“ကြပ်ထုတ်နေတာပဲ သမီးရယ် ကောင်းလိုက်တာ”

“သမီးကြီး ညည်းအဖေရော” “အိမ်သာသွားတယ် အမေ” “အာ့ဆိုလည်းနေပါစေ အမေ့ကိုအိမ်သော့ပေး အမေ ဆေးရုံပြန်သွားရဦးမယ်” “ရော့အမေ ” “အ အ” “ဟဲ့ ဘာဖြစ်တာတုန်း” “ပုရွက်ဆိတ်ကိုက်တာ အမေ” “ဆေးဖြန်းလေသမီး… အမေသွားပြီ သမီးအဖေ လာရင်ပြောလိုက် ဒီနေ့ည စာရင်းတွေ လုပ်ရမှာမို့လို့ ဆေးရုံမှာ အိပ်ရမယ် သမီးတို့သားအဖ ညစာကို ကြည့်ကြပ်သာ စားလိုက်တော့” “ပင်ပန်းလိုက်တာ အမေရယ်” ”မတတ်နိုင်ဘူး သမီး… ဆေးရုံမှာလည်း အမေမရှိရင် မဖြစ်တာ သမီးသိလျက်နဲ့။ မနက်ဖြန် လူကြီးလာမှာမို့ ပြင်ဆင်နေရတယ် ” “ဟုတ်ကဲ့ပါအမေ စောစောလည်း အိပ်ဦးနော် ” “အေးအေး အမေသွားပြီ” ဟူးးး တော်ပါသေးရဲ့ အမေဆိုင်ထဲ မဝင်လို့။ နို့မို့ဆို သေပြီ။ အဖေက ခုံရှည်အရှေ့ကနေ … Read more

သိုင်းလောကသား ကိုရွှေဘနှင့် စွန့်စားခန်းများ အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း

အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း ကိုရွှေဘနှင့် မိချိုလေး ဒီနေ့ ရပ်ကွက်ထိပ်က မီးကင်းတဲမှာ လူတော်တော် စည်ကားနေကြတယ်ဗျ။ နှင်းကျသံ တဖျောက်ဖျောက်ကြားထဲမှာ လူငယ်တွေ တရုန်းရုန်းပဲ။ ထုံးစံအတိုင်း ဖိုထားတဲ့ မီးဖိုကြီးကို ဝိုင်းထိုင်လို့ ပါးစပ်တပြင်ပြင် လုပ်နေကြတယ်။ ၃ ချောင်းထောက်နှစ်ခုကို တန်းထိုးပြီးတော့ မီးဖိုပေါ်မှာ အလှူတွေမှာ ဟင်းရည်လိုက်တဲ့ ချိုင့်အကြီးကြီးနှစ်လုံးကို တင်ထားတယ်။ ချိုင့်အကြီးကြီးတွေထဲမှာ ကျနော်တို့လူငယ်တွေ ကြိုက်တတ်တဲ့ အထူးဟင်းပေါင်းဗျ။ အရပ်ဒေသအလိုက်ရှိကြတဲ့ ရိုးရာအစားအစာပေါ့ဗျာ။ ဒီလိုဗျ.. ဒီနေ့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ မင်္ဂလာဆောင်တစ်ခုရှိတယ်။ အဲ့ဒီခေတ်က ဗမာပြည်ကြီး ချမ်းသာနေသေးတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ မင်္ဂလာဆောင်ဆိုတာ အလျှံပယ်ကျွေးတာကိုး။ ထမင်းနဲ့ဟင်း အဝ၊ တစ်မြို့လုံး မီးခိုးတိတ်လေဗျ။ ဝက်ကို ၁၀ ကောင်၊ ကြက်အကောင် ၈၀၀၊ အဲ့လိုတွေကိုး။ ဟင်းတွေကလည်း ၈ … Read more

သိုင်းလောကသား ကိုရွှေဘနှင့် စွန့်စားခန်းများ အပိုင်း (၁)

အပိုင်း (၁) ကိုရွှေဘနှင့် ဥစ္စာစောင့်မလေး နှင်းတွေက တဖြောက်ဖြောက်နဲ့ မီးကင်းတဲခေါင်မိုးပေါ်ကျသံ ကြားနေရပြီ။ ဒီနှစ်ဆောင်းက တော်တော်လေး အေးတာကိုးဗျ။ ကင်းတဲဘေးက ကြက်ခွပ်ပင်ကြီးအောက်မှာ ထင်းတုံးကြီးကြီးကို မီးဖိုထားပြီး မီးဖိုဘေးပတ်ပတ်လည်မှာ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ထဲက လူငယ်တွေ ဝိုင်းပတ်ထိုင်ရင်း စကားပြောနေကြတာပေါ့။ သာရေးနာရေးမှာသုံးတဲ့ ကြွေရည်သုတ် မတ်ခွက်ကိုယ်စီနဲ့ ရေနွေးကြမ်းခါးခါးပူပူကို သောက်ရင်း စကားဝိုင်းကောင်းနေကြတာ ညဉ့်တောင် တော်တော်နက်စပြုလာပြီ။ စောစောပိုင်းက ဂျပန်ခေတ်အတွေ့အကြုံတွေ ပြောပြနေတဲ့ လူကြီးတွေတောင် ပြန်အိပ်ကုန်ပြီ။ ကျနော်တို့ ချာတိတ်တွေရယ်၊ လူလတ်ပိုင်းတချို့ရယ်ပဲ ကျန်ခဲ့ပြီး စကားဝိုင်းဆက်နေကြတာပေါ့လေ။ ရောက်တတ်ရာရာတွေပြောရင်း တစ္ဆေ၊ သရဲ အတွေ့အကြုံတွေ ဘယ်ကဘယ်လို ရောက်သွားမှန်းမသိပါဘူး။ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သူ့ထက်ငါ အတွေ့အကြုံတွေ ဖလှယ်နေကြတာ ဇာတ်လမ်းတွေက စုံလာရောဗျ။ ဟုတ်တာတွေရော၊ မဟုတ်တာတွေရော စုံလာတော့ ဘယ်သူမှ အပေါ့အပါးသွားချင်တာတောင် … Read more

” အေးဘုံကို ပန်းဦးခြွေတဲ့သူက … ဖေဖေဦးသာဒင်ပါ ”

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ဒီနေ့ နေဝင်တော့မည်။ သားကောင်ရှာရင်း တောထဲ ဝင်လာခဲ့ရာ တောအတွင်းသို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်လာခဲ့သည်။ သားကောင်များမှာ မြေပြန့်တွင် တွေ့ဖို့ အခွင့်အရေး နည်းသည့်အတွက် အတွင်းကျကျ လိုက်ရှာရလေ့ရှိ၏။ ဘခက် စိတ်ဓာတ်ကျနေသည်။ အသက် ၂၅ နှစ်၊ အရပ် ၅ ပေ ၇ လက်မ၊ အသားညိုညိုနှင့် အမေတစ်ခု သားတစ်ခု … Read more

တဏှာကချိုချို ဘောင်းဘီလေးကတိုတို

အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါလို့ နှုတ်ခွန်းဆက်ပါရစေရှင် ။ နာမည်ကတော့ မျိုးမမ ပါ၊ မျိုးလို့ပဲ ခေါ်ကြပေါ့နော်။ တဆက်တည်း မျိုးရဲ့ အကြောင်းအရာလေးတစ်ခုကို ရင်ထဲမှာ သိမ်းထားရတာ ပင်ပန်းလွန်းလို့ အကုန်လုံးရှေ့မှာ ဖွင်ပြပြောပြချင်တယ်၊ ပြောပြပါရစေနော်. .. ။ အသက်ကတော့ မပြောတော့ပါဘူးရှင် ။ အဲ မပြောလို့တော့ မဖြစ်သေးဘူး ။ ကိုကို မောင်မောင်များကတော့ အသက်မသိပဲ မျိုးကို စိတ်၀င်တစားရှိကြမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား။ အသက်ကတော့ ပြောရမှာတော့ ခက်ရှက်ရှက်ပါ ။ အဲ့လိုပြောလို့ အသက် ၅၀ အဖွားကြီးလို့ မထင်လိုက်ကြပါနဲ့နော် ။ မျိုးအသက်က ၃၀ ရှိပြီ ၊ အိမ်ထောင်သည်ပါ ။ မျိုးနဲ့ ကိုအောင်ကြီးတို့ လင်မယားသက်တမ်း တစ်နှစ်ကျော်လောက်မှာ သားလေးတစ်ယောက် … Read more

” အင်းပါ မောင်လေးရယ်.. မောင်လေးစိတ်ကြိုက် ဖြစ်စေရပါမယ်.. ဟွန်း.. သူနဲ့ကြမှ လူလည်း အရှက်ကုန်ရတော့တယ် ”

” မမကို အရမ်းချစ်တာဘဲ မမရယ် ” ” အော်.. မောင်လေးရယ် မမလည်း မောင်လေးကို အရမ်းချစ်တယ် သိလား ” ” တကယ်နော် ” ” အော်.. မောင်လေးရယ် တကယ်မို့လို့ မောင်လေးကို မမရဲ့ တကိုယ်လုံး လိုရာသုံးဖို့ ပုံအပ်ထားတာပေါ့ကွယ်.. ” ” ဒါပေမယ့်.. မမရယ်..။ မောင်လေးလေ.. အခုလို တစ်ပတ်တစ်ခါ လိုးရတာကို အားမရဘူး သိလား..။ မမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အမြဲတမ်း လိုးချင်နေတာ သိလား ” ” ဖြစ်လာမှာပေါ့ မောင်လေးရယ်.. အခုလည်း တစ်ပတ်တစ်ခါ မကတော့ဘူး.. မောင်လေးလိုးချင်တဲ့ အချိန်တိုင်း မမအမြဲတမ်း အလိုးခံနေတာဘဲ မဟုတ်ဘူးလား ” ” မမရဲ့ ဟောဒီ … Read more

“အို… ဆရာ ဒုက္ခပါပဲ… ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲလို့ .. အို”

အညာနွေသည် ပူလောင်လှသည်။ သို့သော်….. ဤအပူကို ဂရုစိုက်ပြီး လူသားတို့၏ လုပ်ငန်းတောင်တာများကို ရပ်ဆိုင်းရမည်ဆိုလျှင် လွန်စွာဆိုးချေမည်။ ထို့ကြောင့်လည်း နွားနှစ်ကောင်ရုန်းသော လှည်းကလေးသည် လူ(၄)ဦးကို တင်ဆောင်လျက် ပျဉ်းမပင်ရွာဆီသို့ သွားရာလမ်းအတိုင်း နှင်နေသည်။ လှည်းပေါ်တွင် နွားလှည်းမောင်း ကိုသာမြ၊ ရွာလူကြီး ဦးကြွက်နီ၊ ကာလသားခေါင်း ကိုဘဒင်နှင့် ၎င်းတို့ သွားရောက်ကြိုဆိုခဲ့သော ဆရာကိုနေနွယ် ပါလေသည်။ ကြမ်းတန်းသော ရာသီကြောင့် ဆရာတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပြောင်းပြေးရသည်။ ယခုလည်း တစ်ယောက်လာချေပြီ ။ “ အတော်တော့ ပူတယ်နော် အဘ……” “ အေးကွဲ့ မတရားပူတယ်လို့ဘဲ မင်းတို့အောက်သားလေနဲ့ ပြောရမှာဘဲ …။ ဒါပေမဲ့ ဆရာလေးရယ် တတ်နိုင်သလောက်တော့ နေပေးပါ …။ ကျနော်တို့ရွာမှာက ကျောင်းကြီးသာရှိပြီး သင်မဲ့ဆရာမရှိဘူး …။ တတ်တဲ့လူတွေကတော့ … Read more

ညီမလေးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ပေပွနေတဲ့ အချစ်ရည် ပျစ်ပျစ်များ အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း

အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်း တွေ့တွေ့ချင်း ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမပါ ခပ်သွက်သွက်ကလေး အသားကုန် အုပ်ပစ်လိုက်ကြတာ နှစ်ယောက်စလုံး အီဆိမ့်သွားကြတယ်ဗျာ။ ဘာစကားမှ မဆိုဖြစ်ပဲ အိပ်ယာနွေးနွေးလေးပေါ်မှာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ထားရင်း မှိန်းနေလိုက်ကြသေးတယ်။ အသားကုန်ဗျင်းပြီးလို့ အဲ့ဒီလို ပွေ့ဖက်ထားရင်း အိပ်ရတဲ့ အရသာကလည်း တစ်မျိုးတော့ တစ်မျိုးပဲနော့်။ ခင်ဗျားတို့လည်း ကြုံဖူးမှာပါ။ အဲကွန်းအခန်းတို့၊ အင်မတန်အေးတဲ့ ရာသီဥတုတို့ဆို ပိုတောင်ဇိမ်ကျသေး။ တော်တော်လေးကြာတော့မှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ယာက လူးလဲထ ရေချိုးဖို့ပြင်ကြတယ်။ ဗိုက်က တကျုတ်ကျုတ်မြည်အောင် ဆာလာကြပြီလေ။ ရေချိုးခန်း မှန်ခန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲက ခပ်နွေးနွေး ရေပန်းအောက်မှာ တိုးခွေ့ရင်း ကလေးတွေလို ရေဝင်ချိုး၊ ဆပ်ပြာတွေဘာတွေ အပြန်အလှန်တိုက်ပေး၊ သူ့ပစ္စည်းကိုယ့်ပစ္စည်းတွေ ဆေးကြောပေးကြရင်း သာယာနေကြတယ်ပေါ့ဗျာ။ အဲ့ဒီမှာဗျာ “ဟေးး! အောက်ထပ်မှာ ရေတွေယိုကုန်ပြီ ..” ဆိုတဲ့ … Read more

ညီမလေးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ပေပွနေတဲ့ အချစ်ရည် ပျစ်ပျစ်များ အပိုင်း (၁)

အပိုင်း (၁) အဝါရောင်စိုက်ခင်းတွေ၊ စိမ်းစိုရောင်တောအုပ်တွေ ပတ်လည်ဝိုင်းထားတဲ့ မှုန်ကုတ်ကုတ် တောမြို့လေးတစ်မြို့ကို အလည်အပတ်သွားရင်း ကျနော့်ကို ကရာတေးကစ်နဲ့ ဖင်ပိတ်ကန်တတ်တဲ့ ညီမလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဘူတာရုံအိုလေးတစ်ခုမှာ စတွေ့တဲ့ဇာတ်ဝင်ခန်းကနေ အိပ်ယာထဲရောက်သွားတဲ့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ် ရင်သိမ့်တုန် ကိုယ်တွေ့လေးပါ။ ကျနော့်မှာ ထူးဆန်းတဲ့ ကံတရားတစ်ခု ရှိတယ်ဗျ။ ကျနော့်ဘဝမှာ ကြိုက်ခဲ့သမျှ မိန်းမတွေအကုန်လုံး စာဖတ်တဲ့ဝါသနာ ရှိသူတွေချည်းပဲ။ ပြောရရင် စရွေးကိုက်တယ်ပေါ့ဗျာ။ ခင်ဗျားတို့သိတဲ့အတိုင်းပဲ စာသမားတွေက စာမဖတ်တဲ့လူဆို အထင်ကိုမကြီးတတ်ကြဘူး။ စာအုပ်သမားတွေရဲ့ ဝါသနာက စာအုပ်တွေတင်မကဘူး ရုပ်ရှင်၊ ဂီတ ဘာညာအစရှိသဖြင့် နောက်ဆက်တွဲလေးတွေ ပါလာတတ်ကြသေးတယ် မဟုတ်လား။ အဲ့ဒီလို ဝါသနာတူ ဘာသာရပ်တူခြင်း တွေ့လိုက်ရင် သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ။ အင်မတန် ခင်မင်ရင်းနှီးတတ်ကြတာ ထုံးစံပဲ။ အဲ့ဒီ ဝါသနာတူ လူနှစ်ယောက်က ဖိုနှင့်မ ဖြစ်နေကြတယ် … Read more

စက္ကူပန်းပင်အောက်က လွတ်ကျသွားတဲ့ လွယ်အိတ်ကလေး

ကိုကိုမောင် (၇) တန်း အောင်တော့ သူ့ဦးလေးရှိရာ မန္တလေး စိန်ပန်းရပ်သို့ ရောက်လာ၏။ စောစောကတော့ ကျောင်းဆက်တက်ရန် စိတ်ကူးမရှိခဲ့။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်က ကျောင်းဆက်ထားဖို့ တာဝန်ယူသဖြင့် သူ့အမေ မခင်ဝင်းက သဘောတူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန် မှာ သံရေကျိုလုပ်ငန်းဖြင့် ကြီးပွားနေ၏။ အလုပ်ရုံက သတ်သတ်၊ အိမ်က သတ်သတ်ဖြစ်သည်။ ကိုကိုမောင်ကို မန္တလေးသို့ ပို့ခြင်းမှာ ကျောင်းဆက်ထားဖို့ မဟုတ်ဘဲ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်း အလုပ်တစ်ခု သင်ကြားရန်ဖြစ်သည်။ ဒီရောက်မှ အစီအ စဉ်တွေ ပြောင်းကုန်ခြင်းဖြစ်၏။ ကိုမြင့်ဟန် မိန်းမ မနှင်းရီ က ငွေကုန်မည့် ကိစ္စမို့ သိပ်တော့ မကျေနပ်။ သို့သော် ကိုမြင့်ဟန်ကို ကြောက်ရသည့်အတွက် အောင့်သက်သက်နှင့် နေလိုက်ရသည်။ ကိုကိုမောင်ကလည်း သူ့ဦးလေး မိန်းမ … Read more