admin

နွေ၏ အငွေ့အသက်တို့ စတင်လာပြီဖြစ်သော မတ်လ၏ နောက်ဆုံးရက်တစ်ရက်….။ လူကိုက်ဖူးသော ကျားသည် ပိုမို ရဲတင်းသည့်ပမာ အတွေ့အကြုံ စုံသော ယောကျ်ားတို့၏ ရမ်းကားမှုသည် မိန်းမတိုင်းအတွက် အထူးသဖြင့် ယောက်ျားတို့အပေါ် အထင်ကြီးတတ်လွန်းသည့် မိန်းမသားများ အဖို့ အလွန်ပင် အန္တရာယ် ကြီးမားလှပေသည်..။ “ အရက်တစ်လုံးနဲ့ အရွက်သုတ် တစ်ပွဲ ပေးပါဗျို့…” မနီ တစ်ယောက် အဝင်ပေါက်ဘက်ကို ကျောပေးလိုက်ရင်း ကိုယ်ကို တစောင်းလှဲလျက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ယောက်ျားတို့အကြောင်း စာအုပ်ကို စိတ်ပါဝင်စားစွာ ဖတ်နေစဉ် နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး အရက်သောက်မည့်သူက ရောက်ချလာသည်..။ ရေချိုး ၊ အဝတ်လျှော် ၊ ကလေးသိပ်ပြီး နေ့လည်နေ့ခင်း စာအုပ်ဖတ်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။ ဒီစာအုပ်ကို သူ့ယောက်ျား ကိုခင်မောင်မြင့်က ဖတ်ဖို့ ပေးထားသည်မှာ ကြာပြီ … Read more

(ဂျပန်ခေတ်ဇာတ်လမ်း ရေးပေးပါဆိုလို့ ဥာဏ်မှီသလောက် တွယ်လိုက်တာ အဟေးးးးးးးးးး) မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံး သူ့ကျွန်ဘဝ ရောက်ရှိပြီး ဖက်စစ်ဂျပန်များ တောရောမြို့ပါ ခြေရှုပ်နေချိန်တွင် ရွာတစ်ရွာ၌ ” နောင် နောင် နောင် နောင် ” ဂျပန် အလိုတော်ရိ သူကြီးအိမ်မှ လူစု အုန်းမောင်းသံ ကြားရသဖြင့် တစ်ရွာလုံး သူကြီးအိမ်သို့ အပြေးအလွှား ရောက်လာခဲ့သည်။ ဂျပန်ကို ကြောက်ရတာက တစ်မျိုး၊ သူကြီးနှင့် သူကြီးသား အပေါင်းအပါများအား ကြောက်ရတာက တစ်ဖုံကြောင့် ရွာသူရွာသားအားလုံး ဘာပြဿနာ ဖြစ်ပြန်ပြီလည်းဟု စိုးရိမ်နေကြသည်။ ” ကဲဟေ့၊ ဒီက သခင်ကြီးက ပြောတယ်။ ဒီရွာမှာ ဖက်စစ်တော်လှန်ရေးလုပ်ဖို့ ကြိုးစားနေတဲ့ သစ္စာဖောက်တွေ ရှိတယ်တဲ့။ အဲ့ဒါ ဘယ်သူတွေလဲ။ ကိုယ့်ဟာကို ဝန်ခံရင် သက်သာမယ်နော။ … Read more

တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်လည်း အပြိုင်အဆိုင်ရှိကြသည်။ အားလုံးက လက်လုပ်လက်စား နွမ်းပါးသူတွေ ဖြစ်ကြပြီး တစ်နေ့လုပ်မှ တစ်နေ့စားရသူတွေ ဖြစ်ပေမယ့် မိန်းမသားများပီပီ ကိုယ့်မာနနှင့် ကိုယ်တော့ ရှိကြသည်ပင်။ မြယမင်း မှာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့်အတူ ညီမတစ်ယောက် မောင်တစ်ယောက်သာရှိသည်။ အဖေက သူမငယ်စဉ်ကပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ သူမမိခင် ဒေါ်ရင်ရွှေက ဈေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းသည်။ မြယမင်းအောက်က ညီမနှင့်မောင်ငယ်ဖြစ်သူက အမေ့ကို ကူ၍ ဈေးရောင်းသည်။ အလှည့်ကျ ချက်ပြုတ်ကြသည်။ ညီမလေးစန်းသီက မြယမင်းထက် အသက်လေးနှစ်ခန့်ငယ်ပြီး အသက် ၁၄ နှစ်ရှိပြီဖြစ်ကာ မောင်ဖြစ်သူဖိုးခွေးက ယခုမှ အသက် ၁၂ နှစ်လောက်သာ ရှိသေးသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကျောင်းမနေကြတော့ဘဲ မိခင်အလုပ်ကိုသာ ဝိုင်းကူလုပ်ကာ အတော်ကလေးလည်း အားကိုးနေရပြီဖြစ်သည်။ မြယမင်း အလုပ်စောသိမ်း၍ ပြန်လာဖြစ်သည့်နေ့တွေဆိုလျှင် … Read more

လည်ပင်းမှာ ရှုပ်ယှက်ခက်နေတဲ့ ပန်းကုံးတွေ စားပွဲပေါ်ပစ်တင်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှာ ဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းနီကို တစ်ရှုးနဲ့ ပွတ်သုတ်ပစ်တယ်။ ခုံပေါ်ထိုင်ချရင်း သောက်ရေဘူးဆီ လက်အလှမ်း… “ရှေး…နင့်ကို ဂျာကြီးလှမ်းခေါ်နေတယ်… ဘိုးတော်တွေဝိုင်းမှာ” “ငါအမောတောင် မပြေသေးဘူး” “အဲ့ဒါဆို ငါသွားလိုက်ရမလား” “သွားချင်သွားလေ…ငါမလာနိုင်ဘူးပြောလိုက်” ကိုယ်လုံးနည်းနည်းသွယ်ပေမဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းကလေးပုံစံလေးနဲ့ ညိုက မျှော်လင့်တကြီးနဲ့မေးတယ်… ဧကန်န ခုချိန်ထိ လူမရသေးဘူးထင်တယ်… “ငါ တကယ် သွားရမလားဟင်” “အင်း သွားလိုက်…ငါနေမကောင်းလို့ အခုပဲ ပြန်တော့မှာလို့” “ကျေးဇူးပဲဟာ..ငါသွားတော့မယ်” “အင်း” ညို ထွက်သွားမှ ရေဘူးကို မော့သောက်ရင်း အိတ်ထဲက ဖုန်းကို ဆွဲထုတ်တယ်… “ရှေး” နှစ်ပေါင်းများစွာ.. ရင်းနှီးနေတဲ့ အသံတစ်ခု… “နင်ပြန်တော့မှာဆို… ငါပြန်လိုက်ပို့မယ်” “ငါ ဒီည အိမ်ပြန်မှာ…” “ဘယ်ပဲပြန်ပြန်… ငါလိုက်ပို့မယ်” … Read more

လက်တစ်ဖက်က ရေဖလားကို ကိုင်ပြီး ရေစည်ထဲတွင် ပြည့်လျှံနေသော ရေများထဲသို့ ထိုးနှစ်ကာ ခပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ သူ့ကို လှမ်းတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သူက မြေပြင်ပေါ်မှာ အုန်းလက်အလယ်ကြောရိုး အရင်းပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ဖင်ခုပြီးထိုင်နေရာက လက်ထဲမှာ ဓားပါးလေးတစ်ချောင်း ကိုင်ထားပြီး အုန်းလက်လေးတွေကို တံမြက်စီးတန်သပ်နေရာကနေ ကျမကို ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် လုပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျမရေချိုးနေတဲ့နေရာနဲ့ သူရှိတဲ့နေရာကြားမှာ ပန်းခြုံလေးများရှိကာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း ပေ (၂၀) နီးပါးလောက် ဝေးလေတော့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေချိုးနေတဲ့ ကျမက မြေပြင်ပေါ်မှာထိုင်နေတဲ့ သူ့ကို သဲသဲကွဲကွဲ မြင်နေရပေမယ့် သူကတော့ ကျမ သူ့ကို တွေ့နေရတယ်ဆိုတာ သိပုံမရပါဘူး။ သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး သူက ကျမကို ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ကြည့်နေတယ်ဆိုတာလည်း ကျမက … Read more

အခန်း ( ၁၄ ) ဆိုင်ကို မနက်အရုဏ်ကျင်းမှ ပြန်ရောက်လာသည်။ ခင်လေးနွယ် တစ်ရေးမှ မအိပ်ရသေး။ ရောက်ရောက်ချင်း အဝတ်အစားတောင် မလဲနိုင်ဘဲ အိပ်ရာပေါ် ထိုးအိပ်ချလိုက်ရာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားသည်။ ခင်လေးနွယ် သူမအိပ်မက်ထဲမှာတောင် ကိုညွန့် သောင်းဒန် စွေစောင်း လျှံစိန် တို့လူသိုက်နှင့်တွေ့ပြီး တစ်ယောက်တည်း ဘုံကျောင်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကြီးကုန်းထောင် ပေးထားရလျက် ယောက်ျားလေးယောက်က တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သူမဖင်စအိုချည်းသက်သက် အချီပေါင်းမြောက်များစွာ သဲကြီးမဲကြီး မဲပြီးဖင်ပါကင်ဖွင့်နေကြတာကို အိပ်မက်အဖြစ် မြင်မက်လိုက်သေးရာ အိပ်ရာမှတစ်ရေးလန့်နိုးချိန်မှာ ဇောချွေးများပင်ပျံပြီး လူလည်း မောဟိုက်နွမ်းလျလျက် မျော့မျော့ကလေးသာ ကျန်နေတော့သည်။ တစ်ခါပြန်အိပ်လိုက်မှပဲ မိုးလင်းပေါက် အိပ်ပျော်သွားရတော့သည်။ မနှင်းအေးရောက်လာပြီး နှိုးတော့ အိပ်ရာကလူးလဲထပြီး ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်ကာ အဝတ်အစားများကောက်လဲပြီး မနက်ဆိုင်ဖွင့်ဖို့နှင့် ဆေးရုံကို ထမင်းချိုင့်ပို့ဖို့အတွက် နှစ်ယောက်သား ဈေးထဲသွားရောက်ဝယ်ခြမ်း၍ … Read more