ဆင်ရိုက် လိုးချင်တယ်..” “အင်း မ… မောင်လည်း မရဲ့ထန်နေတဲ့ မျက်နှာကြီး ကြည့်ချင်တယ်”။ ပုံစံပြောင်းပြီး “အအား အွတ် အွတ် ဖတ် ဖတ် …” “ကောင်းလား အအအ ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ် အအ” လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးလိုးနေရုံဖြင့် အားမရ၍ ဒေါ်ဝင်းကလျာ ခြေထောက်ကို ထောက်ခိုင်းပြီး မောင်မောင်ခိုင်မှာ ဒူးနှစ်လုံးထောင်ကာ အသားကုန် လိုးပါတော့တယ်။
“အု အု အွတ် အွတ် အု အု အွတ် ဖတ် ဖတ် အအအ” အဖုတ်အတွင်းသားထဲမှာ လီးကြီးဆွဲထုတ်လိုက်ချိန် လီးမှာကပ်ပါလာသော အရေများနှင့် ပန်းရောင်သန်းနေသော အတွင်းသားများ လိပ်ပါလာပီး လီအထုတ်မှာ ဆွဲညှစ်လိုက်ပုံများကြောင့် ခဏအကြာ မောင်မောင်ခိုင်မှာ မခံနိုင်ဘဲ “ပြီးပြီ အအအ အားအား အအ ….ပြီးပြီး” “မလည်း ပြီး… အား.. အိုးး…” ဒေါ်ဝင်းကလျာတစ်ယောက် တဆတ်ဆတ်တုန်တက်သွားသလို မောင်မောင်ခိုင်လည်း လရေများပန်းထည့်ကာ နှစ်ယောက်သား တင်းကျပ်စွာ ဖက်ကာ မှိန်းလိုက်ကြပါတော့တယ်။ “မောင် ရေချိုးပြီး ပြန်ရအောင် …၃နာရီအလုပ်ရှိလို့…” “လာ မောင်ဆေးပေးမယ်…” နှစ်ယောက်ရေအတူချိုးကာ ရပ်ကွက်နားရောက်မှ လမ်းခွဲကာ ပြန်လာခဲ့ကြတော့တယ်။….ပြီး
