Love

ကျေးရွာဓလေ့ ပျော်မွေ့စရာ အလွန်ကောင်းတယ်။ ကျုပ်နာမည်က လင်းထင်ပါ။ ရွာအခေါ်အဝေါ်ကတော့ ငလင်းပေါ့။ ကျုပ်မှာမိဘတွေ မရှိတော့ဘူး။ ညီမတစ်ဝမ်းကွဲလေး တစ်ယောက်ပဲ ရှိတာ။ ကျုပ်မိဘတွေနဲ့ ကျုပ်ညီမဝမ်းကွဲလေး မိဘတွေက ခရီးသွားရင်း ကားမှောက်ပြီး ဆုံးပါးသွားကြတယ်ဗျာ။ ကျုပ်မှာ ငယ်ငယ်ကလေးတည်းက မိခြူးလေးရဲ့အဖေဆိုလည်းကျုပ် အမေဆိုလည်းကျုပ် ပေါ့ဗျာ။ ကျုပ်ကတော့ ရွာမှာ သူများခိုင်းရာအလုပ်ကို လုပ်နေရတဲ့သူပေါ့။ ကျုပ်က ကျောင်းမနေဘူး ဒါပေမယ့် ညီမလေးကိုတော့ ပညာတတ်ကြီး ဖြစ်စေချင်တာ။ အဲဒီတော့ မိဘတွေပိုင်တဲ့ လယ်ငါးဧကကို မောင်နှမနှစ်ယောက် လုပ်ကိုင်ရင်း စီးပွားရှာရတာပေါ့။ သီးနှံအထွက်တိုးတဲ့ နှစ်တွေဆို ပျော်ရတာပေါ့ဗျာ။ မဟုတ်ရင် ကျုပ်မှာ ကြိုးစားရတယ် ပိုပြီးတော့လေ။ ဒီလိုနဲ့ နေလာခဲ့ကြတာ ညီမလေးလည်း ဆယ်တန်းအောင်လို့ မြို့မှာ တက္ကသိုလ် သွားတက်ရတော့ ကျုပ်မှာ နှစ်ဆကြိုးစားရတော့တာပဲ။ … Read more

တဲနားပြည်နယ်အလယ်ပိုင်းမှာရှိတဲ့ ခြံတစ်ခြံမှာကြီးပျင်းခဲ့တဲ့ ကျွန်တော့်အဖို့ လူများစုနဲ့ သိပ်ပြီး ထိတွေ့ဆက်ဆံမှု မရှိလှပါဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ညီမခရစ်စတီနဲ့ ကျွန်တော်တို့ နီးနီးကပ်ကပ်ဖြစ်တာ သိပ်ပြီးတော့ အထူးအဆန်း ဖြစ်မနေဘူးပေါ့။ ညီမလေးက ကျွန်တော့်ထက် ၂ နှစ်ငယ်သည်။ ဒါပေမယ့် အသက်ကွာခြားချက်က ဒီခြံကြီးထဲမှာ ဘာအရာမှ မရောက်ပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်တွေကိုယ်စီ ပြီးအောင် လုပ်ကြရသည်။ ခက်ခဲတဲ့အလုပ်လား ညစ်ပတ်တဲ့အလုပ်လား ဘာအလုပ်လာလာပဲ ကျွန်တော်တို့ အကုန်ပြီးအောင် လုပ်ကြရသည်။ ကျွန်တော်တို့အဖေဇာတိက အမေရိကန်အရှေ့ပိုင်းပြည်နယ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး အရွယ်ရောက်မှ အနောက်ဘက်ခြမ်းမှာရှိတဲ့ မွန်တဲနားကို ပြောင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ နောက်ပြီး အဖေက သူ့ဘဝနောက်ကြောင်းကို သိပ်ပြီးတော့ ပြောလေ့မရှိ။ အဖေနဲ့အမေက မွန်တဲနားမှာပဲ တွေ့ခဲ့ကြတာဖြစ်ပြီး ကျွန်တော်တို့ အခုနေနေတဲ့ ခြံကိုဝယ်ပြီး သူတို့လက်ထပ်ခဲ့ကြတာ ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်သက် အတော်ကြာလာတဲ့ လူတွေက … Read more

ကျွန်မတို့အိမ်က ကျောက်မြောင်း သီတာလမ်းထဲမှာပါ။ လေးလွှာက တိုက်ခန်းတစ်ခန်းပေါ့။ ကျမအပါအဝင် ဖေဖေ၊ မေမေနဲ့ မောင်လေး အားလုံး မိသားစုလေးယောက် နေကြပါတယ်။ ကျမနာမည်ကတော့ မေ လို့ ခေါ်ပါတယ် ။ အသားလတ်တယ် အရပ်က ၅ ပေ ၄။ နည်းနည်းဝတယ် ။ ပြောရရင် စိုးမြတ်နန္ဒာလို ဆိုက်မျိုး ။ အားလုံးက ချောတယ်လို့တော့ ပြောကြတယ်။ အဖေကတော့ သူတို့သူငယ်ချင်းတွေ စုထောင်ထားတဲ့ ရွှေပန်းတိမ် ဆိုင်မှာ လုပ်ပါတယ်။ အသက်က ၄၅ နှစ်ပါ ။ မေမေ့အသက်က ၄၇။ ဆေးဆိုင်တစ်ခုမှာ လက်ထောက်မန်နေဂျာပါ။ မောင်လေးက ၂၁ နှစ် ။ ဘွဲ့ရပြီးချင်းပဲ မေမေ့ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်နေတယ်။ ကျမကတော့ ဘွဲ့ရ ထမင်းချက်ပါ … Read more

“သမီးကြီး ညည်းအဖေရော” “အိမ်သာသွားတယ် အမေ” “အာ့ဆိုလည်းနေပါစေ အမေ့ကိုအိမ်သော့ပေး အမေ ဆေးရုံပြန်သွားရဦးမယ်” “ရော့အမေ ” “အ အ” “ဟဲ့ ဘာဖြစ်တာတုန်း” “ပုရွက်ဆိတ်ကိုက်တာ အမေ” “ဆေးဖြန်းလေသမီး… အမေသွားပြီ သမီးအဖေ လာရင်ပြောလိုက် ဒီနေ့ည စာရင်းတွေ လုပ်ရမှာမို့လို့ ဆေးရုံမှာ အိပ်ရမယ် သမီးတို့သားအဖ ညစာကို ကြည့်ကြပ်သာ စားလိုက်တော့” “ပင်ပန်းလိုက်တာ အမေရယ်” ”မတတ်နိုင်ဘူး သမီး… ဆေးရုံမှာလည်း အမေမရှိရင် မဖြစ်တာ သမီးသိလျက်နဲ့။ မနက်ဖြန် လူကြီးလာမှာမို့ ပြင်ဆင်နေရတယ် ” “ဟုတ်ကဲ့ပါအမေ စောစောလည်း အိပ်ဦးနော် ” “အေးအေး အမေသွားပြီ” ဟူးးး တော်ပါသေးရဲ့ အမေဆိုင်ထဲ မဝင်လို့။ နို့မို့ဆို သေပြီ။ အဖေက ခုံရှည်အရှေ့ကနေ … Read more

ကျွန်မအဖေက အမြဲ ပြောဖူးတယ်။ “လောကမှာ လွယ်လွယ်ချောင်ချောင် ရတယ်ဆိုတာ မရှိဘူး၊ သမီး။ တစ်စုံတစ်ခုကို ပြန်ပေးရတာချည်းပဲ။ ပြန်ပေးဆပ်လိုက်ရတာက ဘာလဲဆိုတာ သမီး အမြဲ မျက်ခြေမပြတ်ဖို့ လိုတယ်” တဲ့။ ကျွန်မ နာမည်လား၊ နာမည် အပြည့်အစုံကတော့ မပြောပါရစေနဲ့။ လဲ့လဲ့လို့ပဲ ထားလိုက်ပါ။ အလုပ်က မူလတန်းပြ ဆရာမပါ။ ဒါကလည်း ပိုက်ဆံအတွက်လုပ်တာ မဟုတ်ပဲ ဝါသနာပါလို့ လုပ်နေတာပါ။ ကျွန်မအမျိုးသားက အကောင်ကြီးကြီး အမြီးရှည်ရှည်ထဲကဆိုတော့ ငွေမလိုပါဘူး။ သူ ကျမကို တင့်တောင့်တင့်တယ် လိုလေသေး မရှိရအောင် ထားနိုင်ပါတယ်။။ ကျမ အခုပြောပြမဲ့ အကြောင်းက ဘယ်သူမှ မသိကြသေးတဲ့ ကျမရဲ့ လျို့ဝှက်ချက်ပါ။ ကျမ အမျိုးသားတောင် မသိပါဘူး။ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောဘူးဆိုတာက ရှက်စရာ … Read more

နောင်လတ် ပါးစပ်ကြီး ခါးလည်ကို ဖြတ်နင်းခံလိုက်ရသော ကျော်စံကေး ပါးစပ်နှယ် ပြဲသွား၏။ “အားပါး …. အောက်စလွတ်နေတာကွ.. အဟီး” ထိန်ဝင်းနှင့် သန်းရှိန်တို့နှစ်ယောက် .. သံပတ်ပေးထားသော စက်ရုပ်များနှယ် လှုပ်စိလှုပ်စိ လမ်းလျှောက်နေရာမှ.. နဖားကြိုးအဆွဲခံလိုက်ရသလို.. တုံ့သွားသည်။ ချာကနဲ ခေါင်းနှစ်လုံးက နောင်လတ်ကြည့်ရာသို့ လိုက်ကြည့် ကြသည်။ ထိန်ဝင်းက .. ဟိုက်ကနဲ အော်၏။ သန်းရှိန်က မျက်ကြီးပြူးပြီး… ဂလုကနဲ တံတွေးမြိုချ၏။ “ပေါ်တင်ကြီး..” သုံးယောက်သား ..လမ်းမအလယ်မှာ တန်းစီရပ်နေမိကြသည်။ နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေးက သားနားသပ်ရပ်သည်..။ ပြူတင်းပေါက်များကို ကြည်ပြာရောင် ဇာလေးများ ချိန်ဆွဲထားသည်။ အိမ်ရှေ့နှင့် လူသွားလမ်းကလေး တစ်ခုမျှသာဝေးပြီး ခြံကကျဉ်းမြောင်းသည်။ ခေါင်းရင်းဘက်၌ ရေစင်တစ်ခု ရှိ၏။ ရေစင်အောက် ကြိမ်ကုလားထိုင်လေးပေါ်၌ လှပကျော့ရှင်း ပြေပြစ် … Read more

“လာပြီ….လာပြီ…ပြေး…ပြေး…” ပလက်ဖေါင်း ဈေးတန်းကလေး တစ်ခုလုံး အမှိုက်ပုံ လေး လေဝှေ့ခံလိုက်ရသည့်အလား ဖယိုဖရဲ ပြေးလွှားကြသည်။ အလကားနေရင်းလည်း လာပြီ.. လာပြီ… ပြေး… ပြေး…. အော်တတ်သော နာရီအဟောင်း ရောင်းဝယ်သည့် အာရောဂျံဆီသို့ မျက်လုံးက ရောက်ဖြစ်၏။ “အာရာဖတ်… ဘာငေးနေတာလဲ… တကယ်လာတာ..” ဈေးဘန်းခြင်း ကပ်ရက်မှ.. လက်သုတ်ပုဝါ ၊ လက်ကိုင်ပုဝါ ၊ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အထုပ်ကြီး မနိုင်မနင်း မရင်း… မရွှေအေး မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး အော်သည်။ ဒီတော့… အာရာဖတ်.. ဒေါင့်လေးဒေါင့်တွင် စတိချည်နှောင်ထားသော ပလပ်စတစ်ကြိုးကို ဆွဲပြီး အရေးပေါ် ထွက်ပေါက်အဖြစ် သတ်မှတ်ထားသော ငါးထပ်တိုက်ကြီးပေါ်သို့ ပြေးတက်သည်။ ပလပ်စတစ် ရွက်ဖျင်ထဲမှ နိုင်ငံခြားဖြစ် ကလေးကစားစရာများက လုံးထွေး ရှုပ်ပွလျက် လှေခါး … Read more

ကျွန်မနာမည် ချမ်းအေး ။ မအေးချမ်းတဲ့ ဘဝကို ပြောပြချင်မိတယ်။ ကျွန်မကို မွေးပြီးပြီးချင်း အမေက မီးတွင်းထဲ ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ အဖေက နောက်အိမ်ထောင်ထူပြီး ကျမကို မွေးစားမိဘ လက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး တမြို့တရွာကို ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ မွေးစားမိဘတွေက ကျောင်းထားပေးလို့ ၁၀ တန်းထိ ရောက်ခဲ့ပေမယ့် ၁၀ တန်းနှစ်မှာ မွေးစားမိဘတွေ ကားမှောက်လို့ ဆုံးသွားကျတယ်။ အော် ပြောဖို့ကျန်နေခဲ့တယ်။ မွေးစားမိဘတွေက အိမ်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်။ သားအရင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူတို့ဆုံးသွားတော့ ကျမ ကျောင်းထွက်ပြီး ဆိုင်တာဝန် ယူလိုက်ရတယ်။ အစ်ကိုက တက္ကသိုလ် ကျောင်းသားကြီး ကျောင်းပိတ်ရက်ဆို ကျမတို့မြို့ကို ပြန်လာတယ်ရှင့်။ သူပိုင်တဲ့အိမ် သူပိုင်တဲ့ဆိုင် သူ့သဘောပေါ့။ နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲပြီးရင် မိန်းမခိုးလာမယ်ဆိုပြီး အခန်းပြင်ခိုင်းထားတယ်။ စာမေးပွဲပြီးတော့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့ … Read more

“ငါ့တူလေး မင်းမင်း မင်းဘာစာအုပ်တွေ ဖတ်နေတာလဲကွ” “ဦးဦး ကျနော် ဝတ္ထုစာအုပ် ဖတ်နေတာ” “မင်းကွာ အရည်မရ အဖတ်မရ ဝတ္ထုတွေ ဖတ်နေရတယ်လို့” “ဦးဦးကလည်း ကျနော် ပျင်းလို့ပါ” “အေး ပျင်းနေရင် ဒီလို အနှစ်သာရရှိတဲ့ တရားစာအုပ်တွေ ဖတ်ပေါ့” “ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦးဦး” ကျနော်လည်း ဦးလေးပေးတဲ့ စာအုပ်ကို ခဏယူကြည့်တော့ အနစ္စအမြဲမရှိသော၊ စာအုပ်ဖြစ်နေတယ်။ “ဟင်းးး” သက်ပြင်းချလိုက်ရတယ်။ ကဲဗျာ စဉ်းစားကြည့်လိုက် သူက ရန်ကုန်အရှေ့ပိုင်းတက္ကသိုလ်က ကထိက၊ ကျနော်က သူ့တူ၊ ကျနော်ဆယ်တန်း အောင်ပြီးကတည်းက ရောက်နေတာ။ သူက အသက်လေးဆယ်ကျော်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ဘာတဲ့ ပင်စင်ရရင် ဘုန်ကြီးဝတ်ပြီး တရားအားထုတ်မယ်တဲ့။ ကျနော်ကိုလည်း သူ့လိုလူပျိုကြီးဖြစ်စေချင်တာ။ ကျနော်ဗျာ အခုဖိုင်နယ်ရောက်ပြီ၊ သူ့ကိုကြောက်လို့ ရည်းစား … Read more

”သဲ ရောက်တော့မယ်” ကိုက အသာလှုပ်နှိုးတော့မှ မိမိ ခါးလေး မတ်လိုက်သည်။ အပြင်ဘက် ကြည့်မိတော့ တရိပ် ရိပ်ပြေးနေသော သစ်ပင် တောင်ကုန်းများကို တွေ့နေရသည်။ ”အင်း” ရှုပ်ပွနေသော ဆံပင်ကိုသပ် တွန့်နေသော အင်္ကျီကို အသာဆွဲချလို့ မိမိတို့ နှစ်ယောက်အပေါ် ခြုံထားသော စောင် ကိုလည်း ဆွဲဖယ်ခေါက်သိမ်းသည်။ ”ကို ညက အရမ်းဆိုးတာပဲ” ”သဲ ကလည်းကွာ ချစ်လို့ပေါ့” ပြောရင်းနဲ့ ကိုယ်က မိမိပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းသည်။ ”တော်ပါ” ချောင်းသာသို့ ရောက်ခါနီးလို့ လမ်းတွေက အကွေ့အကောက် ပိုများလာသည်ထင်သည်။ကားကြီးက လှုပ်ရမ်းနေသည်။ မိမိတို့ ရှေ့ခုံက လင်မယားနှစ်ယောက်တော့ အိပ်ပျော်နေသေးလားမသိ။ တုပ်တုပ်မှ မလှုပ်။ ”ဟိုနှစ်ယောက်တော့ အိပ် ကောင်းနေတယ် ထင်တယ် ကို … Read more