Month: June 2024

တစ်နာရီနီးပါးလောက်လိုးပြီး နှစ်ယောက်သား လရည်နှင့်စောက်ရည်များ ပြိုင်တူပန်းထွက်ကာ ကိစ္စပြီးလိုက်ကြရသည်။ ဒေါ်နီနီမြင့် ဒီတစ်ကြိမ်တွင်လည်း နှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးလိုက်ရခြင်းဖြစ်၍ အားတော်တော်ပျော့သွားကာ ထူးကျော်ရင်ခွင်ထဲ အသာဝင်ရောက်ကာမှိန်းနေလိုက်ရလေသည်။ “ထူးကျော်ရယ် မမ ဘယ်လိုတွေ ဖြစ်ကုန်သလဲဆိုတာ ပြန်စဉ်းစားလို့တောင်မရဘူးကွယ် အပျော်ကနေအပျက်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုူးပဲ ထင်ပါတယ် ” သူမက နောင်တရသလို ပြောလိုက်မိသည်။ ထူးကျော်က သူမပါးပြင်ကလေး အသာအယာနမ်းပြီး ချော့မော့နေရလေသည်။ ဒေါ်နီနီမြင့် သူမအကြောင်းတွေ ထူးကျော်ကို ပြန်လှန်ပြောပြသည်။ သူမအသက် ၁၉ နှစ်သမီးလောက်မှာ လင်နောက်လိုက်ပြေးသည့်အကြောင်းတွေ သမီးနှစ်ယောက်ရှေ့နောက်ဆင့်မွေးပြီး သမီးကြီး ၈ နှစ်သမီးလောက်တွင် ယောက်ျားဖြစ်သူ နိုင်ငံခြားသင်္ဘောလိုက်ရင်း အက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ကာ ဆုံးပါးသွားပုံတွေ သူမတို့နှစ်ဖက်မိဘတွေက လူချမ်းသာတွေဖြစ်ကြ၍ ဘဝကိုအပူအပင်မရှိဖြတ်သန်းခဲ့ရပြီး ရန်ကုန်မြို့တွင် ကိုယ်ပိုင်တိုက်ခန်းဝယ်ယူပြီး နေထိုင်ခဲ့ကာ လင်သည်ဖြစ်သူသေဆုံးချိန်ကျမှ သမီးနှစ်ယောက်နှင့် ကသီလင်တဖြစ်ခဲ့ရ၍ နယ်ရှိမိဘတွေပြန်လည်ပြောင်းရွေ့လာခဲ့ရကြောင်း။ တိုက်ခန်းကိုလည်း ပြန်လည်ရောင်းချပြီး … Read more

ရွာလမ်းတစ်လျောက် လက်ချင်းချိတ်ပြီး လျှောက်လာတဲ့ သူတို့အတွဲကို တွေ့တဲ့လူတိုင်းက အထူးအဆန်းသဖွယ် ငေးကြည့်နေတာကြောင့် ရဲလေး ရှက်သလိုလိုတောင် ဖြစ်လာသည် ။ ဒီရွာသားဖြစ်တဲ့ သူ့ကြောင့်တော့မဟုတ် သူ “မ´´လို့ခေါ်တဲ့ ခင်ယုလွင် ကြောင့်ဆိုတာလဲ ရဲလေးသိသည်။ ရွာကလူတွေ မြို့သူ မြို့သားဆိုရင် ဇွတ်ကြီးအထင်ကြီး အားကျတတ်တာကိုသူမကြိုက်ချင် … တောသူတောင်သား ဘဝသမားတွေပီပီ ညိုညိုညစ်ညစ် အသားအရောင်တွေကြားမှာ ဖြူဖွေးစိုလဲ့နေတဲ့အသားရည်ကြောင့် ခင်ယုလွင်က ပိုလို့ထင်ပေါ်နေသည်။ ရင်သား အခြေကနေစပီး ခါးအထိ မသိမ်လွန်း မတုတ်လွန်းပဲ ပြေဆင်သွားတဲ့ကိုယ်လုံးရှပ်ရှပ်လေးရယ် ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ပြည့်တင်းကော့ကားနေတဲ့ တင်သားစိုင်ကြီးတွေ ကို ရေချိန်ကိုက်လာဟန်တူတဲ့ ငယ်ငယ်ကဆော့ဖော်ဆော့ဖက်ကောင်တွေ ကြည့်ပီးပစ်မှားသွားတာကိုလဲ ရဲလေး… ခပ်ပြုံးပြုံးပဲ တုန့်ပြန်မိသည်။ စိတ်ထဲကတော့ အိမ်ပြန်ချင်နေသည်။ “မ´´ `ဟင်´ “ရှေ့ဆက်သွားရင် မြစ်ကမ်းပဲရှိတော့တာ အိမ်ပြန်ရအောင်´´ “မောင်ကလဲ … Read more

တနေ့ကျော်စွာတယောက် ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီးက ကျော်စွာမိဘတွေကို စာပို့ပြီးရုံးခန်း ခေါ်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျော်စွာကျောင်းပြေးတဲ့အတွက်ပါ။ ကျော်စွာ ကျောင်းဘယ်လောက်ပြေးသလဲဆိုရင် တစ်လမှ သုံးရက်ထဲ ကျောင်းတက်ပါတယ်။ ဆရာကြီးသတိပေးလို့ ကျောင်းပြန်တက်တဲ့အချိန်မှာ ကျော်စွာအတွက် အရမ်းပျော်စရာကောင်းတဲ့နေ့လေးဖြစ်လာပါတယ်။ ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစိုတယောက် ကျော်စွာတို့အခန်းထဲကို ရောက်လာတော့ သူတခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ ကျောင်းသားလေး ကျော်စွာကို တွေ့လိုက်ပါတယ။် ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစို ကျော်စွာဆီ လျှောက်လာပါတယ်။ ကျော်စွာဆီ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လာတဲ့ဆရာမလေး စိမ်းစိမ်းစိုဟာ အရမ်းလှပါတယ်။ အသားအရေက ဝင်းဝါပီး အရမ်းကိုကြည့်ကောင်းပါတယ်။ အဖြူရောင် ရင်ဖုံး အင်္ကျီလေးနဲ့ ကျောင်းစိမ်း ထမီလေးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဝတ်ဆင်ထားပါတယ်။ ဆံပင်ကိုထုံးထားပီး သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေး နဲ့အရမ်းလှနေပါတယ်။ ဆရာမလေးစိမ်းစိမ်းစို ကျော်စွာကိုမေးတယ်။ ” မင်းကကျောင်းသားသစ်လား” တဲ့ ကျော်စွာပြုံးနေလိုက်တယ။် ဘေးက သူငယ်ချင်တွေကလဲ ပြုံးလို့ပေါ။့ … Read more

ကျုပ်က အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်လုပ်ငန်း လုပ်ပါတယ်။ အိမ်ပွဲစား ပေါ့လေ။ ကိုယ့်ဝါသနာနဲ့ ကိုက်ညီတဲ့အလုပ် ဆိုတော့လည်း ဒီအလုပ်ကို လုပ်ရတာ ပျော်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တစ်ပတ်မှာ နာရီ ၄၀ လောက် တစ်အိမ်ပြီးတစ်အိမ် ဖိနပ်ပေါက်အောင်သွားပြီး အာပေါက်အောင် ပြောရ ဆိုရတာတော့ သိပ်မသက်သာလှပါဘူး။ စနေ၊ တနင်္ဂနွေလို ပိတ်ရက်မျိုးဆို ပိုဆိုးတာပေါ့။ ဒါကြောင့် ဒီအလုပ်ကို ထီးဖြူ ဖိနပ်ပါး အလုပ်လို့ လူတွေ ပြောကြတာကိုး။ အိမ်ရောင်းချင်တဲ့ သူတွေက ကျုပ်ကို နေ့လည် ၁၂ နာရီ လောက်ကနေ ညနေ ၄ နာရီအထိ အချိန်အတွင်းမှာ ဝယ်မယ့်သူတွေကို လာပြစေချင်ကြတာ။ တစ်နေ့လုံးနီးပါး ဆိုပါတော့ဗျာ။ ဝယ်မယ့်သူလေး တစ်ယောက် နှစ်ယောက်လောက် လာကြည့်မယ့်အရေးကို ကျုပ်က တစ်နေကုန် ကျောတောင့်အောင် … Read more

သူ့နာမည်က သဇင်။ကျွန်တော် ပထမဆုံး လိုးခဲ့ဖူးတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပေါ့။ သူက ကျွန်တော်၈ တန်း နှစ်တုန်းက သင်္ချာကျူရှင် ဆရာမလေ။ အဲဒီတုန်းက နေ့တစ်နေ့ကို ခုထိပြန်သတိရနေတုန်းပဲဗျာ။စနေနေ့တွေဆိုရင် မသဇင်ကကျွန်တော်ကို မနက် ၉ နာရီကနေ ၁၁ နာရီထိ လာသင်တယ်။အဲဒီစနေနေ့ကတော့ အဖေနဲ့ အမေက အလှူတစ်ခုကိုသွားနေတော့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ ကျွန်တော်လည်း မသဇင် မလာခင် ငှားထားတဲ့ သြကားကို ဖွင့်ကြည့်နေမိတယ်။သြကားကြည့်နေရင်း မသဇင်ကိုမှန်းပြီး လက်ကလည်း ဂွင်းတိုက်နေမိတယ်။ မှန်းဆိုသြကားထဲက မင်းသမီးက သူနဲ့ တော်တော်ကို တူတာကိုး။ အပြင်မှာကလည်း မိုးတွေရွာနေတာမှ သည်းသည်း မည်းမည်းပဲ။ အဲဒီအချိန်မှာ ဘဲလ် တီးသံကြားလို့သြကားကို အမြန်ပိတ်ပြီး တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ မသဇင်ဖြစ်နေတယ်။မမ တစ်ကိုယ်လုံးလဲ မိုးရေတွေရွဲလို့ပါလား။ အေးဟယ် မိုးက သည်းလွန်းတော့ထီးဆောင်းတာတောင် … Read more

အပိုင်း (၄) ဇာတ်သိမ်းပိုင်း ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ပါးအပ်ထားတဲ့ အညို့အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းလာလို့ အလန့်တကြား အညို့ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲခွာလိုက်ပြီး မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာလေးက နီမြန်းနေပြီး စိတ်ထလာမှန်းသိလိုက်ပြီ။ ကျနော့်ကိုလည်း အတင်းပွတ်သပ်စပြုလာပြီး .. တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ဘာတွေမှန်းမသိ ပြောလာတယ်။ “မောင်.. ဟင်းးဟင်းးးး .. အညို့ကို တစ်ခါလောက် ချစ်ပေးနော်..။ ဝင်နီ ပြန်မလာသေးပါဘူး..။ လာပါ မောင်ရယ်…။ အညိုလေ တအားဖြစ်လာလို့ပါ..။ အညို့ကို သနားတယ်မလား…။ မောင်ချစ်တာမခံရတာ လနဲ့ချီသွားပြီ.. အရမ်းသတိရတယ်.. သိလားးး ..။ နော် မောင်နော်…။ ဝင်နီနဲ့ မောင်ချစ်တာတွေ ဟိုဖက်အခန်းကနေကြားရတိုင်း…. အညို့ဟာလေးကို ပွတ်ပွတ်ပြီးး …ဟင်းးးး..ဟင်းးးးး .. မောင်လို့ ..။ အညိုဟာ အချစ်ငတ်နေတာပါကွယ်..။ အားရပါးရ တစ်ခါလောက် … Read more

အပိုင်း (၃) မညိုညိုရဲ့အိပ်ခန်းထဲ ကျနော်ဝင်ပြီး ရေစိုဘောင်းဘီတိုနဲ့ အတွင်းခံကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့ကုတင်ပေါ်မှာတွေ့တဲ့ တဘက်ဖြူဖြူလေးကိုပတ်ပြီး အိပ်ခန်းပြူတင်းပေါက်ကို ပိတ်လိုက်တော့ အခန်းထဲမှာ မှောင်သွားတာနဲ့ မီးချောင်းခလုတ်ကြိုးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်တယ်။ မညိုညိုရဲ့ ကုတင်ပေါ် တင်ပါးလွဲထိုင်နေရင်း ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူက ငါ့အစ်မပါဆိုပြီး စိတ်ကို တင်းထားလိုက်တယ်။ ခဏလေးနေတော့.. “ဝင်လာမယ်နော်” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေတဲ့ ရေနွေးမတ်ခွက်ကြီးကိုင်ပြီး မညိုညို ဝင်ချလာရော။ “ရော့.. ပူပူလေး မှုတ်သောက်” ဆိုပြီး ကျနော့်လက်ထဲကို ရေနွေးခွက်ကို ထည့်ပေးပြီး ကုတင်ဘေးက မှန်တင်ခုံပေါ်မှာ တစ်ခုခုကို ရှာနေတယ်။ ကျနော်လည်း တော်တော်လေး ချမ်းလာတာ သိသာလာတာနဲ့ ရေနွေးပူပူကို မှုတ်ရင်း ဖြေးဖြေးချင်း သောက်နေမိတယ်။ ၃-၄ ကျိုက်လောက် သောက်မိမှ နည်းနည်းနွေးနွေးထွေးထွေး ဖြစ်သွားတယ်။ … Read more

အပိုင်း (၂) လမ်းမှာ နေက တော်တော်ပူတာဗျ။ မနက်ခင်း ၁ဝ နာရီလောက်ရှိပြီဆိုတော့ ကျနော့်မှာ စက်ဘီးနင်းရင်း ချွေးတွေတော်တော်ပျံလာတာဗျ။ ယူကလစ်ဝင်းထဲရောက်တော့မှ အမောပြေတော့တယ်။ လေကတဖြူးဖြူး၊ သစ်ပင်တွေက နေပျောက်မထိုးတော့ အေးစိမ့်နေတဲ့အပြင် ယူကလစ်ရွက်အနံ့ယဉ်ယဉ်လေးတွေရတော့ စိတ်ကိုကြည်လင်ပြီး နေလို့ကောင်းသွားတယ်။ အန်တီဝင်နီတို့ခြံဝင်းထဲ ဝင်သွားတော့ ထုံးစံအတိုင်း တိတ်ဆိတ်ပြီး သစ်ရွက်လေတိုးသံ တရွှီးရွှီးကလွဲလို့ ဘာအသံမှမကြားရဘူး။ တိုက်ပုလေးရဲ့ ဆင်ဝင်အောက်မှာ ကျနော့်ပြိုင်ဘီးလေးကို ထောင်ထားခဲ့ပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ အန်တီလေးကို မတွေ့ဘူး။ ကျနော့်ဂစ်တာအိပ်ကို အသံမမြည်အောင် အသာလေး ဧည့်ခန်းထောင့်မှာထောင်လိုက်ပြီး ဘယ်များရောက်နေလဲ ငါ့ချစ်ချစ်ဆရာမလေးဆိုပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်ရင်း ရင်ခုန်လာတယ်။ မနေ့က မြင်ကွင်းတွေက အခုထိ မျက်စိထဲက မထွက်ဘူး။ ဟိုဆက်တီစားပွဲလေးပေါ်မှာ ကျနော့်အန်တီလေးကို ကျနော်တွယ်ခဲ့တာ။ ဒီပီယာနိုကြီးရှေ့မှာ သူ့ကို ကျနော်ဖက်နမ်းလိုက်တာ..။ အဲ့လိုတွေတွေးရင်း … Read more

အပိုင်း (၁) ကျွန်တော့်ဇာတ်လမ်း စတာက အထက်တန်းအောင်ပြီးခါစ ကာလပေါ့။ ငယ်ငယ်ကတည်းက သင်လိုက်ရတဲ့ တူရိယာတွေ စုံနေတာပဲ။ တယော၊ ဟာမိုနီကာ၊ ဂစ်တာ စုံနေတာပဲ။ တအားဝါသနာကြီးတဲ့ ကလေးလို့တော့ မထင်နဲ့နော်။ ကျွန်တော့်ဖေဖေက တောမြို့လေးမှာ လူပျိုဘဝက တော်တော်လေး နာမည်ကြီးတဲ့ ဂစ်တာသမား။ မေမေက ဘုရားကျောင်းက တယောဆရာမလေး ဖြစ်ခဲ့ဖူးတော့ ကျနော့်ခင်မျာ လူမှန်းသိတတ်စကတည်းက မိဘတွေရဲ့ အတင်းအကြပ် သင်ကြားမှုအောက်မှာ ကစားချိန်တောင် မရှိခဲ့ဘူးဗျ။ သူများတွေ ကျောင်းဆင်းလာလို့ ဘောလုံးကန်ကြ၊ စွန်လွှတ်ကြ၊ ကစားကြပြီဆို ကျနော့်မှာ မျက်ရည်နဲ့ မျက်ခွက်။ အိမ်က မြို့ရဲ့ဘောလုံးကွင်းနဲ့ မျက်နာချင်းဆိုင်ဆိုတော့ ပြတင်းပေါက်ကနေ တခြားကလေးတွေ ဆော့နေတာကို ငေးကြည့်ပြီး ပဲပင်ပေါက် နုတ်(စ်)တွေဖတ်၊ ဝမ်းအန်တူးအန် ဘာညာဆိုပြီး တိုင်မင်ရေနေခဲ့ရတဲ့ ဘဝပေါ့။ … Read more

ဝါကျင့်ကျင့်ညအိပ်မီးရောင်အောက်မှာ ဆံပင်ရှည်ရှည်ပျော့ပျော့လေးတွေ အုပ်မိုးနေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးကအရက်ရှိန် နဲ့ နီရဲနေတယ်။ မျက်လုံးညိုညိုလဲ့လဲ့ကြီးတွေက အရည်လဲ့ပြီး ရီဝေနေတယ်။ရှေ့မှာချထားတဲ့ ငါးကင်ခပ်ကြီးကြီးတစ်ကောင်ရဲ့ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ဟာလည်း နှုတ်ခမ်းပါးပါးရဲရဲလေးတွေကြားမှာ အစအနပျောက်သွားပြီ။ ခုတင်ခြေရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေရင်း ဘာစကားမှမပြောဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားပြီး အစားစားလိုက် ဘာမှမရောဘဲ ရေခဲနဲ့ on the rock စပ်ထားတဲ့ ဘလက်လေဘယ်ကို ဒီတိုင်း သောက်လိုက် လုပ်နေတယ်။ ခါတိုင်းဆို ပေးသောက်ပေမယ့် အမြဲတမ်း လစ်မစ်ထားပြီး သူ့ဖို့သတ်မှတ်ပေးထားတာကုန်ရင် ရပ်ခိုင်းတာပဲ။ အဲဒီမျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ မော့ကြည့်ပြီး ထပ်ထည့်ပေးစေချင်တဲ့ပုံပြရင် မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ခေါင်းရမ်းပြလိုက်တာနဲ့ ဇက်လေးပုသွားပြီး ထပ်မတောင်းရဲတော့ဘူး။ ဒီညတော့ ထပ်တောင်းဖို့မပြောနဲ့ သူ့ဖန်ခွက်ထဲမှာ အရက်ကျန်သေးလား ကုန်သွားပြီလားဆိုတာတောင် သိပုံမပေါ်ပါဘူး။ ခွက်ကိုတောင်မကြည့်ဘဲ ကောက်ကောက်မော့နေတာ။ ကျနော်လည်း သူသောက်ပါစေလေ ဆိုပြီး … Read more