အချိန်က ညနေဆည်းဆာ အချိန် ဖြစ်သည်။ ရွာလမ်းတလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက်ရှိသော အသားနီစပ်စပ်နှင့် တရုတ်ကပြားပုံပေါက်နေသော လူတစ်ယောက် လျှောက်လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ ခြံတစ်ခြံရှေ့သို့ ရောက်လျှင် ရပ်၍ ခြံထဲသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ခြံထဲတွင် သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးတစ်လုံး ရှိနေသော်လည်း […]
စိတ်ကူးယဉ် အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ တစ်ခုခု အကြောင်းအစုံတရာ ဖြစ်ခဲ့လျင် ကျွန်တော့် အမှားသာ ဖြစ်ပါကြောင်း။ ကျနော့် နာမည် သက်လွင်ဦး ပါ။ ကျနော် ဆယ်တန်းအောင်တော့ အားအားယားယား သင်တန်းတွေချည်း တက်ဖြစ်ပါတယ်။ သင်တန်းတွေ တက်ရင်းနဲ့
သားဖြစ်သူ တိုးမောင်က နေပြည်တော်ကို သင်တန်း ၂ ပတ်သွားရမှာမို့ အိမ်မှာမိန်းမသား ၂ ယောက်ထဲရှိလို့ အိမ်လာစောင့်ပေးပါဦး အဖေဆိုလို့ မုဆိုးဖိုကြီး ဦးမြမောင်တစ်ယောက် ရန်ကုန်ကို ဘုရားဖူးလို သဘောထားပြီး ရောက်လာခဲ့တယ်။ အသက် ၆၀ ကျော်ဆိုပေမယ့်
သူ ခံစားနေရတဲ့ ရောဂါလက္ခဏာကို အွန်လိုင်းမှာ နှိုင်းယှဉ်စစ်ဆေးကြည့်ရင်း အူမကြီးကင်ဆာ ခံစားနေရတယ်လို့ ယုံကြည်သွားတဲ့ ရိုမေးနီးယား အမျိုးသားတစ်ဦးဟာ သူ့လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖြတ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အဆုံးစီရင်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ စနေနေ့က ရိုမေးနီးယားနိုင်ငံ ဘိုတိုဆာနီမြို့မှာ အခုလို
ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာမို့လို့ ကျုပ် အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တယ်။ ကားဆေးသုတ် လုပ်ငန်းပါ။ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင်လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုး နဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦးပါ။ မမဖြူက ကျုပ်အစ်မအရင်း
ဝေလွင် နှင့် ကလျာတို့သည် ညားခါစ လင်မယားများ ဖြစ်ကြသည်.. ။ ထို့ကြောင့် နှစ်ဖက်မိဘများနှင့် အတူမနေချင်ကြပေ…။ ကြင်စဦးမို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဝုန်းချင်သလို ကုတင်ကျိုးသွားအောင်အထိ ဆောင့်ချင်ကြလေသည်….။ ထို့ကြောင့် နှစ်ဦးသား အလုပ်ပိတ်ရက်မှာ အိမ်ငှါး ရှာထွက်ကြလေသည်…။
“ပြန်တော့မှာလားကွ” “သွားတော့မယ် ကိုကြီးစိုးရာ အိမ်မှာက တီလေးတစ်ယောက်ထဲဗျ” “ဗညားရာ မင်းလည်း မိန်းမတောင် ရပါဦးမလားကွာ” “အဲ့ဒါတွေက နောက်မှပါဗျာ အရေးကြီးတာက ကျနော့်ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော ဆွေမျိုးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အဒေါ်ပါဗျာ” “အေးပါကွာ သိပါတယ် ငါကစတာပါကွာ ကျေးဇူးသိတတ်တာ
ကျွန်တော့်နာမည်က ဦးအောင်ကျော်မိုး။ သာကေတထဲမှာ ကျော်မိုးအိမ်ဆောက်ပစ္စည်းဆိုင် ပိုင်ရှင်ဆိုပြီး သိကြတယ်ဗျာ။ အသက်ကတာ့ ၃၃ နှစ်။ ဆယ်တန်းကျပြီးကတည်းက ကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘဲ မိဘက ချေးငှါးပေးတဲ့ အရင်းအနှီးလေးနဲ့ တစ်နိုင်တစ်ပိုင် လျှပ်စစ်ပစ္စည်ဆိုင်လေးဖွင့်ရင်း နေလာခဲ့တာ။ ကျွန်တော့်အသက် ၂၅ ရောက်တော့
မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကမ္ဘာပျက်လုမတတ် ဒေါသတွေ ငယ်ထိပ်ရောက်နေလို့၊ အသားတွေ တဆက်ဆက်တုန်လို့၊ ခံစားချက်တွေ မျိုသိပ်ထားရင်း မကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ ငါ့ဘဝ အပျက်မခံနိုင်ဘူး။ အံကိုခပ်တင်းတင်းကြိတ်ရင်း အိမ်ထဲက ပြန်ထွက်လို့ ဒေါသတွေ ပြေဖျောက်ဖို့ ကျနော် ဘုရားအရိပ်အောက်
“လက်ဦးဆရာမည်ထိုက်စွ ပုဗစရိယ မိနှင့်ဖ” ဒီစကားနှင့် ပတ်သက်လို့ ကျော်မိုး အသေအချာ စဉ်းစားနေ၏ ။ သူအခုလို မိန်းမတွေကို ဆော်တတ်တာ ၊ ဆော်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်လာတာဟာ အရင်းစစ်တော့ အမြစ်မြေက ဆိုသလို သူ့ကို