” အားးး … ကောင်းလိုက်တာ … အင့် အင့် …… ချစ်တယ် …… မမဝတီ ရယ် “ ” ရှီးးး းးးး …… ဖယ်တော့ … ဇော်သူ … နင် သိပ်အတင်းရဲတာပဲ … မောင် သိသွားရင် … ငါတို့အိမ်ထောင်ရေး ပျက်စီးမှာဟ “ ” ပြီးတော့မှပါ … ရှီးးးး းးးး …… ဘွတ်ဘွတ် …… အားဟား …… အင့် …… ကိုရဲခိုင် အပေါ်မှာ သောက်နေတာပါ … မပူနဲ့ မမဝတီ … အင့် အင့် “ နွယ်ဝတီ တစ်ယောက် ၄ထပ်တိုက် … Read more
ကျွန်တော် ဂျီတီစီကျောင်းသားဘဝတုန်းကပေါ့ဗျာ…ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ပထမနှစ်စတက်ချိန်ပေါ့ အဲဒီတုန်းက ကျောင်းကိုရောက်စမှာ တက်္ကသိုလ်ကောလိပ်ဆိုတာရုပ်ရှင်တွေ ဝတ်္တုတွေထဲကလို စိမ်းစိမ်းစိုစိုအေးအေးချမ်းချမ်းရှိမှာပဲလို့ထင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် မှော်ဘီဂျီတီစီဟာ တကယ့်ကိုမဲဇာပဲဗျို့ ကြည့်လေရာမှာဖုန်တသောသောနဲ့လယ်ကွင်းတွေအထက်တန်းကျောင်းအဆင့်သာရှိတဲ့ ကျောင်းဆောင်တွေ မခံနိုင်လောက်အောင်ပူပြင်းတဲ့နေရောင်တွေဟာကျွန်တော့်ရဲ့စိတ်ကူးထဲက ကောလိပ်ကျောင်းသားဘဝလေးကို ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တော့တာပဲကျွန်တော်ဆို ရောက်စကချက်ချင်းတောင် ကျောင်းပြောင်းဖို့ စိတ်ကူးမိခဲ့သေးတယ် ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်ဖြစ်ချင်တဲ့အင်ဂျင်နီယာဖြစ်ဖို့ ဒီလောက်တော့ အဆင်းရဲခံနိုင်ရမှာပေါ့ဆိုတဲ့အဖေ့ရဲ့စကားကြောင့် ကျွန်တော်ဆက်နေမိခဲ့တာ ဒါပေမယ့် မကြာခင်မှာပဲ ကျောင်းမပြောင်းဖြစ်တာမှန်လိုက်လေခြင်းလို့ ကျွန်တော်အမြင်မှန်ရသွားခဲ့ပါတယ် ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ဒီလိုကန်္တာရကြီးထဲမှာ အိုအေစစ်လေးတစ်ခု မမျှော်လင့်ဘဲ ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့လို့လေ…… သူမရဲ့နာမည်က ရှယ်လီတဲ့ (မှတ်ချက်-နာမည်ပြောင်းလဲရေးသားထားခြင်းဖြစ်ပါသည်) သူတို့ရဲ့မေဂျာမှာတော့ကွင်းလို့တောင်ခေါ်လို့ရပါတယ် ဝင်းပကြည်လင်နေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ ပြည့်ဖြိုးအိစက်တဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားသူပါလှတဲ့မိန်းကလေးဆိုတဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ချုချင်သူ ကိုကိုမောင်မောင်တွေက ဒုနဲ့ဒေးပေါ့ဗျာ အဲဒီထဲမှာ အီဖေကိုယ်ကလဲ တစ်ယောက်အပါအဝင်ပေါ ဟီး..ပြောရင်တော့ ကိုယ့်ဂုဏ်ကိုယ်ဖော်သလိုများ ဖြစ်နေမလားမသိဘူး ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ကလည်းငယ်ငယ်ကတည်းက စော်ကြည်ဘဲတစ်ယောက်ပဲဗျ (ကြုံတုန်းကြော်ငြာဝင်တာ) ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်တုန်းက မိန်းကလေးတွေနဲ့ အရောဝင်ရတာ … Read more
တစ်နေ့သောအခါ ရန်ကုန်မြို့နဲ့များစွာမဝေးလှသော ဆင်ခြေဖုန်းဒေသရှိ အိမ်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်၏ရှေ့တွင်တက္ကစီတစ်စင်း ဆိုက်ရောက်လာကာ ကားပေါ်မှ အသက် ၂၅ နှစ်အရွယ်လူငယ်တစ်ဦး အထုပ်အပိုးတွေနှင့် ဆင်းလာပါသည်။ ထိုလူငယ်လေးသည် ကားခကိုရှင်းပေးရင်း အထုပ်အပိုးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင်မနင်းဆွဲလာကာ အိမ်ရှေ့ အရောက်တွင်။“ မေမေရေ..မေမေ..သားပြန်လာပြီ ” လို့ အသံပြုလိုက်ရာ အထဲမှ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာပြီး“ မေမေကြီးရေ ကိုကြီး ပြန်လာပြီ ” လို့ ဆိုရာ ကိုကြီးလို့ အခေါ်ခံရသော ထိုလူငယ်လေးသည် လာကြိုသောကောင်မလေးအား နားမလည်သလို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး“ ဟဲ့..နေစမ်းပါဦး..နင်ကဘယ်သူလဲ ”“ ဟို.. ဟို… ”“ ပြောလေ နင့်ကိုငါအရင်တစ်ခေါက်က မတွေ့ပါဘူး ” လို့ မေးခွန်းထုတ်နေတုန်း။ “ ဟယ်.. ငါ့သားလေး ပြန်လာပြီတော်.. ဒီတစ်ခါတော့ ငါ့သားလေးနဲ့ မခွဲရတော့ဘူး … Read more
ဇရပ်တောင်ပံကျိုး နှင့် ကြောင်ခံတွင်းပြတ် ကျွန်တော့အမည်ကို မိတ်မဆက်တော့ပါဘူးဗျာ။ မိတ်ဆက်လို့လည်း ကျွန်တော့မိတ်က ပိုမရှည်တော့ပါဘူးဗျာ ။ ဟုတ်တေဟုတ် ခိ.. ခိ… အခုဇတ်လမ်းက.. ဒီလိုဗျ…….. ကျွန်တော်က ပထမနှစ်ကျောင်းသားပါ (…)မေဂျာပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်နှင့်အခန်းတူတဲ့ သဉ္ဇာကို ကျွန်တော်က အရမ်းကြွေမိပါတေဗျာ။ သူကလည်း အရမ်းကို ပွင့်လင့်သူလေဗျာ။ ကျောင်းကို သူလာရင် ကြွေတဲ့ဘဲတွေကလည်းပရမ်းများတာကိုဗျ။ သူကကျွန်တော့လို ကောင်ကို သိပ်ဂရုမစိုက်ပေမဲ့လည်း ကျွန်တော်က သူ့ကိုဂရုစိုက်ပြီး သူလိုအင်သမျှကို တတ်နိုင်သမျကြိုးစားပေး၊ အနေနီးတော့ ချစ်သူဖြစ်သွားကြပါတေဗျ။ ဒါပေမဲ့လည်း ငွေကြေးမရှိ ဆင်းရဲတော့လည်း တစ်ခါတစ်ခါ စကားများကြ ရန်ဖြစ်ခဲ့ပါတေဗျ။ သူကကျွန်တော့ကို…. အောင်ဇော်..နင်နှင့်ငါပြတ်ပြီ .. ပြောပြီး ပြတ်စဲသွားကြပါတေဗျ………….. ကျွန်တော့အမေနှင့် ကျွန်တော့သူငယ်ချင်းတွေက အားကုန်ပြီး အမျိုးမျိုးဘဲ နှိစ်သိမ့်ပေမဲ့ ကျွန်တော်က သူ့ကိုချစ်မိနေတော့လည်း သူ့ကိုပြန်လိုက်ပြီး … Read more
လွန်ခဲ့သော၂၀၀၆ခုနှစ်ကတော့ကျမအသက် ၂၃နှစ်အရွယ်လောက်ကပေါ့ရှင်။ ကျမကျောင်းပြီးပြီ အလုပ်အတွက်သင်တန်းတွေပြေးတက်ရင်း ပေါ့ကြုံခဲ့ဆုံခဲ့တာလေးပြောပါရစေ။ဟီးဟီး ပြောချင်ဇောကများနေတော့နာမည်ပြောဖို့မေ့နေတယ်။ကျမကပန်းသဇင်တဲ့။ပင်မြင့်မှာပွင့်တဲ့ပန်းလေး လို့ဖေဖေကနာမည်လေးပေးခဲ့တာ။ ကျမဘဝတိုးတက်မြင့်မားဖို့ရည်ရွယ်ပြီးပေးထားတဲ့နာမည်လေးပေါ့။ဒါပေမယ့်ကျမကိုအရမ်းလှသလားလို့မေးရင်အရမ်းမလှပေမယ့်ချစ်စရာကောင်းပါတယ်။အသားဖြူတယ်။မျက်နှာအကျကောင်းတယ်။နှာခေါင်းစင်းတယ်။မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းတယ်။အင်းကိုယ်လုံးလားလှတယ်လို့ပဲပြောရမှာပေါ့။ ဖွင့်ထွားတဲ့ရင်သားနှင့်စွင့်ကားတဲ့တင်ရှိတယ်။ ကိုယ်ရေးသွေးတာတော့ဟုတ်ပါဘူးရှင့် အင်းလိုရင်းပဲပြောပါ့မယ်။ဒီလိုပါ ကျမသင်တန်းတ၇စ်ခုတက်ရမယ်ဆိုတော့အလုပ်ကနေအပြေးအလွှားတက်တယ်။DMLမှာ ပေါ့။အလုပ်ထဲကလာရတော့နောက်ကျသွားတယ်။ သင်တန်းရောက်တော့ထိုင်စရာခုံလိုက်ရှာတယ်။နောက်ဆုံးမှာ ခုံတန်းမှာတစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတဲ့သူအနားကျမသွားပြီး။ “ဟီး နောက်ကျသွားလို့အကိုထိုင်လို့ရလား” “ဟာ ရပါတယ်ဗျ၊ရပါတယ်ထိုင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးရှင့်”ရည်ရည်မွန်မွန်ပြောနေပေမယ့်ကိုယ့်အာရုံကသင်တန်းနောက်ကျနေလို့သူ့ကိုဂရုမစိုက်မိဘူး။ထိုင်ပြီးမှ သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။နေလောင်အသားအရည်မို့ညိုနေပုံရပေမယ့်မူလအသားဖြူပုံရတယ်။ယောက်ျားပီသတဲ့မျက်နှာပေါက်ပဲ။ဝတယ်လို့ပြောစရာမရှိတဲ့ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်။စပို့ရှပ်နှင့်စတိုင်ဘောင်းဘီကျကျနနဝတ်ထားတယ်။သင်တန်းမှာစာတွေသင်ရတဲ့အချိန်တော့ သူ့ကိုအာရုံမထားမိပေမယ့်ကိုယ့်အနားမှာတစ်စိမ်းယောကျားလေးရှိတဲ့ဆိုတဲ့စိတ်ကမလုံမလဲနှင့်ပေါ့။ခဏခဏချောင်းကြည့်မိတယ်။ဟီးကျမကလည်းအချောင်းသူကလည်းအကြည့်မှာနှစ်လိုဖွယ်အပြုံးနှင့်တချက်ပြုံးပြတယ်။ “အိုး ..”ကျမရင်ခုန်ပြီးရှက်သွားတယ်။ကျမအပျိုစင်လေးပါ။ တစိမ်းတစ်ယောက်ရဲ့အပြုံးမှာအရည်ပျော်သလိုဖြစ်သွားတယ်။ကျမပြန်ပြုံးပြလိုက်တယ် ပြီးတော့သင်တန်းဆရာပြတဲ့ဖက်ကိုအာရုံစိုက်ပေမယ့်ခုန်နေတဲ့ရင်ကို မဖုံးဖိနိုင်ဘူးလေ သင်တန်းခဏနားချိန်မှာတော့။ သူကကျမဖက်လှည့်ပြီး “ကျနော် ပြည့်ဖြိုးဦးပါ” “ဟုတ်ကဲ့အကိုကျမကပန်းသဇင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့နာမည်လေးကအရမ်းလှတယ်” “ဟင်းးးမုန့်ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်” “ဟားး ကျနော်မုန့်စားချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊နာမည်နဲ့လူနှင့်လည်းအရမ်းလိုက်ဖက်တယ်အာ့ကြောင့်ပါ” “ခစ်ခစ် အရမ်းအပြောကောင်းတယ်” “အပြောမကောင်းရပါဘူးဗျာ။ကျနော်ကစစ်သားပါဗျာ” “ခစ် ခစ် ကိုကိုစစ်သားကြီးကအပြော၂ကောင်းတယ်’” “ဟားးဟားးတကယ်လားဗျာ၊ကျနော်တောင် မြောက်ချင်လာပြီ” “အောဒါနှင့် ဘယ်တပ်ကလဲ” “ကျနော်၆၇၇၇ ကလောတပ်နယ်မှာတာဝန်ကျပါတယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ဘာရာထူးလဲရှင့်” “ဗိုလ်ကြီးအဆင့်ပါပဲ” “ဟုတ် ဗိုလ်ကြီး” “ဟာ မပန်းသဇင်ကလည်းဗျာ” … Read more
ကျွန်တော်ဆေးရုံကအိမ်အပြန်လမ်းမှာကျွန်တော်ရင်ထဲမှာပျော်ရွှင်ခြင်တွေပြည့်နက်နေသည် ဘာကြောင့်ဆိုကျွန်တော်အလုပ်ထဲတွင်ထိခိုက်မှုဖြစ်ပြီးဆေးရုံတတ်နေခဲ့သည်မှာတစ်လခန့်ကြာမြင့်နေပြီဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်ကိုအရမ်းချစ်သောကျွန်တော့်မိန်းမဆု တော့သူ့ညီမလင်မယားပျော်ပွဲစားသွားသောကြောင့် အိမ်စောင့်ပေးရန်သူ၏ဇာတိသို့သွာမည်ဟုပြောသွားသည်။် သို့သော်ယနေ့တွင်သူပြန်လာမည့်နေဖြစ်သည့် အတွက်ရင်ခုန်မှုများရင်ချစ်ဇနီးလေးကိုစောင့်နေမိသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးချစ်ဇနီးလေးကိုလွမ်းနေသောကြောင့် ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။တူး..တူး..တူး.. တူူး…တူူး..တူး….လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောတယ်လီဖုန်းမှာ… လမ်းမှာမို့ဖုန်းသံမကြားတာလားမသိဘူး ထပ်ခေါ်ကြည့်ဦးမှ လူကတင်းနေပြီလေ မလိုးရတာကြာလှပြီကိုး တူး..တူး..တူ… ဟယ်လို…. မောနေတဲ့အသံနဲ့ဖြေလိုက်တဲ့ ဆုသံလေးကြားလိုက်သည် ဟယ်လိုဆု ပြန်လာနေပြီလား ကိုတော့အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ မိန်းမကိုလွမ်းနေပြီကွ ဘယ်ရောက်နေပြီလဲဟင်ကျွန်တော်ဆက်တိုက်ပြောလိုက်သည် ။ပြောနေရင်းတွင်သူဘက်ကအသံတသံထူးဆန်းစွာကြားလိုက်သည်။ အား. ရင်တစ်ခုလုံးပူနေပေမဲ့သူမဘက်ကအဖြေလေးကိုစောင့်နေမိတယ် ကို ဆုကိုခွင့်လွတ်ပါနော် မဖြစ်သင့်ပေမဲ့ သွေးသားရဲ့ဆန္ဒကိုလိုက်မိသွားတယ်ဆုတောင်းပန်ပါတယ်နော် ကျွန်တော့်ရင်တစ်ခုလုံးကွဲကြေသွားတယ်ဗျာ ဆု ဘာပြောတာလဲဟင် ဆုထိုချိန် အာ့….အား. ကိုသိချင်ရင် ဆု့ရဲ့စာအုပ်လေးကိုရှာပြီး ဖက်လိုက်နော် ဆု့မအားလို့ ဒါပဲနော် ဆု ဆု ဆု တူး…..ကျွန်တော့်ကမ္ဘာကြီးမှောင်မိုက်သွားတယ်ဗျာ ကျွန်တော့်ကိုအရမ်းချစ်တဲ့ဇနီးလေး ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ ကျွန်တော်မရှိတဲ့အချိန် ဆု့ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ ကျွန်တော်စဉ်းစားရင်းရင်ထဲမှာစို့ရင်ပြီးငိုချလိုက်မိသည်။ လုပ်ရက်လေးခြင်းဆုရယ် ဆုပြောတဲ့စာအုပ်ဘယ်မှာလဲ ကျွန်တော်စာအုပ်ကိုအသဲသန်လိုက်ရှာလိုက်သည်။ ကြာကြာမရှာလိုက်ရပါဘူးစာအုပ်ကိုတန်းတွေ့သည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်တူပျော်ခဲ့ဘူးတဲ့ခုတင်ဘေး ကစားပွဲပေါ်တွင်တင်ထားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ … Read more
သမီးဈေးသွားလိုက်ဦးမယ်နော် “” အေး အေး သမီး ဘယ်လောက်တောင်ကြာမှာလဲ “” ကြာမယ်ထင်တယ်အမေ ဆိုင်စောင့်ပေးရမယ်ထင်တယ် သွားပြီနော်အမေ့ “မိထားက ကိုယ့်အကြံနှင့်ကိုယ် ခပ်သွက်သွက် ထွက်လာခဲ့သည်။ အခုတလော အမေပုံမှန်မဟုတ်။ အဖေကလည်း ဒီတစ်ခေါက်ခရီးထွက်တာ ကြာနေသည်မဟုတ်လား။အမေ့အသက်က ၃၅ နှစ်သာဆိုသည်။ အသားဖြူသည်မို့ လှသည်။ နှုတ်ခမ်းပါးသည်။ မျက်ဝန်းညိုကြီးများဖြင့် အင်မတန်လှသည်။ တင်သားစိုင်ကြီးတွေက အိဝိုင်းနေသေးသည်။ ခါးကလည်းသွယ်သွယ်။ နို့တွေကလည်း စူဖြိုးလှသဖြင့် အဖေ့သူငယ်ချင်းများ တံတွေးမြိုချကြသည်ကို မိထားမြင်ဖူးသည်။သို့သော် အမေထိန်းသိမ်းခဲ့သည်သာ။ယခုတော့ အမေ ပုံမှန်မဟုတ်သည်ကို သတိထားမိသည်။မိထား ဈေးမသွားဘဲ အိမ်ထဲပြန်ဝင်ကာ ချောင်တစ်ခုထဲ ဝင်ပုန်းနေလိုက်တော့သည်။ သေချာအောင် စောင့်ကြည့်ရပေမည်။နာရီဝက်ခန့်ကြာသွားသည်။ မထူးခြား။ မိထားမနေနိုင်တော့။ အိမ်ထဲသို့ အသံမထွက်အောင် ဖွနင်း၍ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။” အင်းးးး အင်းးးး အင်းးး”မိထား ရုတ်တရပ် ကြားလိုက်ရသည့် … Read more
ဆရာမ နာမည်က ကြည်ပြာ..ကျတော့တို့ရွာကို လာပြီး မူလတန်းကိုလာရောက်စာသင်ပေးသော.. ရပ်ရွာခန့်..ဆရာမ.တစ်ယောက်ဖြစ်ပါသည် ။ကျတော့အိမ်ခေါင်းရင်းအိမ်မှာ နေထိုင်ရန် ရပ်ရွာက သတ်မှတ်ထားပါသည်။ဆရာမကြည်ပြာက. အသားကဖြူဖြူ…အရပ်ကနဲနဲပုတယ်…ရယ်လိုက်ရင် ပါးချိုင့်လေးခွက်ပြီး ..သွားလေးတွေက ဖြူဖွေးနေတာပဲ…ဆရာမဝတ်စုံလေးဝတ်လိုက်ရင်..အရမ်းကို ကျက်သရေရှိ လှပတဲ့သူပါ…လှမ်းလျှောက်ရင်လည်း..ညင်ညင်သာသာလေး လှမ်းလျှောက်တက်ပြီး…ဘေးတိုက်တုန်ခါတဲ့..တင်သားများမဟုတ်ဘဲ…အပေါ်အောက်..လှုပ်ခါနေတဲ့ တင်သားများကို ပိုင်ဆိုင်သူလည်းဖြစ်ပါသည်။ သူနဲ့အရမ်းမရင်းနှီးပေမယ့်လည်း…ကျတော့အတွက်မှန်းထုစရာ..စိတ်ကူးရင် မင်းသမီးတယောက်ဖြစ်ပါသည်။. မှန်းထုစရာ အကြောင်းအရာတွေကလည်းရှိတယ်လေ…မိုးလင်းလို့ သေးပေါက်ရင် အိမ်သာပေါ်မတက်ပဲ…အိမ်သာရှေ့မှာ..ထမိန်လှန်သေးပေါက်ခြင်း၊ရေချိုးရင် သူနေတဲ့အိမ်ခြေရင်းမှာ ချိုးတက်ခြင်း၊ဗွီဒီယိုကြည့်ပြီးပြန်လာရင် ရေချိုးတဲ့နေရာလေးမှာပဲ…ထမီလှန် ဓာတ်မီးထိုးသေးပေါက်ခြင်းတို့ဟာ..ကျတော့အတွက် ဆရာမကိုမှန်း…. ဂွင်းထုခြင်းကိုဖြစ်စေခဲ့တာပေါ့…..အဲဒီအထဲကမှ..ကျတော်…ဂွင်းထုအရသာအရှိဆုံးက.. မနက်ရေချိုးချိန်နှင့်ညနေရေချိုးချိန်ပဲ…ဆရာမကြည်ပြာ ရေတခါချိုးလျှင်အချိန်တော်တော်ကြာတယ်. .နှံစပ်အောင်လည်းတစ်ကိုယ်လုံးပွတ် ချေးတွန်းတယ်….ဆရာမကြည်ပြာရေချိုးတဲ့နေရာက ကျတော့အခန်းရဲ့ခေါင်းရင်းဘက်…သူနေတဲ့အိမ်ရဲ့ခြေရင်းဘက်ကျတာပေါ့… .တောရွာတွေဆိုတော့..ရေချိုးခန်းအကာတွေ..ဘာတွေ..မရှိဘူး.. ရာဝင်အိုးနှင့်အဝတ်လျှော်စရာသစ်သားတစ်တုံးပဲရှိတယ်.. ကျတော်ကဆင်းရဲတော့ ..ဝါးထရံကာအိမ်လေးနဲ့ပဲနေနိုင်ပါတယ်…ချောင်းကြည့်ဖို့အတွက် အဆင်တော့ပြေတယ်… ဆရာမကြည်ပြာရေချိုးမယ်..မြင်လိုက်တာနဲ့..ကျတော်အခန်းထဲပြေးဝင်တော့တာပဲ… ဆရာမရေချိုးရင်ထမီအပိုတထည်ကိုဘယ်ဘက်လက်ဖျံပေါ်တင်..ညာလက်ကဆပ်ပြာခြင်းကိုကိုင်ပြီး. .ရေချိုးတဲ့နေရာကိုလာတယ်ဒီနေ့ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုတော့. .ရေချိုးတာနည်းနည်းနောက်ကျတယ် ကဗျာကသီအိမ်ခန်းထဲပြေးဝင်လိုက်ပြီး. .ချောင်းနေကျအပေါက်မှာနေရာယူလိုက်တယ်ဆရာမကလည်း…. ရာဝင်အိုးနားရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ..ထမီကိုတန်းမှာတင်..ဆပ်ပြာခွက်.အောက်ချပြီး …ရေလေးငါးခွက်ခေါင်းပေါ်ကနေဆက်တိုက်လောင်းချလိုက်တယ်..လျောကျနေတဲ့ထမီကို ပြန်ပြင်ဝတ်ပြီး နောက်ထပ်ရေလောင်းလိုက်တယ်. .ပြီးတော့..မျက်နှာသစ်ဆေးရည်နဲ့မျက်နှာကိုပွတ် ်ပြီးမှသွားပွတ်တံပေါ်သွားတိုက်ဆေးကိုကုန်းပြီးညစ်နေတာလုပ်လိုက်တော့ တင်းပြီးကားထွက်နေတဲ့တင်ပါးကြီးကိုမြင်လိုက်တော့. ကျတော့ငပဲက … Read more
ဇော်ဇော် ကျောင်းက ပြန်လာတိုင်း အိမ်တန်းတန်း မတ်မတ် ပြန်လေ့မရှိဘဲ ချွေးသံရဲနေအောင် ဘောလုံးကန်ပြီးမှ ပြန်လေ့ရှိသည်။ သို့ပင်ငြားလည်း ၁၀ တန်းစာမေးပွဲကြီးနီးကပ်လာပြီဖြစ်သောကြောင့် ဘောလုံးကန်ခြင်းကို စွန့်လွတ်လိုက်ရလေသည်….ထိုဟာတင်မကဘဲ အမေဖြစ်သူက ဂိုဏ် ဆရာမ တစ်ယောက်ကိုငှါး၍ အိမ်တွင်သင်ကြားခိုင်းခဲ့လေသည်။ သို့သော် ဂိုဏ် ဆရာမနှင့် ဇော်ဇော် အပေါက်အလမ်းသိပ်တော့တည့်သည်မဟုတ်ချေ… ဇော်ဇော် က ကျောင်းတွင် မက ဘယ်နေရာရောက်ရောက် မည်သူ့ကိုမဆို အကြောခံသည်မဟုတ်ချေ…. ထိုကြောင့် ကျောင်းတွင် ရန်မဖြစ်သည့်ရက်က ရှားသည်…ရက်ကွက်ထဲတွင်လည်း ထိုနည်းတူ။ ကိုယ်က လက်ဦးမှုရမှကျေနပ်တတ်သူ…. ယခု မေမေ ခေါ်ပေးသော ဂိုဏ် ဆရာမက ထိုသို့မဟုတ်… လူကရက်ရက်စက်စက်လှသလောက် မာနကလည်း ကြီးသည်။ စကားပြောရာ တွင်လည်း အပေါ်စီးက…ဒါကို ဇော်ဇော် မကြိုက်ချေ… မေမေ့ သူငယ်ချင်း၏ တူမဖြစ်နေသောကြောင့်သာ။ … Read more
သုခဝတီဟုဆိုလိုက်သည်နှင့် ရန်ကုန်မြို့တွင်းမှ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ကို ပြေးမြင်ကြမည်ဖြစ်သည်။ သုခဝတီရပ်ကွက် လမ်းသွယ်အတွင်းရှိ တိုက်တစ်လုံးအတွင်းမှ ဆူညံသံများထွက်ပေါ်နေသည်။ သေချာနားစိုက်ထောင်မှ အသံသဲ့သဲ့သာကြားနိုင်မည်ဖြစ်ပြီး ဆူညံသံများအဆုံးတွင် ခြံတံခါးဖွင့်၍ ကားတစ်စီး ထွက်ခွာသွားသည်။ ိုဝရံတာမှ စူးစိုက်ကြည့်နေသော မှိန်ဖျော့ဖျော့ မျက်ဝန်းတစ်စုံမှ မျက်ရည်ပူများ တလိမ့်လိမ့်ကျဆင်းလာခဲ့ပါသည်။ မိဘနှစ်ပါး၏ရန်ပွဲအပြီး အိမ်မှထွက်ခွာသွားသူမှာ မေမေဒေါ် မေမီရှိန်ပဲ ဖြစ်နေတတ်သည်။ ခေတ်ဆန်ဆန်နှင့် မည်သည့်အရာမှ အလေးမထားတတ်သော၊ အငြိမ်းစားဗိုလ်ချုပ်တစ်ဦး၏ သမီးပီပီ မောက်မာသော၊ မည်သူ့ကိုမှ အောက်ကျခံချင်စိတ်မရှိသောမေမေနှင့် စည်းစနစ်ကြီးပြီး ပညာမာနရှိသော ဖေဖေတို့၏ရန်ပွဲမှာ ထူးဆန်းသည်တော့မဟုတ်ခဲ့ပါ။ ရောင်ဝါရှိန်လင်း သိတတ်စအချိန်ကတည်းက မေမေနှင့်ဖေဖေ၏ ရန်ပွဲများမှာ ခပ်စိပ်စိပ်ဖြစ်ပြီး ရန်ပွဲတစ်ခုလုံး မေမေ့အသံကသာ ဖုံးလွှမ်းနေတတ်သည်။ ရန်ဖြစ်ပြီးသည်နှင့် အဘိုးအဘွားများနေထိုင်ရာ သုဝဏ္ဏရှိနေအိမ်သို့ သုံးလေးရက်ခန့်သွားနေတတ်ပြီး စိတ်ဆိုးပြေပါက သုခဝတီရှိနေအိမ်သို့ ပြန်လာတတ်ပါသည်။ အိမ်ပြန်လာသည့်အခါတိုင်း အမှားလုပ်မထားသည့်မျက်နှာနှင့် အလည်အပတ်ခရီးမှ … Read more