တစ်ခုလပ်မလေး လိုအပ်နေတဲ့ ဆန္ဒတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးမယ့်‌‌ယောက်ျား

တင်ယုနွယ် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရသည်။ လူနေထူထပ်သော ရန်ကုန်မြို့ကြီးမှာ လူတန်းစား အမျိုးမျိုးရှိသည့်အနက် အလုပ်သမားလူတန်းစား များပြားခြင်းကြောင့် ညနေစောင်း အလုပ်ဆင်းချိန်များ၌ ကားဂိတ်တွေမှာ လူတွေပုံလို့နေ၏။ ထိုအချိန်မှစ၍ ကားတွေ လူကြပ်သွားသည်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲလောက်အထိ ကားပေါ်တိုးတက်၍ပင် မရနိုင်။ ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ကားကရှားသွားပေပြီ။ တင်ယုနွယ်တို့အလုပ်က မော်တာစက်ချုပ်လုပ်ငန်း။ အလုပ်ကျလျင် ကျသလို အိမ်ပြန်နောက်ကျတတ်သည်။ တခါတရံဆို ညရှစ်နာရီခွဲ ကိုးနာရီလောက်မှ အလုပ်သိမ်းရတတ်သည်။ ထို့ကြောင့် အလုပ်ရှိရာ မင်္ဂလာဒုံမှ သူမနေထိုင်ရာ အင်းစိန်စျေးနားသို့ အပြန်ခက်ခဲတတ်၏။ ပုံမှန်ပြေးဆွဲနေကျ လိုင်းကားတွေ ဂိတ်သိမ်းသွားပြီး အောက်ဆိုက်ကားတောင် အလာကျဲသွားသည့် အချိန်မို့ တင်ယုနွယ်တစ်ယောက် စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်နေရခြင်းဖြစ်၏။ အိမ်ပြန်ရောက်လျင် အိမ်မှုကိစ္စအတွက် ပူပန်ရခြင်းမရှိသူမို့သာ တင်ယုနွယ်အတွက် တော်သေးသည် ဟုပြောရမည်။ တင်ယုနွယ်တို့အိမ်မှာက လူဦးရေ များများစားစား မရှိ။ … Read more

” သွား … တအားဆိုးတာပဲ … ဒီမှာဖြင့် အသက်ရှူကြပ်လာရတာ ”

အခန်း ( ၁ ) နေ့လည် ၁၂ ကျော်တာနဲ့ မစု လက်ဖက်သုပ်ဆိုင်လေး စဖွင့်ပါပြီ။ သဘောကောင်း မနောကောင်း လက်ဖွာတတ်သူမို့ ညနေ ၆ နာရီလောက်ဆို လက်ဖက်သုပ် မုန်လာချဉ်သုပ် မက်မန်းသီးသုပ် အကုန် ကုန်တာပဲ။ အသက် ၃၀ ကျော်ပေမယ့် မျက်နှာသွယ်သွယ် ပုခုံးကျယ်ကျယ် ရင်သားထွားထွား ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်က ဝိုင်းစက်ကော့ထွက်နေတဲ့ တင်သားကြီးများက ပုရိသအပေါင်း ဖမ်းစားထားဆဲ။ နာမည်အရင်းက စုစုထွေးပါ။ အပျိုမဟုတ် လင်ဖြစ်သူ ဇာနည်က ဆိုင်ကယ်တက္ကစီဆွဲကာ အခြားကျပန်းအလုပ်လည်း လုပ်ကိုင်လျက်။ ဇာနည်က မစုထက် ၂ နှစ်ကြီးကာ အသားဖြူဖြူ ပိန်ပိန်ပါးပါးနှင့် အသောက်အစား အနည်းငယ်ရှိသည်။ ကလေး မရှိသဖြင့် လင်မယားနှစ်ယောက် လှူနိုင်တန်းနိုင် ချောင်ချောင်လည်လည် ရှိကြသည်။ ” … Read more

” မမတော့… မင်းဟာကြီးကို…. စွဲသွားပြီကွယ်…. မကြာ.. မကြာ.. လုပ်ပေးနော်.…… မောင်လေး… .နော်…”

အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည့်အတွက် သားအိမ်ခေါင်း နှင့် ဒစ်ထိပ်ဖူးတို့ ဒုတ်ကနဲ ဝင်ဆောင့်ရာ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် အီဆိမ့်ဖိန်းရှိန်းသွားသည်။ မကြည်ရှိန်ကမူ အလွန်ကြီးမားတုတ်ရှည်သော လီးတန်ကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဝင်လာသော အရသာကို တနှင့်တပိုးကြီးခံစားရင်း မျက်လုံးအစုံ မှေးစင်းလျှက်ရှိသည်။ “……ဖွိ…ဖွိ….ဖွစ်..ဖွစ်…ဖွိ..ဖွိ…ဖွစ်….ဖွိ….ဖွစ်….” လီးတန်ကြီး အသွင်းအနှုတ်လုပ်တိုင်း စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးမှာ ကြွတက်လာလိုက် ချိုင့်ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေပါတော့သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက ယားကြွ လိုက်တက်လာပြီး မကြည်ရှိန် သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ ထွန်းထွန်းက လီးတန်ကြီးကို တဆုံးထိ ခပ်မြှင်းမြှင်း ဖိသွင်းပေးလိုက်သည်။ ပြန်မနှုတ်တော့ဘဲ အဆုံးထိ ဖိကပ်ကပ်ထားလိုက်ပြီး မကြည်ရှိန်၏ နို့ကြီးနှစ်မွှာပေါ်သို့ မျက်နှာအပ်လျှက် လှိမ့်လှိမ့်နမ်းသည်။ စူမောက်တင်းတောင့်နေသော နို့သီးဖျားနုနုလေးတွေကို လျှာဖြင့် ယက်ပေးသည်။ “ပြတ်…..ပြတ်… ပလပ်…ပလပ်…ပြတ်….” “ပလပ်…ပျလပ်….ပြတ်….ပလပ်…ပြတ်…” “အ…အား…အမလေး….အား… အား… ကျွတ်…. … Read more

အချစ်ဟောင်း အချစ်သစ် အချစ်တပတ်နွမ်း

( ၁ ) ပြန်လည်ဆုံစည်းကြမယ် အချစ်ရယ် ကျွန်တော် ကိုမောင်မောင်ကို အတော်မကျေမနပ်ဖြစ်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ…. ကျွန်တော့်ပိုင်နက်ထဲက အစာကို လက်ရဲဇက်ရဲနဲ့ မခန့်လေးစား လုယူခဲ့တာကိုး။ ဒါကတော့…. မဖြစ်သင့်ဘူး….။ သူဘယ်လောက် ချမ်းသာချမ်းသာ… ကျွန်တော့်ထက် ဘယ်လောက်ဘဲ အဆင့်မြင့်မြင့်ပေါ့။ အခုတော့…. ကျွန်တော့်မှာ နေရခက်…. တွေးရခက်နဲ့ သူပေးထားတဲ့ လခကလည်း မနည်းဘူးလေ။ နောက်ပြီး ဆိုင်တစ်ခုလုံးမှာ ကျွန်တော် အခွင့်အရေးအရဆုံးပဲ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကို စော်ကားခဲ့တယ်။ စောက်ဂရုစိုက်စရာမလိုဘူးဆိုတဲ့ အထာကို ပြခဲ့တယ်။ ” အင်း…. ကိုမောင်မောင် ခင်ဗျား ကျွန်တော်နဲ့ တွေ့တော့မယ်…. တောက်….” ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ကျိန်းဝါးကာ ခေါင်းလည်းများလှပြီ ဒါပေမယ့် သူမကြားဘူး။ သူ့ရှေ့မှာတော့ ခပ်တည်တည်ပဲပေါ့။ ငွေကြောင့်လား။ မန္တလေးမှာ ရည်းစားနဲ့ … Read more

” အစ်ကိုလေး..ညင်ညင်သာသာလေးလုပ်နော်”

🏵️ အခန်း (၁) 🏵️ 📘ကြယ်စင်📘 “မင်္ဂလာပါ။ ပင်လယ်ဟိုတယ်က ကြိုဆိုပါတယ်။” “အစ်ကို check in လုပ်မလို့လား။ ခဏလေးနော်။ အစ်မလေး နွဲ့စိုး လာလိမ့်မယ်။” အလုပ်ကိစ္စနဲ့ မော်လမြိုင်မြို့ကို တစ်ခေါက်ရောက်ရပြန်ပြီ။ မွန်တို့ဌာနီ ရာမည။ မွန်မလေးတွေ တအားလှသည်။ အသားအရေ ဝင်းဝင်းလေးတွေနဲ့ မျက်နှာလုံးလုံး၊ အပြုံးချိုချို။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အချိုးအဆစ်ကျလှသည်။ အထူးသဖြင့် ဒီဟိုတယ်က ဝန်ထမ်းကောင်မလေးတွေက အလန်းလေးတွေချည်း။ အဲဒီ နွဲ့စိုး ဆိုသည့် တစ်ယောက်က အလန်းဆုံး။ “အစ်ကို တစ်ယောက်တည်းလား။ အဖော်လိုရင်ပြောနော်။ ညီလေး စီစဉ်ပေးမယ်။ ဆက်ရှင်လား။ တစ်ညလုံးလား။ တစ်ယောက်လား။ နှစ်ယောက်လား။” “မင်းက တယ်အလိုက်သိပါလား။ ညီလေး နာမည် ဘယ်လို ခေါ်လဲ။” “ကျနော့်နာမည် မောင်ကြပ်ပါ။ … Read more

” ကိုကို အရင်ချွတ်လေ … ညီမလေး မျက်စိမှိတ်ထားပေးမယ် … ချွတ် ”

ခေါင်းရင်း မှန်ပြတင်းပေါက်က အလင်းရောင် စူးစူးလေးကြောင့် ကျနော် မနက်လင်းပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ဟိုးအရင်ဆို မာမီရဲ့ အော်ဟစ်နိုးသံလေး ကြားရစမြဲပေါ့။ ကျနော့် နာမည် လွင်ကိုသက် ပါ။ အိမ်မှာက ကိုကိုလို့ပဲ ခေါ်ကြတယ်။ မောင်နှစ်မ သုံးယောက်ထဲ ကျနော်က အကြီးဆုံး။ ကျနော့် အသက်က ၂၄ နှစ်ထဲမှာ ကျောင်းပြီးလို့ ဒယ်ဒီ့ ရှယ်ယာဝင် ကုမ္ပဏီ တစ်ခုမှာ အလုပ်ဝင်နေတာပေါ့။ ညီမလေး နာမည်က ခင်မေလွင် ပါ။ ကျနော့်ထက် သုံးနှစ်ငယ်တယ် မြန်မာစာ နောက်ဆုံးနှစ်။ ညီလေးက အတော်ငယ်တာ။ မာမီ အသက်ကြီးမှ ကလေးထပ်ရတယ်။ ညီလေးက တစ်အိမ်လုံးရဲ့ အသဲလေး လွင်ဦးမောင်ပေါ့ ဝဝကစ်ကစ်လေးပါ။ ဒယ်ဒီက ငွေရှာကောင်းသလောက် မာမီက အိမ်ထောင် ထိန်းသိမ်းတတ်တော့ … Read more

“အိုး….မမ….မ… အမလေး… ရိုစီ မနေတက်တော့ဘူး … အား… အား… အား… မမ ..အ… အမလေး.. ရိုစီ သေတော့မယ်…”

ကျွန်မဟာ အတန်းပညာလေး တတ်လာသလို ယောကျ်ားတွေကို ကိုင်တွယ်ရာမှာလည်း ကျွမ်းကျင်လာပါတယ်။ သူတို့အကြောင်း နားမလည်ခင်ကတော့ အရိုးခံနဲ့ ဆက်ဆံခဲ့ပါတယ်…။ အခုတော့… သူတို့ဟာ ဘယ်လောက် ကလိမ်ကျတယ် ဆိုးသွမ်းယုတ်မာတယ်ဆိုတာ တဖြေးဖြေး သိလာရတော့ ကျမရဲ့ မွေးရာပါ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်တွေ သုံးလာရတာပေါ့။ သူတို့ကို ဂျိုတပ်ပြီး နာဖားကြိုး ထိုးပေးတယ် ..။ ဒါတောင် အပြုံးမပျက်ကြပါဘူး ..။ ကျမနောက် တကောက်ကောက်ပဲ။ သူတို့ရဲ့ သိက္ခာတောင် အားမနာတော့ပါဘူးရှင်။ ကျွန်မကို ပထမဦးဆုံး ပန်းဦးလွှတ်တဲ့ ကျူရှင်ဆရာဟာ ကျွန်မ ၉ တန်းအောင်ကြောင်း သိရတာနဲ့ သူနဲ့ တစ်ညအိပ်ဖို့ တောင်းဆိုပါတယ်။ သူကတော့ ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေးနဲ့ လှည့်ပတ်တောင်းတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ အစရှိခဲ့တဲ့ ကျမကို စာမေးပွဲအကြောင်းပြပြီး လိုးတာပါပဲ။ ကျမ … Read more

အပျိုစင် အိန္ဒြေရှင်မလေး ဖွေးဖွေး

အညာနွေသည် ပူလောင်လှသည်။ သို့သော်….. ဤအပူကို ဂရုစိုက်ပြီး လူသားတို့၏ လုပ်ငန်းတောင်တာများကို ရပ်ဆိုင်းရမည်ဆိုလျှင် လွန်စွာဆိုးချေမည်။ ထို့ကြောင့်လည်း နွားနှစ်ကောင်ရုန်းသော လှည်းကလေးသည် လူ(၄)ဦးကို တင်ဆောင်လျက် ပျဉ်းမပင်ရွာဆီသို့ သွားရာလမ်းအတိုင်း နှင်နေသည်။ လှည်းပေါ်တွင် နွားလှည်းမောင်း ကိုသာမြ၊ ရွာလူကြီး ဦးကြွက်နီ၊ ကာလသားခေါင်း ကိုဘဒင်နှင့် ၎င်းတို့ သွားရောက်ကြိုဆိုခဲ့သော ဆရာကိုနေနွယ် ပါလေသည်။ ကြမ်းတန်းသော ရာသီကြောင့် ဆရာတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပြောင်းပြေးရသည်။ ယခုလည်း တစ်ယောက်လာချေပြီ ။ “ အတော်တော့ ပူတယ်နော် အဘ……” “ အေးကွဲ့ မတရားပူတယ်လို့ဘဲ မင်းတို့အောက်သားလေနဲ့ ပြောရမှာဘဲ …။ ဒါပေမဲ့ ဆရာလေးရယ် တတ်နိုင်သလောက်တော့ နေပေးပါ …။ ကျနော်တို့ရွာမှာက ကျောင်းကြီးသာရှိပြီး သင်မဲ့ဆရာမရှိဘူး …။ တတ်တဲ့လူတွေကတော့ … Read more

” အားဟား … ကောင်းလိုက်တာ … မဝိုင်းရယ် …… ရှီးးး ရှီးးးးးးးးးးး ……… ကျနော် လည်း …… ထွက် ထွက် ထွက် ပြီ ဗျာ ”

🏵️အခန်း ( ၁ )🏵️ ” ဟောဒီက … ပဲပြုတ် ပူပူလေး … ယူကြဦးမလား … ဟောဒီက ပဲပြုပ် ” အလင်းထွက်ကျမလာသေးတဲ့ မနက်ခင်းတစ်ခု မွေးဖွားဖို့ ပန်းတချို့ ချွေးပြိုက်သီးနေတဲ့အခိုက် မိဝိုင်း လို့ခေါ်တဲ့ ပဲပြုတ်သည်ရဲ့ အော်ဟစ်သံ နည်းနည်းတော့ စွေစောင်းသွားမလားပဲရှင်။ အင်း ကျမနာမည် မိဝိုင်း အသက်က ၂၀ ပြည့်ပြီ။ အမေက နောက်အိမ်ထောင်နဲ့ပေါ့။ လူတွေအိပ်ကောင်းတဲ့အချိန် ဝမ်းရေးအတွက် မနက်မိုးမလင်းခင် အစောကြီးထ ပဲပြုတ်ပြီး လိုက်ရောင်း၊ ရတဲ့အမြတ်လေးနဲ့ စားဝတ်နေရေး ဖြေရှင်းနေရတာပါ။ ဘဝက ခါးတယ် ဒါပေမယ့် ကျမအလှက မခါးပါဘူး။ ဆင်းရဲပေမယ့် တင်တွေ ရင်တွေ သူနေရာနဲ့သူမို့ ရပ်ကွက်ထဲ အကဲစမ်းတဲ့ သူတွေကလည်း … Read more

” အမလေးးးလေး ကောင်းလိုက်တာ… ရှင်‌ ဆောင့်ချလိုက်တာ..ယောက်ျားပြန်မလာခင် အမြန်လုပ်နော် “

“စိတ်ပျက်လိုက်တာ အမေရယ်…. ရှေ့ရေးကို မတွေးချင်တော့ဘူး… သေသာ သေလိုက်ချင်တော့တယ်” “အဲ့လိုလည်း ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ သမီးရယ်.. ဘယ်သူမှတော့ ကြုံချင်ပါ့မလဲ… ဒါမယ့်လည်း ဖြစ်ချိန်တန်လို့ဖြစ်လာတော့ ရင်ဆိုင်ရမှာပေါ့” မိုးတဖွဲဖွဲကျနေသော ဇူလိုင်လ ညနေခင်း တစ်ခုတွင် အသက် ၃၆ နှစ်အရွယ် အရပ် ၅ ပေ ၄ လောက်ရှိပြီး တင်ကားရင်စွံကာ အသားအရည် ညှိညှိညက်ရှိသော မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် အသက် ၇၀ ခန့် အဘွားအိုအရွယ် မိန်းမတို့မှာ ဝမ်းနည်းပူဆွေးသော မျက်နှာ ပူဆွေးသော သောကများ ပြည့်နှက်လျက်ရှိသည်။ ထိုမိန်းမမှာ မအေးမြင့်ဖြစ်ပြီး လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်ကျော်ခန့်ကမှ သူမ ယောကျ်ား ဆုံးပါးသွားကာ အသက် ၄ နှစ်ခန့် ကလေးတစ်ယောက်နှင့် ဆက်လျှောက်ရမည့် ဘဝလမ်း၏ အခက်အခဲများကိုစဉ်းစားကာ တွေးပူနေလေသည်။ … Read more