ညီမလေးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ပေပွနေတဲ့ အချစ်ရည် ပျစ်ပျစ်များ အပိုင်း (၁)

အပိုင်း (၁) အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေ၊ စိမ်းစိုရောင်တောအုပ်တွေ ပတ်လည်ဝိုင်းထားတဲ့ မှုန်ကုတ်ကုတ် တောမြို့လေးတစ်မြို့ကို အလည်အပတ်သွားရင်း ကျနော့်ကို ကရာတေးကစ်နဲ့ ဖင်ပိတ်ကန်တတ်တဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဘူတာရုံအိုလေးတစ်ခုမှာ စတွေ့တဲ့ဇာတ်ဝင်ခန်းကနေ အိပ်ယာထဲရောက်သွားတဲ့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ် ရင်သိမ့်တုန် ကိုယ်တွေ့လေးပါ။ ကျနော့်မှာ ထူးဆန်းတဲ့ ကံတရားတစ်ခု ရှိတယ်ဗျ။ ကျနော့်ဘဝမှာ ကြိုက်ခဲ့သမျှ မိန်းမတွေအကုန်လုံး စာဖတ်တဲ့ဝါသနာ ရှိသူတွေချည်းပဲ။ ပြောရရင် စရွေးကိုက်တယ်ပေါ့ဗျာ။ ခင်ဗျားတို့သိတဲ့အတိုင်းပဲ စာသမားတွေက စာမဖတ်တဲ့လူဆို အထင်ကိုမကြီးတတ်ကြဘူး။ စာအုပ်သမားတွေရဲ့ ဝါသနာက စာအုပ်တွေတင်မကဘူး ရုပ်ရှင်၊ ဂီတ ဘာညာအစရှိသဖြင့် နောက်ဆက်တွဲလေးတွေ ပါလာတတ်ကြသေးတယ် မဟုတ်လား။ အဲ့ဒီလို ဝါသနာတူ ဘာသာရပ်တူခြင်း တွေ့လိုက်ရင် သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ။ အင်မတန် ခင်မင်ရင်းနှီးတတ်ကြတာ ထုံးစံပဲ။ အဲ့ဒီ ဝါသနာတူ လူနှစ်ယောက်က ဖိုနှင့်မ ဖြစ်နေကြတယ် … Read more

စက္ကူပန်းပင်အောက်က လွတ်ကျသွားတဲ့ လွယ်အိတ်ကလေး

ကိုကိုမောင် (၇) တန်း အောင်တော့ သူ့ဦးလေးရှိရာ မန္တလေး စိန်ပန်းရပ်သို့ ရောက်လာ၏။ စောစောကတော့ ကျောင်းဆက်တက်ရန် စိတ်ကူးမရှိခဲ့။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်က ကျောင်းဆက်ထားဖို့ တာဝန်ယူသဖြင့် သူ့အမေ မခင်ဝင်းက သဘောတူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန် မှာ သံရေကျိုလုပ်ငန်းဖြင့် ကြီးပွားနေ၏။ အလုပ်ရုံက သတ်သတ်၊ အိမ်က သတ်သတ်ဖြစ်သည်။ ကိုကိုမောင်ကို မန္တလေးသို့ ပို့ခြင်းမှာ ကျောင်းဆက်ထားဖို့ မဟုတ်ဘဲ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အလုပ်တစ်ခု သင်ကြားရန်ဖြစ်သည်။ ဒီရောက်မှ အစီအ စဉ်တွေ ပြောင်းကုန်ခြင်းဖြစ်၏။ ကိုမြင့်ဟန် မိန်းမ မနှင်းရီ က ငွေကုန်မည့် ကိစ္စမို့ သိပ်တော့ မကျေနပ်။ သို့သော် ကိုမြင့်ဟန်ကို ကြောက်ရသည့်အတွက် အောင့်သက်သက်နှင့် နေလိုက်ရသည်။ ကိုကိုမောင်ကလည်း သူ့ဦးလေး မိန်းမ … Read more

“ အဆုံးဝင်လား…..ဟင်…….ခင်မူ………..ထိရဲ့လား…..”

“ အစ်ကိုလေး ….” အိပ်မပျော်ပဲ မျက်လုံးကြောင်နေသော ကိုသက်အောင် လန့်သွားသည်..။ “ ဟင်… ပုံ့ပုံ့ … မအိပ်သေး ဘူးလား…..” ကွယ်လွန်သူ ဇနီးသည်နှင့် ချစ်တင်းနှီးနှောခဲ့ပုံကလေးများကို ပြန်လည် စမြုံ့ပြန်နေသော ကိုသက်အောင်ရဲ့ ဘော်ဒါကြီးက တင်းမတ်နေသည်..။ ပုံ့ပုံ့က အဲဒါကြီးကို တွေ့ဖြစ်အောင် တွေ့လိုက်လေသည်..။ “ မမသီ သားတွေက အရမ်းသေးပေါက်တာပဲ…” ကိုသက်အောင် မြင်သာအောင် အနှီးနှစ်ထည်ကို ကိုင်ပြီး မြှောက်ပြလိုက်သည်..။ ကိုသက်အောင် ကုတင်ပေါ်မှထကာ ပုံ့ပုံ့ အနားသို့ လာခဲ့သည်..။ ပုံ့ပုံ့ထံမှ သနပ်ခါးနံ့ သင်းသင်းလေးကို ဦးစွာ ရှူရှိုက်မိလိုက်ရသည်..။ “ ထားခဲ့လေ….မိုးလင်းတော့ ..ငါလျှော်လိုက်ပါ့မယ်….“ “ အို….မဟုတ်တာ….” ပုံ့ပုံ့က လက်ကို ပြန်ရုတ်ပြီး ပြောလိုက်သည်..။ ဝတ်ထားသော ညဝတ်အင်္ကျီလေးအောက်မှ … Read more

“ဒီမှာလေး… ဒီတွင်းဝလေး… ငါ့ကိုကမ္ဘာမှာ အကောင်းဆုံး အရသာ ပေးနိုင်စွမ်းရှိတဲ့ တွင်းလေး…”

လည်ပင်းမှာ ရှုပ်ယှက်ခက်နေတဲ့ ပန်းကုံးတွေ စားပွဲပေါ်ပစ်တင်ရင်း နှုတ်ခမ်းမှာ ဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ နှုတ်ခမ်းနီကို တစ်ရှုးနဲ့ ပွတ်သုတ်ပစ်တယ်။ ခုံပေါ်ထိုင်ချရင်း သောက်ရေဘူးဆီ လက်အလှမ်း… “ရှေး…နင့်ကို ဂျာကြီးလှမ်းခေါ်နေတယ်… ဘိုးတော်တွေဝိုင်းမှာ” “ငါအမောတောင် မပြေသေးဘူး” “အဲ့ဒါဆို ငါသွားလိုက်ရမလား” “သွားချင်သွားလေ…ငါမလာနိုင်ဘူးပြောလိုက်” ကိုယ်လုံးနည်းနည်းသွယ်ပေမဲ့ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းကလေးပုံစံလေးနဲ့ ညိုက မျှော်လင့်တကြီးနဲ့မေးတယ်… ဧကန်န ခုချိန်ထိ လူမရသေးဘူးထင်တယ်… “ငါ တကယ် သွားရမလားဟင်” “အင်း သွားလိုက်…ငါနေမကောင်းလို့ အခုပဲ ပြန်တော့မှာလို့” “ကျေးဇူးပဲဟာ..ငါသွားတော့မယ်” “အင်း” ညို ထွက်သွားမှ ရေဘူးကို မော့သောက်ရင်း အိတ်ထဲက ဖုန်းကို ဆွဲထုတ်တယ်… “ရှေး” နှစ်ပေါင်းများစွာ.. ရင်းနှီးနေတဲ့ အသံတစ်ခု… “နင်ပြန်တော့မှာဆို… ငါပြန်လိုက်ပို့မယ်” “ငါ ဒီည အိမ်ပြန်မှာ…” “ဘယ်ပဲပြန်ပြန်… ငါလိုက်ပို့မယ်” … Read more

“မောင် အရမ်းကြာတယ်နော် ဒီတခေါက် ပစ္စည်းကောင်းတယ်။“

အကြောင်းတိုက်ဆိုင်လာပြန်တော့ ငယ်ငယ်ကအကြောင်းတွေ သတိရမိသည်။ အဲ့တုန်းက သူက ၂၁ ဝန်းကျင်လောက်၊ broken family ဖြစ်တာကြောင့်ရော မိဘတွေနဲ့ အတူမနေရတာကြောင့်ပါ ။ ဆိုးလို့ရမျှ ဆိုးနေတဲ့အချိန်၊ ဆေး၊ အရက် ၊ sex အကုန်လုပ်သည်။ အပေါင်းအသင်းတွေထဲမှာ အကောင်ကြီးကြီး သားသမီးတွေ ပါတယ်ဆိုတော့ လုံခြုံတာလဲပါသည်။ ပေါင်းတဲ့အပေါင်းအသင်းတွေကလဲ ဒီ society ထဲကလူတွေ ထားတဲ့ဆော်ကအစ။ အဲ့တုန်းက သူတို့ကို ပစ္စည်းပစ်နေတာ ကိုသီဟနှင့် မဒါလီတို့လင်မယား။ အတွဲကိုယ်စီဖြင့် ဟော်တယ်တကာ သွားဆွဲကြ ပါတီတွေ လုပ်ကြဖြစ်သည်။ မဒါလီအဖေက မူးယစ်က ဘာကောင်ဆိုလားပဲ သူ့ဆီမှာ မရတဲ့ အချိန်မရှိ၊ ထုတ်တဲ့စက်ရုံ ပိတ်ထားရင်တောင် သူ့အဖေ ဖမ်းထားတာတွေနဲ့ တစ်နှစ်လောက်ပစ်လို့ရသည်ဆိုပဲ။ ကိုသီဟကတော့ ဖက်ရှင်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်၊ တစ်လတစ်ခါ နှစ်လတစ်ခါလောက်တော့ … Read more

အပျိုပေါက်စမလေးရဲ့ ပထမဆုံးရင်ခုန်သံ အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း

အပိုင်း (၂) နှစ်နိုင်ငံ နယ်စပ်က မဲပုံရွာကြီး ။ ဒီနယ်စပ်ဒေသက ရှေးခေတ်ကတည်းက မင်းမဲ့ဆန်ခဲ့သည် ။ ဝရမ်းပြေးတွေ လူဆိုးလူမိုက်တွေ ခိုအောင်း ကျက်စားကြတဲ့ ဒေသ ။ ရှေးခေတ်ကတည်းက ဟိုဖက်တိုင်းပြည် နယ်ခြားစောင့်ရဲလို အဖွဲ့တွေကလည်း ငွေပေးရင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတတ်တဲ့ အမျိုး ။ ရွာကြီး ဆိုပေမယ့် မသေးလှ ။ ဟိုးရှေးရှေးက ဒီရွာကြီးမှာ ရဲစခန်း ရှိသည် ။ ရုပ်ရှင်ရုံအကြီးစား ရှိသည် ။ ဟိုတယ်တွေ ကေတီဗီဆိုင်တွေ အရက်ဆိုင်တွေ နိုက်ကလပ်တွေ အစုံ ရှိသည် ။ လောင်းကစားဝိုင်းတွေက နေ့ရောညပါ ၂၄ နာရီ ဖွင့်ထားသည် ။ အခုတော့ စစ်ကြီးကြောင့် လျှပ်စစ်မီး မရတော့ ။ ဓါတ်ဆီလောင်စာဆီတွေလည်း … Read more

အပျိုပေါက်စမလေးရဲ့ ပထမဆုံးရင်ခုန်သံ အပိုင်း (၁)

အပိုင်း (၁) အချိန်က တတိယကမ္ဘာစစ်ကြီး ပြီးဆုံးပြီးတဲ့နောက် တစ်နှစ်တိတိ ကာလ ။ ကမ္ဘာစစ်ကြီးမို့ တစ်ကမ္ဘာလုံးက နိုင်ငံတိုင်းလိုလို ပါဝင်ပတ်သက်ခဲ့သည် ။ လုံးဝ မြေပုံပေါ်က ပျောက်သွားတဲ့ နိုင်ငံတွေ ရှိကြသလို သန်းပေါင်းများစွာသော လူတွေ သေကြေပြီး လုံးဝ နလံမထူနိုင်တဲ့ တိုင်းပြည်တွေလည်း အများကြီး ။ နျူကလီးယား ဗုံးတွေ တဖက်နဲ့တဖက် ပစ်ခတ်ကြသလို ဓာတုဗေဒ အဆိပ်ဗုံးတွေကိုလည်း ကြဲချကြသည် ။ ဖောက်ခွဲကြသည် ။ ပစ်ခတ်ကြသည် ။ လည်ပတ်နေတဲ့ဟာတွေ အကုန် ရပ်ဆိုင်းသွားသည် ။ အစိုးရ မရှိတော့ ။ စစ်တပ် မရှိတော့ ။ ဆေးရုံ မရှိတော့ ။ ရဲတွေ ထောင်တွေ ဘာမှမရှိတော့ ။ … Read more

အိပ်မက်နတ်သိုင်းကျမ်း နှင့် လှကလျာ

အခန်း(၁) ဒုက္ခသည် မိန်းကလေး လေတဟူးဟူး တိုက်ခတ်နေသည်။ မိုးကလည်း တဖွဲဖွဲ ရွာသွန်းနေ၏။ တိုက်ခတ်လာသော လေနှင့်အတူ မိုးသီးမိုးပေါက်များက ကြီးမားပြင်းထန်လှသည်။ မိုးသီးမိုးပေါက်များ သစ်ရွက်ပေါ်သို့ ကြွေကျသည့် အသံသည် တဖောက်ဖောက်နှင့် ကျယ်လောင်လှ၏။ လေကကြမ်းကြမ်းတိုက်လေ မိုးသီးမိုးပေါက်များက ပြင်းထန်လေဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် လူတစ်ယောက်သည် တစ်စုံတစ်ခုကို ကျောတွင်ပိုး၍ မိုးထဲရေထဲ၌ သွားလာလှုပ်ရှားနေလေသည်။ ထူးခြားချက်မှာ ထိုသူသည် ယောကျာ်းရင့်မာကြီးတစ်ဦး မဟုတ်ဘဲ အသက်ငယ်ရွယ်သော မိန်းကလေးတစ်ဦး ဖြစ်နေခြင်းပင်။ သူမ၏ နောက်ကျောတွင် အထုပ်ကြီးတစ်ထုပ်ကို လွယ်ပိုးထားသည်။ ထိုအထုပ်ကြီးသည် အလတ်စား အရက်အိုးများပင် ဖြစ်တော့သည်။ မိုးထဲလေထဲ၌ သူမအဖို့ မနားနိုင်ပါ။ လေထန် မိုးထန်နေသည်ကိုလည်း ဂရုမစိုက်အားပါ။ ထိုအရက်အိုးများကို တစ်စုံတစ်ယောက်ထံ အချိန်မီရောက်ဖို့သာ အရေးကြီးနေပေသည်။ ထို့ကြောင့် မိန်းကလေးသည် မမောနိုင်မပန်းနိုင် … Read more

“ကို…ရာ မချွတ်တော့ဘူးနော်….ဒီတိုင်းပဲ…လုပ်တော့..“

ဖွံ့ထွားကားစွင့် လုံးတစ်နေသော တင်သားအစုံပေါ်သို့ သန်မာသော လက်ဖဝါးနှစ်ခုက ဘယ်ညာပေါင်ထိပ်အပေါ်နားဆီမှ ကျရောက်၍လာသည်.။ ခင်နွဲ့ရီ နောက်သို့ ပြုံးယောင်သန်းသော မျက်နှာလေးနှင့် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်..။ “ဟင့်……ကို….“ သံရှည်လေးနှင့် မူလိုက်စဉ် တင်သားအစုံပေါ်က လက်နှစ်ဖက်က ခင်နွဲ့ရီအား နောက်ကျောမှ နေ၍ သိုင်းဖက်လိုက်သည်..။ “ကိုကလည်းကွာ……..“ ခင်မောင်လွင်၏ မျက်နှာက ခင်နွဲ့ရီ၏ မျက်နှာဘေးသို့ ကပ်လိုက်ရင်း ပါးပြင်လေးတစ်ဖက်ကို အသံမထွက်အောင် နမ်းလိုက်သည်..။ “ရီလေး…လာကွာ….တို့ တစ်ချီလောက် ဆွဲကြရအောင်….“ “ဟာကွာ…ကို ကလဲ.. အခုမှ ဘယ်နှစ်ရက် ရှိသေးလို့လဲ… ရီလေး တင်ပါးကြီးတွေ ပိန်ကျသွားမှာပေါ့….“ ခပ်ချွဲချွဲ အသံလေးအဆုံး ခင်မောင်လွင်က သက်ပြင်းကို မျှင်းမျှင်းလေး ချလိုက်သည်.။ “မလုပ်ရတာ တစ်ပတ်ရှိသွားပြီလေ…..ရီလေး..ရဲ့…“ “အင်းပါ….နောက် နှစ်ရက် သုံးရက်လောက်နေမှ လုပ်ကွာ..နော်…ကိုကလဲ…..“ ခင်မောင်လွင် … Read more

“‌အင်းအင်းဟင်း ‌အာ လုပ်ပေးပါတော့ ဆရာမရဲ့ပူစီကြီးထဲကို မင်းလော်ကြီး ထည့်‌‌ပေးပါတော့ကွာ”

ဆရာမ နှင်းနှင်း က အိမ်ထောင်သယ် ဒါပေမဲ့ သူ့ယောက်ကျား အဝေးမှာ သူက သူ့သားနဲ့နေတယ် သူ့ယောက်ကျားက တစ်လတခါတောင်ပြန်လာချင်မှ လာတာ။ ဆရာမ နှင်းနှင်း က အသက်ကသာ ကြီးတာ ကာမစိတ်ကတော့ရှိတုန်း။ ပထမတုန်းကတော့မသိပါဘူး နောက်ပိုင်းကျမှ တဖြေးဖြေး ရိပ်မိလာတာ။ ဆရာမနှင်းနှင်းကို ဘယ်လို ဂွင်ဖန်ပြီး လိုးရရင် ကောင်းမလည်းဆိုပြီးတော့ စိတ်ကူးနဲ့ ကြံစည်ကြည့်နေမိတယ်။ သူ့အိမ်နဲ့ ကျွန်တော်နေတဲ့အိမ်က တဝင်းထဲ အိမ်ကတော့ သက်သက်စီ ခြံစည်းရိုးက ကာမထားဘူး။ ကျွန်တော့ အိမ်ခေါင်းရင်းမှာက သူတို့ရေကန် ရေချိုးတဲ့ နေရာနဲ့ ကျွန်တော့်အိပ်ခန်းပြတင်းပေါက်နဲ့က တန်းနေတာ။ အဲဒါနဲ့ တစ်ရက်ကျတော့ နေ့လည်ထမင်းစားကျောင်းဆင်းတဲ့အချိန် ရေချိုးပါလေရော။ အိမ်မှာက ဘယ်သူမှမရှိဘူး။ သူအိမ်ကလည်း သူတစ်ယောက်တည်းရယ်။ သူ့သားက တက္ကသိုလ်ကျောင်းတတ်နေတာ။ အဲဒါနဲ့ ဟုတ်ပြီ … Read more