Love

ကျမကို ရွာက လူတွေကတော့ မမတင်လို့ ခေါ်ကြတယ် ကျမက ကျမယောင်္ကျား ကိုမြမောင်သေသွားပြီး ကတည်းက တခုလပ်ဆိုတဲ့ အထီးကျန်ဘဝကိုခံယူထားတဲ့သူပါ ကျမအသက်က 38နှစ်စွန်းရုံ ဘဲရှိသေးတယ် တင်တင်လှဆိုတဲ့ နာမည်အတိုင်း ကျမရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ပုရိသယောင်္ကျားတွေ ကြည့်ပြီးသက်ပြင်းချနေကြတာကျမသိတာပေါ့ ဘဝကို မကြောင့်မကျ မတောင့်မတဘဲ အေးအေးဆေးဆေးဖြတ်သန်းလာခဲ့ရတာကြောင့် အရွယ်ကလည်းတင် ရုပ်ရည်ကလည်းအလှကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ဘဝပေးကုသိုလ်ကြောင့်ထင်တယ် တခုလပ်ဖြစ်တာတောင် ယောင်္ကျားတွေရဲ့ ချစ်ရေးဆိုခြင်း အကြိမ်ကြိမ်ခံခဲ့ရသူပါ ဒါပေမဲ့ ကျမအားလုံးကို ရှိတယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး ပြီးတော့ ကျမကငွေတိုးချည်းစားတဲ့သူလေ ကျမအလုပ်က အားရင်အလှပြင်ပြီး အရက်သမား ခေါင်းကြီးနဲ့ သန့်ဇင် တို့နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး အတိုးတောင်းရုံဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုရလာတဲ့ငွေထဲက အရက်ဖိုးပေးလိုက်ရင်ပျော်လို့ ဒါတောင်အဲ့ နှစ်ကောင်က အမဲရိုးနှယ် ဟင်းအိုးမှအားမနာ ကျမကိုတောင်ကြံချင်နေကြတယ် အင်းပြောရအုံးမယ် တနေ့ကျမ ထမင်းချက်ဖို့နောက်ဖေးကိုအလာ … Read more

ကျောင်းဆရာမလေးဆွေဆွေမြင့်တယောက် ထမင်းစားနားချိန်ဝယ် ဖုန်းဖွင့်လိုက်ပြီး ဖေ့ဘွတ် သုံး နေခိုက် မက်စင်ဂျာကနေစာပို့တာတွေ့လိုက်သည် အော်…ကျော်ကို့ဆီကကိုး ” ဟိုင်း! ထမင်းစားပြီးလား ဆွေဆွေ ” သူမ ချစ်သူဟောင်းပေါ့ အခုတော့အိမ်ထောင်ကိုယ်စီ နဲ့ဖြစ်နေကြပါပြီ… ” အေး ပြီးပြီ နင်အခုဘာတွေလုပ်နေလည်း” ” ငါလား စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့လျှောက်သွားနေတာဟ အခုတောင်နင်စာသင်နေတဲ့ရွာနားကငါ့ဦးလေးစိုး ခြံထဲမှာ ” ” ဟင် နင်ဘာတွေဖြစ်နေလို့လည်းပြောပါအုံး” “ငါ မမိုးနဲ့ကွာရှင်းပြီးတာ ဆယ်ရက်လောက်ရှိပြီ ခလေးကတော့သူနဲ့ပါသွားတယ်ပေါ့ဟာ” ” ဟယ် ဖြစ်ရလေ ကျော်ကိုရယ် စိတ်မကောင်းလိုက်တာ ” ” အဲ့ဒါတွေအသာထားဟာ အခုနေ့လည်ခင်းငါနင်နဲ့ အေးဆေးတွေ့ပြီးစကားပြောချင်လို့ အဲ့ဒါ နင် ဦးလေးစိုးခြံထဲလာခဲ့ပါလား ဒါမှမဟုတ်ငါလာ ခေါ်ရမလား ဆွေဆွေမြင့် ကျော်ကိုနဲ့အခုလိုနှစ်ယောက်ထဲသွား တွေ့လို့ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင် ” ဟင့်အင်းးငါမအားဘူးလေ … Read more

အိမ် တံခါးခေါင်းလောင်းကို ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဖြည်းညင်းစွာ နှိပ်လိုက်ပါသည်။ တံခါးဖွင့်သံနဲ့ အတူ ”ဟယ် မိုး ပါလား.. ရောက်လာပြီလား.. လာ လာ ဝင်ခဲ့လေ” “ဟုတ်ကဲ့ မမမြင့်.. ဘူတာရုံကနေ တန်းလာခဲ့တာ ကိုမောင်ကော” ”ရှိတယ် ရှိတယ် ဇာနည်လည်း ရှိတယ်” ”ကိုမောင်ရေ ဇာနည်ရေ ဒီမှာ မိုး ရောက်လာပြီ” အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းသို့ ကိုမောင်နှင့် ဇာနည် ရောက်လာပါသည်။ အလန်းလေးပါလား။ ဇာနည်တစ်ယောက် စိတ်ထဲက စဉ်းစားလိုက်ပါသည်။ ဟုတ်ပါသည်။ မိုးက မိန်းမချောလေးတစ်ယောက်ပါ။ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် အရပ်ရှည် ပိန်သွယ်သူလေးပါ။ တင်တွေ ရင်တွေကလည်း မကြီးလွန်း၊ မသေးလွန်း။ အနေတော်။ ကြည့်ကောင်းတဲ့ ဆိုဒ်ကလေးပါ။ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် တက်မယ့် ကျောင်းသူလေးမို့ တက်ကြွလန်းဆန်းတဲ့ ပန်းကလေးနှယ်။ … Read more

ကျနော့်နာမည်အောင်အောင်။ တအိမ်လုံးကအောင်လေးလို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ အိမ်မှာ ဖေဖေ မေမေ ညီမလေး ကျနော် လေးယောက်အပြင် အညာကအိမ်ဖော်မလေး သန်းသန်းရယ် ပေါင်း ၅ယောက်နေထိုင်တယ်။ ကျနော့်မိဘတွေက ဈေးတခုမှာ ဖိုက်ဘာပုဂံတွေရောင်းတယ်။ တရက်ခရစ်စမတ်နဲ့ဥပုဒ် ဈေးနှစ်ရက်ပိတ်တဲ့နေ့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ညအိပ်သွားကြမယ်ပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ ၂၄ရက်ညနေမှာ ဖျားပါလေရော့။ ၂၅ရက်မနက်စောစော တအိမ်လုံးကျိုက်ထီးရိုးသွားမယ့်အစီအစဉ်ကို အမေက အဖေ့အား “ရှင်တို့ပဲသွားကြတော့ ကျမ အောင်လေးကိုပြုစုဖို့နေခဲ့မယ်”ဆိုတော့ သန်းသန်းက “အန်တီလိုက်သွားပါ။ အသန်းနေခဲ့လိုက်မယ်။ မနှစ်တုန်းကလဲ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား အသန်းရောက်ဖူးနေပြီပဲ။” သန်းသန်းဟာ စကားပြောရင် အသန်း အသန်းလို့ပြောလေ့ရှိတယ်။ အသန်းဟာ ကျနော်တို့အိမ်ကိုရောက်လာတော့ အသက်၂၀ဝန်းကျင်ပါ။ အသန်းက အခု အိမ်မှာ ၁၀နှစ်လောက်ရှိပါပီ။ ကျနော်တို့မိသားစုလိုဖြစ်နေပါတယ်။ ကျနော် ၁၀နှစ်သားကတည်းက အသန်းအိမ်ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ အခုကျနော့်အသက်က ၂၀။ အသန်းအသက်က ၃၀လောက်ပါ။ … Read more

နှုတ်ဆော့မိမှတော့ မထူးတော့ပေ။ သူကလည်း စိန်ခေါ်ပြီလေ။ ဒီတော့ ဘွာခတ်နေလို့ ညံ့ရာကျသွားမှာပေါ့။ ဤသို့ပင် ‘တိုးအောင်’ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သွေးက စကားပြောလာသည်။ သွေးဆိုတာက လူပျိုသွေး။ တိုးအောင်အသက်က ၁၆ နှစ်ကျော်လာပြီ။ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမတွေရဲ့ အဓိကပစ်မှတ်တွေကို အငမ်းမရ ကြည့်တတ်လာပြီ။ ပြီးတော့ အသံတွေပြောင်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးနုနုလေးတွေ ခပ်ရေးရေးပေါက်လာပြီ။ ‘မာစတာဘေးရှင်း’ ခေါ် ဂွင်းတိုက်တတ်လာပြီ။ အားလုံးခြုံလိုက်လျှင် တိုးအောင်တစ်ယောက် ကလေးမဟုတ်တော့ပဲ လူပျိုဖြစ်လာပြီ။ ကြီးကောင်ဝင်လာပြီဟု ပြောရပေတော့မည်။ မနက်ပိုင်းက သူ့အမေကို မြစ်ဆိပ်သို့ လှည်းနှင့်လိုက်ပို့ပြီး အပြန်တွင် မတင်လှနှင့် တွေ့၏။ တွေ့သောနေရာက ရွာနှင့်အတော်လှမ်းသော တောင်ကြားလမ်းတစ်နေရာမှာ ဖြစ်သည်။ မတင်လှဆိုတာက အသက် ၂၉-၃၀ ဝန်းကျင် ကလေးနှစ်ယောက်အမေ ဖြစ်သည်။ တစ်သားမွေးတစ်သွေးလှ ဆိုသည့်အတိုင်း မတင်လှတစ်ယောက် နှစ်သားမွေးတော့ … Read more

အသက်အစိတ်မှာ ပုခက်မချိတ်ရရင် တစ်သက်မနိတ်ဘူးဆိုတဲ့ စကားရှိပေမယ့် ထင်အောင်အဖို့ကတော့ အသက်(၂၇)နှစ်ရောက်မှ ရှားရှားပါးပါး ရည်းစားလေးတစ်ယောက် ရခဲ့သည်။ ရမဲ့ရတော့လည်း ထင်အောင်ရည်းစား အေးနှင်းက ထင်အောင်ထက် အသက်(၈)နှစ်လောက် ငယ်သည်။ အေးနှင်းအသက်က ခုမှ (၁၉)နှစ်သာရှိသေးသည်။ အသက်ကြီးမှ ရည်းစားလေး (၁)ယောက်ရတော့ ထင်အောင်မှာ မထိရက်မကိုင်ရက် ထိလိုက်လျှင် နွမ်းကြေတော့မလား ထင်နေသည်။ ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကို ထိုင်၍ အလှကြည့်နေသလို ထားသည်။ ဒါပေမယ့် အေးနှင်းက ခေတ်ကာလသမီးပျိုဖြစ်လို့ ထင်အောင်ထက် ရဲတင်းသွက်လက်သည်။ ရည်းစားဘဝပီပြင်အောင် ထင်အောင်အား လမ်းပြခေါင်းဆောင်ပေးသည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ ထင်အောင်နှင့် အေးနှင်းကြိုက်ကြတာ ၇လကျော်လာခဲ့ပြီ။ တစ်နေ့မှာတော့ ထင်အောင်တစ်ယောက် အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်းရှိသည့်အချိန် ပျင်းပျင်းနှင့်အိပ်ပျော်နေတုန်း အေးနှင်းတစ်ယောက် ဘယ်ကဘယ်လို ရောက်လာသည်မသိ ထင်အောင်၏ အိပ်ခန်းထဲထိ ရောက်၍လာသည်။ ပက်လက်အိပ်နေသော ထင်အောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ … Read more

အန်တီကြီး နာမည်က ဒေါ်မေမေသန်း ကျနော်တို့အဆောင်ကျောင်းသားတွေခေါ်သည်က “အန်တီကြီး” အသက်က၅၀ အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေး ယောက်ျားက လွန်ခဲ့တဲ့ ၁နှစ်ကျော်လောက်ကမှ ဆုံးသွားတာဆိုတော့ မုဆိုးမလတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ကြီး။ အန်တီကြီးမှာ သမီးတစ်ယောက်ရှိပြီး မကွေးမှာ အိမ်ထောင်ကျသွားသည်။ တနှစ်တခါတော့ အလည်လာတာတွေ့ဖူးသည်။ အန်တီကြီးရဲ့ အခုလက်ရှိရုပ်ရည်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားကိုကြည့်ရင် ငယ်ငယ်ကတော်တော်လှခဲ့မယ့်ပုံကတော့ ဧကန်မုချ ဆံပင်ကကျောလည်လောက် မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးနှင့် နှာတံစင်းစင်းလေး နှုတ်ခမ်းလေးများဆို ပန်းရောင်သမ်းချင်နေတုန်း မျက်မှန်တပ်ထားရတော့ တော်တော် ကလပ်ဆစ် ဆန်သည်။ ရုပ်အနီးစပ်ဆုံးပြောရရင် ရုပ်ရှင်မင်းသမီး ခင်ဇာခြည်ကျော်ကို အသက်၅၀ လောက်မှန်းပြီး မျက်မှန်တပ်ကြည့်ပေးလိုက်။ အဲဒါဆို အန်တီကြီးရဲ့ပုံကို မျက်လုံးထဲ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်မယ်ထင်ပါတယ်။ ကျနော်တို့အဆောင်က ယောက်ျားလေးကျောင်းသားအဆောင် မိန်းမဆို၍ အန်တီကြီးတယောက်သာရှိသည်။တဆောင်လုံးက ယောကျ်ားလေးတွေကလည်း မိန်းမဆို၍ ဒီအန်တီကြီးသာရှိတာမို့ အကုန်လုံးက ဒီအန်တီကြီးတွေ့လျှင် သွားရည်တများများ … Read more

”နေမင်း….တော်ပြီလေကွာ….” “အာ…ဟာ….ဒါ ငါ ရေချိန် မကိုက်…..မကိုက်သေးဘူး…..မင်း…မင်း လဲ ထပ်ချကွာ ထွန်းနောင် ဟေ့ကောင်” “ငါ ….တော်ပြီ…. ဒီအနေလောက်ပဲ ကောင်းတယ်… မင်းလဲ ဒီဟာကုန်ရင် တော်တော့ကွာ….” ရေချိန်မကိုက်သေးဘူး ဆိုသော နေမင်းတစ်ယောက် စကားက လေသံတွေ မဆက်မိတော့ပဲ ခေါင်းကလဲ ငိုက်စိုက်ဖြစ်နေပြီ။ နေမင်းကို ကြည့်ရင်း ထွန်းနောင် စိတ်ပျက်မိသည်။ နေမင်းနှင့် ထွန်းနောင်တို့က တစ်မြို့တည်းသား ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်ကြသည်။ ဆယ်တန်းအောင်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဇာတိ ရွှေဘိုမြို့မှ အတူထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ရန်ကုန်တွင် အဆောင်နေ၍ ရရာအလုပ်ကို ကြိုးစားလုပ်ရင်း နှစ်ယောက်စလုံး ဘွဲ့တစ်ခုစီ ရခဲ့ကြသည်။ အဲဒီနောက် ရန်ကုန်မှာပင် ဆက်၍ နေထိုင်ခဲ့ကြပြီး စီးပွားရေးကို ကြိုးစားလုပ်ကိုင်ခဲ့ကြသည်။ နောက်ပိုင်း နေမင်းက ကြည်မြင့်တိုင် ငါးဈေးတွင် … Read more

ကျွန်တော့အိမ်မက်ထဲမှာ နတ်သမီးလေး တစ်ပါး ကျွန်တော်ငပဲကို လာကိုင်ပြီး စုပ်ပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ ညှစ်လိုက်သလို ခံစားမိတော့ အိမ်မက်က လန့်နိုးလာတယ်။ အပြင်မှာလဲ တစ်ယောက်ယောက် လာကိုင်နေသလို ခံစားမိတော့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ အော် မှတ်မိပြီ ငါ သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ စာလာကျက်တာဘဲ ဒါဆို “ဟာ…အမ” “မောင်လေး နိုးပြီလား ရှူးတိုးတိုး” သူပြောမှ ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ကောင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့သူငယ်ချင်း အိပ်နေတာ သိုးနေတာဘဲ ပုဆိုးကလဲ ခေါင်းမှာ စွတ်လို့ “လာလာ မောင်လေး… အမ အခန်းလိုက်ခဲ့” ကျွန်တော် တွေဝေသွားတယ် အောက်က ကောင်ကလဲ ထောင်လို့ စိတ်ကလဲပါနေပြီ။ ခေါ်နေတာလဲ ကျွန်တော့သူငယ်ချင်းရဲ့အမ စိတ်တို့ ဒွန်တွဲနေတဲ့အချိန် မမရဲ့လက်ကလဲ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့ လူပျိုရိုင်းလေး … Read more

သာယာကြည်လင်တဲ့ မနက်ခင်းလေးရဲ့ အေးမြတဲ့လေညင်းလေးတွေနဲ့အတူ ဖိုးသားတစ်ယောက် နိုးထလာခဲ့တယ်။ ဒီနေ့ဆိုရင် ဒီအိမ်ကိုပြောင်းလာတာ တစ်ပတ်တိတိရှိပြီလေ။ ဖေဖေရယ် မေမေရယ်က တစ်ခန်း၊ ကျွန်တော်က တစ်ခန်း၊ မမနဲ့ ညီမလေးကတော့ ကျွန်တော့်ဘေးက အခန်းမှာပေါ့။ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ အထင်ကရနေရာတစ်ခု ဖြစ်တာနဲ့အညီ လူတွေလဲ သွားလာလို့ မနက်ခင်းလေးက သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေပြီ။ အိပ်ယာထဲမှာ ဟိုဒီတွေနေရင်းနဲ့ အခန်းအပြင်က မေမေ့အသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ခဏနေဆို မနက်စာစားပြီး ဖေဖေ စက်ရုံသွားတော့မယ်လေ။ မေမေလဲဆိုင်သွားတော့မှာဆိုတော့ အိမ်မှာ မမရယ် ကျွန်တော်ရယ် ညီမလေးရယ် သုံးယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့ရတဲ့ရက်တွေက များတယ်။ မမက မေမေ့ အမဝမ်းကွဲရဲ့ သမီးပေါ့ ငယ်ငယ်ထဲက မိဘတွေမရှိတော့ ဖေဖေနဲ့မေမေပဲ သမီးလေးလို စောင့်ရှောက် လာခဲ့တာလေ။ အခုဆို မမက နှစ်ဆယ့်ခွန်၊ ကျွန်တော်က … Read more