အသက်က ၂၇နှစ်ဆိုတော့ အပျိကြီးပေါက်စပေါ့။ မိဘတွေက မရှိတော့ပါဘူး မြစ်အနောက်ဖက်က ငါသိုင်းချောင်း ရွာသူတစ်ယောက်ပေါ့။ ခုတော့ မြို့ပေါ်က ဒေါ်လေးဌေးတို့အိမ်မှာ နေနေတာ ငါးနှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ အသားညိုပေမယ့် တင်တွေရင်တွေ သူ့နေရာနဲ့သူ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့မို့ ပုရိသ အပေါင်း […]
ကျမ အသက် ၁၅နှစ်။ ကျမတို့ရွာကို ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့ အမေ့အမျိုးတွေ အလည်လာကြတယ်။ ကျမ တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးတဲ့ အမျိုးတွေပါ။ အမျိုးရှိတယ် ဆိုလို့သာ သိရတာ မြင်လည်း မမြင်ဖူးကြပေပဲကိုး။ အမျိုးတွေ ၅ယောက်လောက် လာလည်ကြတာ အဲ့ထဲမှာ
ဒီနေ့လည်း အောင်မိုးခြိမ့် သူ့ရုံးခန်းကို စောစောစီးစီး ရောက်နေတယ် ။ သူ့ထက် စောတာက သူ့တပည့် သိန်းအုပ်ကျော် ။ သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တာနဲ့ သိန်းအုပ်ကျော် ကားဆီကို ပြေးလာတယ် ။ အောင်မိုးခြိမ့်ရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်အပြားလေးကို သိန်းအုပ်ကျော်က
မြတ်နိုး၊ သူမက ကျွန်တော်တို့ ရပ်ကွက်ထဲက နာမည်ကြီးကောင်မလေး တစ်ယောက်ပါ။ အရမ်းလှပြီး ဇယားလိုလို ဘာလိုလို အသံထွက်ပြီး နာမည်ကြီးနေတာပါ။ သူမက စတိုင်မိုက်မိုက်နဲ့ အတော်ကို လန်းတဲ့ လှတဲ့အထဲမှာ ပါပါတယ်။ သူမ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို
သွယ်သွယ်မိုးယုသည် ဆရာထန်ဆိုတဲ့ အကြားအမြင်ပေါက်ပြီး ယတြာကောင်းသည်ဆိုတဲ့ ဆရာတစ်ယောက်ဆီကို သွားပြီး အစီအမံတွေ လုပ်နေသည် ဆိုတာကို ကျော်ကျော်ဘို သိသွားသည် ။ ရဲမှူးကို မသေချာဘဲ သူ သတင်းမပို့သေး ။ ရဲမှူးက ဘာထူးလဲ ခဏခဏ
မီးရဲ့နာမည်က ဆုမြတ်။ အသက်ကတော့ ၂၃နှစ်။ မန်နေဂျာလက်ထောက်။ မီးက နယ်ကပါ။ ရေကြည်ရာမြက်နုဆိုသလို အလုပ်ကိုင် ပေါများရာ ရန်ကုန်ရွေမြို့တော်ကြီးဆီသို့ တက်လှမ်းရာ ကိုကြီးနဲ့ ဆုံရတာ။ ကိုကြီးက မီးရဲ့အထက်လူကြီး မန်နေဂျာ။ ကိုကြီးလို့သာ ခေါ်တာပါ။ ခုဆို
သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူထံမှ ဖုန်းဖြင့် ကူးယူထားသော အပြာကားများကို မင်းသွေးတစ်ယောက် နားကြပ်တပ်ကာ ဆေးလိပ်ဖွာရင်း ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်ကာ အိမ်ခန်းနံရံကို မှီပြီး ထိုင်လိုက်သည်။ မိန်းမဖြစ်သူ ချောအိကတော့ အခန်းထဲတွင် အိပ်မောကျ နေလေသည်။ နွေ ရာသီမို့
“အမ လေး … အအ … နာလိုက် တာ …ဟင့် … တော်ပါ တော့” နွေးလေ နာလွန်းလို့ တောင်ပန်ရင်း မျက်ရည်တွေပါ စီးကျလာသည်။ “အင့် … အင့် …
ကျမငယ်ငယ်လေးထဲက မိဘတွေ ဆုံးသွားလို့ အဒေါ်နဲ့ ရင်းနီးတဲ့ ရန်ကုန်က ချမ်းသာတဲ့ မိသားစုတစ်ခုက မွေးစားထားလို့ ရန်ကုန်ရောက်နေတာ။ မွေးစားတယ် ဆိုပေမယ့် တကယ့်မိသားစုလိုဘဲ ငယ်ငယ်လေးထဲက ပြုစု စောင့်ရှောက်လာကြတာပါ။ ဘဝမှာ ဘာမှ လိုလေသေးမရှိဘူး မွေးစားအကိုဆိုလဲ
“ဖြန်းးး… လွှတ်စမ်း ရသ… နင် ငါ့ကို ခုလွှတ်” ထူပူသွားတဲ့ ဘယ်ဘက်ပါးကြောင့် မမနဲ့ လူချင်းခွာပြီး ကျနော် အမြတ်တနိုးကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ မျက်နှာလေးကို ငေးရင်း။ “နင် ငါ့ကို ဒီနေရာကို ချိန်းတာ…. ငါ့ကိုဖက်ပြီး ငါ့နှုတ်ခမ်းကို