” စိတ်မပူပါနဲ့ ညီမလေး ငုဝါရယ်… မနာစေရပါဘူး “

ဒီလို ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပါဘူး ။ မထင်တာတွေက ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ် ။ အမေရိကန်ပြည် အရှေ့ဖျားက မြို့ကြီးတစ်မြို့မှာ မြန်မာလူမျိုး တက်နေဝန်း နဲ့ ဇနီး ဇွန်ပန်းခိုင်တို့ နေနေကြတာ ဆယ်နှစ်မက ရှိနေပါပြီ ။ တက်နေဝန်းက အိုင်တီသမား တစ်ယောက် ဖြစ်သလို ဇွန်ပန်းခိုင်က ရုံးတစ်ရုံးမှာ စာရင်းကိုင် (အကောင့်တင့်) ဖြစ်သည် ။ အလုပ်နဲ့အိမ် အိမ်နဲ့အလုပ် အေးဆေးတဲ့ ဘဝခရီး လမ်းကြောင်းထဲမှာ သူတို့ လင်မယား မျောပါနေခဲ့ကြရာက အပြောင်းအလဲတွေက ဖြစ်လာသည် ။ ပထမဆုံး တရုတ်နိုင်ငံ ဝူဟန်မြို့မှာ လင်းနို့တို့ ကြွက်တို့ ခွေးတို့ ရောင်းချနေတဲ့ စျေးတန်းလေးကို သတင်းတွေမှာ တွေ့ရပြီး သာမန်လူတွေ မစားတဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ ဟာတွေကို စားကြလို့ … Read more

“အား ရှင် ရှင် မယုတ်မာနဲ့နော်…။ လွှတ် ကျွန်မကို အခုလွှတ် အီးဟီးဟီး..”

မှုံရွှေရည် ခိုင်မာလာနှင်းဆီ ကြိုင်ကာသာသင်းကြည် မြိုင်ဟေမာအတွင်းထုံဝေစီ သင်းရနံ့ကမွှေးလွင်သည် ဝင်းဖန့်ဖန့် ထွေးချင်သည် သင်းပျံ့ပျံ့ပန်းဝတ်မှုံရွှေရည် မှုံရွှေရည်… ဒိုင်း… ဒိုင်း.. အငြိမ့်မင်းသမီးလေးခိုင်ခိုင်ခင်မျာ အငြိမ့်ကနေရင်းနဲ့ သေနတ်သံတွေ ကြားလိုက်ရလို့ လန့်သွားရှာလေသည်။ “ဗိုလ်မိုးသီးကွ တစ်ယောက်မှ မလှုပ်နဲ့။ အကုန်လုံး သေသွားမယ်” ဒိုင်း… ဒိုင်း… ဗိုလ်မိုးသီးလို့ အသံကြားလိုက်တာနဲ့ ပွဲကြည့်နေတဲ့ လူအားလုံး လန့်ဖြန့်ကာ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြား ကြကုန်သည်။ အထူးသဖြင့် ရွာထဲရှိ အပျိုအရွယ် မိန်းကလေးတွေခင်မျာ အလွန်ကြောက်လန့်ကာ ဆောက်တည်ရာမရတော့ပဲ ငိုယိုကြလေသည်။ အကြောင်းမှာ အခုရွာကို ဓားပြလာတိုက်တဲ့ ဓားပြဗိုလ် ဗိုလ်မိုးသီးဆိုသူမှာ ဓားပြတိုက်သည်ထက် ရွာထဲက အချောဆုံး ကွမ်းတောင်ကိုင် ပန်းတောင်ကိုင် မိန်းမပျိုလေးတွေကို မုဒိမ်းကျင့်လေ့ရှိသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ဒါ့အပြင် သူကြိုက်တဲ့ ရုပ်ချောချော ဘော်ဒီတောင့်တောင့်နဲ့ မိန်းမပျိုလေးတွေဆိုရင် … Read more

” လာပါ ပုန်းညက်ရယ်…ကို မင်းကို အရမ်းချစ်မိနေလို့ တစ်ခါတည်းပါကွာ “

မြေနီနီလမ်းကလေး နံဘေးမှာ ရှိနေသည်။ နွေရာသီရဲ့ တစ်ခုသော နေ့လည်ခင်း …။ အညာနွေက ပူလွန်းသည် ..။ ဖုံထူထူလမ်းမပေါ်မှာ လှည်းတစ်စီး ဖြတ်မောင်းသွားလို့ ဖုံလုံးကြီး လှိမ့်ဝင်လာသည် ။ တကျွီကျွီ အသံနဲ့ တဟဲ့ဟဲ့ နွားမောင်းသံကို ကြားနေရသည် ။ စခန်းမှူး ဆန်းဦး အလုပ်စားပွဲမှာ အိပ်ငိုက်နေသည်။ ပူလွန်းလို့ စွပ်ကြယ်လက်ပြတ်နဲ့ အောက်က ယူနီဖောင်း ကာကီဘောင်းဘီနဲ့ ..။ ညှပ်ဖိနပ်နဲ့ ..။ သူ့နံဘေးက ဟောင်းနွမ်းနေတဲ့ ပန်ကာကြီးက ကလစ်ကလစ် မြည်ပြီး လည်နေသည် ..။ ညက အသုဘအိမ်မှာ သူ ဖဲရိုက်လို့ အိပ်ရေးက မ၀။ သေတဲ့ ဦးသိန်းထူးက သူနဲ့ ခင်မင်တဲ့ မိတ်ဆွေတွေမို့ သွားတာ ဝိုင်းကောင်းတာနဲ့ ခဏဆိုပြီး … Read more

” မောင် … ဒါပြီး … တော်တော့နော် ”

🏵️( အခန်း ၁ )🏵️ ” မောင် … ဒါပြီး … တော်တော့နော် ” ” မောင် … မမူးသေးပါဘူး … မွန် ” တစ်ခုခုအား တွေးပြီး စိတ်ဓာတ်ကျနေပုံရသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူ၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ရင်း လက်နှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ ” မောင် … မွန့်ကို … ကြည့် ” မျက်လွှာချထားရာမှ ဇနီးချောလေး စကားကြောင့် ပြည်စုံ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ စုမွန်တစ်ယောက် လင်ဖြစ်သူအား စေ့စေ့ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းရှည် ချလိုက်မိ၏။ ” မောင်က ဘာကိုစိုးရိမ်တာလဲ …။ သူ့ပါသာ စကားကို အနိုင်ယူ ပြောသွားတာလေ …။ မွန်က သူ့ဆီ ပြန်သွားမယ်လို့များ … Read more

အရွယ်မတိုင်ခင် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေတဲ့ သမီးပျိုလေး

မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည် ရေးသားသူ – အလင်းစက် (A Linn Satt) “မလုပ်ပါနဲ့တော့ တော်ပါတော့ အားးးး သေပါပြီ။ ကိုကို တော်ပါတော့ အားးး နာလိုက်တာ သေပါပြီ။ အား” အချစ်ဆိုတာကို ရင်မခုန်ဖူးသေးတဲ့ မေမဒီ ဆိုတဲ့ ကျမအတွက် နာကျင်မှုထက် အရွယ်မတိုင်ခင် စော်ကားဖျက်စီးခံရခြင်းထက် မောင်နှမအရင်းကြီးဖြစ်တဲ့ ကိုကိုရဲ့ မတရားမုဒိန်းကျင့်ခြင်းကို ခံနေရလို့ … Read more

မမှားသင့်တာတွေ မှားခဲ့ကြတဲ့ ညတစ်ည

ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီးထဲက.. ကမ်းနားလမ်း.. မင်းရွာမှာ.. နေထိုင်တဲ့ ဖိုးထူး ဆိုတာ အသားခပ်ညိုညို.. ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်ပြီး ယောကျ်ားပီသသော မျက်နှာမျိုး ပိုင်ဆိုင်ကာ (မင်းသား နေဒွေးလို ပုံစံမျိုးဖြစ်ပြီး) ပျိုတိုင်း အားကိုးချင်ရလောက်တဲ့ ယောကျ်ားကောင်းမျိုး ဖြစ်လေသည်..။ ဖိုးထူးသည် လက်လုပ်လက်စား.. တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး.. မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ရွှေကို လွန်စွာချစ်ခင်လေသည်..။ ဖိုးထူး၏ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းမောင်ကတော့.. သူများလယ်တွေမှာ အဌားလိုက်လုပ်ရင်း အသက်မွေးရသူ ဖြစ်လေသည်။ သို့ပေမဲ့ သူရှာတဲ့ငွေ သူအလောင်းကစား လုပ်တာနဲ့တောင် မလောက်..။ ဒေါ်ခင်ရွှေကတော့ ရွာထိပ်မှာ အကြော်ရောင်းရကာ… ဖိုးထူးကလည်း ရသမျှ ငွေအားလုံးကို မိခင်ကို အကုန်အပ်လေသည်…။ ထိုပိုက်ဆံတွေကို ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းမောင်က ညနေ နေဝင်ပြီဆိုလျှင် အရက်သောက်ဖို့.. ဖဲရိုက်ဖို့ တောင်းတိုင်း ဖိုးထူးနဲ့ ဦးထွန်းမောင်ဟာ.. … Read more

” ကိုမျိုးရဲ့ အပြုစုအယုအယတွေ ကြားမှာ ရုန်းထွက်လို့ မရနိုင်တော့ဘူးရှင့် “

အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါလို့ နှုတ်ခွန်းဆက်ပါရစေရှင် ။ နာမည်ကတော့ မျိုးမမ ပါ၊ မျိုးလို့ပဲ ခေါ်ကြပေါ့နော်။ တဆက်တည်း မျိုးရဲ့ အကြောင်းအရာလေးတစ်ခုကို ရင်ထဲမှာ သိမ်းထားရတာ ပင်ပန်းလွန်းလို့ အကုန်လုံးရှေ့မှာ ဖွင်ပြပြောပြချင်တယ်၊ ပြောပြပါရစေနော်. .. ။ အသက်ကတော့ မပြောတော့ပါဘူးရှင် ။ အဲ မပြောလို့တော့ မဖြစ်သေးဘူး ။ ကိုကို မောင်မောင်များကတော့ အသက်မသိပဲ မျိုးကို စိတ်၀င်တစားရှိကြမှာ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဟုတ်တယ်မလား။ အသက်ကတော့ ပြောရမှာတော့ ခက်ရှက်ရှက်ပါ ။ အဲ့လိုပြောလို့ အသက် ၅၀ အဖွားကြီးလို့ မထင်လိုက်ကြပါနဲ့နော် ။ မျိုးအသက်က ၃၀ ရှိပြီ ၊ အိမ်ထောင်သည်ပါ ။ မျိုးနဲ့ ကိုအောင်ကြီးတို့ လင်မယားသက်တမ်း တစ်နှစ်ကျော်လောက်မှာ သားလေးတစ်ယောက် … Read more

” နင်…ငါ နဲ့ တစ်ညတာ ကုန်ဆုံးချင်လားး “

🏵️အခန်း ( ၁ )🏵️ “ဟဲ့ ဟဲ့ နင် တင်မောင်လတ် မို့လား” အလုပ်က မိတ်ဆွေတစ်ယောက် သူ့ အိမ်တက်မင်္ဂလာ ဖိတ်တာမို့ မသွားမဖြစ် သွားရင်း မမျှော်လင့်ဘဲ ကျောင်းတုန်းက နာမည်ကို ခေါ်ပြီး မေးလိုက်တာကြောင့် အရင်တုန်းက သူငယ်ချင်းမှန်း တန်းကနဲ သိလိုက်သည်။ လောလောဆယ် ဒီကလူတွေက သူ့ကို မိုက်ကယ် လို့ဘဲ သိကြတာကိုး။ ခေါ်တဲ့သူကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တန်းကနဲ မှတ်မိလိုက်သည်။ ပုံစံက ပြောင်းသွားပေမဲ့ ဒီအပြုံးနဲ့ ဒီအသံက အရင်တုန်းကလို မပြောင်း “ဟာ မဝေ၊ ထင်မထားဘူး၊ ကြည့်စမ်း မှတ်တောင်မမှတ်မိချင်ဘူး” “ခစ် ခစ်၊ ငါတို့ မျိုးရိုးကိုက ကြီးလေ လှလေဟ၊ နင်ကတော့ဟယ် တခါတည်း ဘာမှကို … Read more

” ဦးဟာက အတော်ကြီးတယ်.. သမီး ကြောက်တယ် “

ဦးဘတုတ် အရမ်းကို သိချင်နေသည်။ အပြင်ကိုတော့ ထွက်မကြည့်ရဲ။ မတော်တဆ တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားလျှင် သူ့ရဲ့ လူကြီး လူကောင်း ဂုဏ်အင်ကို ထိပါးနိုင်သည်။ ထရံပေါ်မှာ အပေါက်လေး ရှိလိုရှိညား ရှာကြည့်သော်လည်း ဘာအပေါက်မှ မတွေ့။ ထိုကြောင့် အမြင်အာရုံကို မရဘဲ အကြားအာရုံဖြင့်သာ မှန်းဆရတော့သည်။ သူ့အိမ်မှာ ငှားနေသည့် ကျောင်းဆရာ လင်မယားတို့ အခန်းက ခပ်အုပ်အုပ် ပြောနေသော အသံတွေ ကြားနေရသည်။ ကျောင်းဆရာက အသက် ၄၀ နီးပါး ရှိပြီ။ တပည့်မကို ယူထားတာဆိုတော့ သူတို့ လင်မယား အသက်ချင်း တော်တော်ကွာသည်။ သူ့မိန်းမ ခင်ချိုကြည်က ၂၀ ဝန်းကျင်လောက်ဘဲ ရှိဦး မည်။ အသားဖြူဖြူ ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးအစားထဲက ဖြစ်သည်။ လမ်းလျှောက်လျှင် … Read more

” နှစ်ယောက်တည်း.. ချစ်သူတွေပဲ နန်းရယ်…”

(ဒီဇာတ်လမ်းလေးက တကယ့် ဖြစ်ရပ်မှန်လေးပါ) အခန်း (၁) ၂၀၀၈ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ (၃) ရက်။ မကြာခင် သင်္ကြန်ကျတော့မည်။ သင်္ကြန်ရယ်၊ ဥသြရယ်၊ ရွက်ကြွေလေးတွေရယ်၊ ရှင်းပြီးလှပနေတဲ့ ကောင်းကင်ပြာလေးရယ်… ဒါတွေဟာ နွေဦးပန်းချီကားတစ်ချပ်ထဲက နွေသရုပ်စုတ်ချက်တွေပါပဲ ချစ်သူရယ်..။ ဟိုးဝေးဝေး ဗာင်္ဒပင်က သစ်ရွက်လေးတွေ တစ်ရွက်ချင်း မြေသို့ ဝဲပျံကျနေတာ၊ ခပ်လှမ်းလှမ်း ပိတောက်ပင်ပေါ်က ဥသြငှက် တေးဆိုနေတာတွေကြည့်ပြီး ဘာလိုလို အလွမ်းကြီးက ရင်ကို ဗျောင်းဆန်စေပါတယ်…။ ရည်းစားရှိသူမပြောနဲ့ မရှိသူတွေတောင် နွေရောက်ပြီဆို ဘာလိုလိုနဲ့ ဘယ်ကိုလွမ်းရမှန်းမသိအောင် ခံစားရတယ်လေ..။ “ဟေ့ကောင်… ချစ်စမ်းကို.. ငါခေါ်နေတာကြာပြီ… ဘာတွေငေါင်ပြီး.. ခေါ်မကြား အော်မကြား ဖြစ်နေလဲကွာ…” မင်းသူမှ ပြောပြောဆိုဆို ခုံတစ်လုံးဆွဲပြီး ဘေးမှာဝင်ထိုင်သည်။ မင်းသူက အိမ်မှာ ဆေးဆိုင်ဖွင့်ထားသည်။ … Read more