ပြန်ထုတ်ပေးပါ ကိုကိုရယ်

ကျမငယ်ငယ်လေးထဲက မိဘတွေ ဆုံးသွားလို့ အဒေါ်နဲ့ ရင်းနီးတဲ့ ရန်ကုန်က ချမ်းသာတဲ့ မိသားစုတစ်ခုက မွေးစားထားလို့ ရန်ကုန်ရောက်နေတာ။ မွေးစားတယ် ဆိုပေမယ့် တကယ့်မိသားစုလိုဘဲ ငယ်ငယ်လေးထဲက ပြုစု စောင့်ရှောက်လာကြတာပါ။ ဘဝမှာ ဘာမှ လိုလေသေးမရှိဘူး မွေးစားအကိုဆိုလဲ ကျမကို ညီမလေး အရင်းလိုကို ချစ်တာ အမှားတစ်ခုကို မလုပ်မိခင်အထိပေါ့။ အဲဒီနောက်တော့ ငါးရာနှစ်ဆယ့်ရှစ်ကနေ ထောင့်ငါးရာ ဖြစ်လာရတာပေါ့ရှင်။ ဆယ့်ရှစ်နှစ် အရွယ်ထိ ကျမ ဖိုမဆက်ဆံရေးကို တစ်လုံးတစ်ပါဒမျှ နားမလည်ခဲ့ပါ။ အချိန်ရှိသ၍ ကျောင်းစာနှင့် အားလျင် ခြံထဲဆင်း၍ အားကစားလုပ်နေခဲ့သည်က များသည်။ ကိုကိုနှင့် ကျမ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မထင်မှတ်ပဲ ဆုံတွေ့မိကြရာမှ ကာမနွံထဲမှ ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ ကိုကိုရဲ့ တယုတယ နမ်းရှိုက် ယက်စုပ်ပေးခဲ့မှုက ကျမစိတ်တွေ … Read more

မမရဲ့ ပန်းဦးကို ခြွေခွင့်ရလိုက်ပေမယ့်..

“ဖြန်းးး… လွှတ်စမ်း ရသ… နင် ငါ့ကို ခုလွှတ်” ထူပူသွားတဲ့ ဘယ်ဘက်ပါးကြောင့် မမနဲ့ လူချင်းခွာပြီး ကျနော် အမြတ်တနိုးကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ မျက်နှာလေးကို ငေးရင်း။ “နင် ငါ့ကို ဒီနေရာကို ချိန်းတာ…. ငါ့ကိုဖက်ပြီး ငါ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းဖို့လား… နင့်ရဲ့ အရေးတကြီး ကိစ္စရှိတယ်ဆိုတာ ဒါလား” “မဟုတ်ဘူး မမ… မမနဲ့ သန့်စင်ဆိုတဲ့ လူကြီး လက်ထပ်ဖို့တစ်ပတ်အလိုမှာ ကျနော့်ဘဝနဲ့ ရင်းပြီးချစ်ခဲ့ရတဲ့ မမကို ခနတဖြုတ်အဖြစ် တွေ့ခွင့်မရှိတော့ ဘူးလား… ပြောစမ်းပါအုံး ဒေါ်စုစုမောင်… ငြိတွယ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သံယောဇဉ် တွေက သဲထဲရေသွန် ဖြစ်ကုန်တာလား… အသွေးအသားတွေပုံအောပြီး ချစ်ခဲ့ရတာတွေက တိမ်ပေါ် အရုပ်ရေးသလိုလား… ခင်ဗျား ဗျာ… ရက်စက်လွန်းမနေဘူးလား” စကားလုံးတွေကို နှုတ်ခမ်းဝမှ တရစပ်ဖွင့်ဟရင်း ကျနော့်ပါးပြင်ထက်ဆီမှာ … Read more