admin

သားဖြစ်သူ တိုးမောင်က နေပြည်တော်ကို သင်တန်း ၂ ပတ်သွားရမှာမို့ အိမ်မှာမိန်းမသား ၂ ယောက်ထဲရှိလို့ အိမ်လာစောင့်ပေးပါဦး အဖေဆိုလို့ မုဆိုးဖိုကြီး ဦးမြမောင်တစ်ယောက် ရန်ကုန်ကို ဘုရားဖူးလို သဘောထားပြီး ရောက်လာခဲ့တယ်။ အသက် ၆၀ ကျော်ဆိုပေမယ့် သန်တုန်းမြန်တုန်း ဆိုပါတော့။ ငယ်စဉ်က အားကစားလိုက်စားခဲ့၍ အခုချိန်ထိ ခန္ဒာကိုယ်က ကျစ်လစ်ပြီး သန်မာဆဲ။ သားတို့ အိမ်ထောင်ကျတာ ၅ နှစ်ကျော်ပြီ ကလေးမရကြပေ။ ချွေးမ အေးအေးခိုင်က အထည်ဆိုင်ဖွင့်သည်။ တူမတော်စပ်သူ မိတာကို အိမ်အကူအဖြစ် ခေါ်ထားကြသည်။ မွေးကတည်းက ဖခင်မရှိခဲ့သော ချွေးမလေးက ဦးမြမောင်အား ဖခင်အရင်းလိုပင် အလွန်ချစ်ရှာသည်။ တိုးမောင်ခရီးမထွက်မှီ ၂ ရက်ခန့်ကြို၍ ရန်ကုန်သို့ ဦးမြမောင် အရောက်သွားသည်။ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ဆုံချင်တာလည်း ပါတာပေါ့။ … Read more

ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာမို့လို့ ကျုပ် အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တယ်။ ကားဆေးသုတ် လုပ်ငန်းပါ။ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင်လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုး နဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦးပါ။ မမဖြူက ကျုပ်အစ်မအရင်း နာမည်က ခင်နှင်းဖြူပါ။ ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူယောင်္ကျားရဲ့ ဦးလေးပါ အသက်က ၅၅ ကျော်နေပါပြီ။ ယောက်ဖရဲ့အဖေ ဦးတင်စိုးနဲ့ ဦးမြင့်စိုးက ညီအစ်ကိုအရင်းဆိုတော့ အမွေဆိုင်အိမ်မို့ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေကြတာဗျ။ ဦးမြင့်စိုးမိန်းမ ဒေါ်ခင်မြင့် ဆုံးတော့ ကလေး မရကြဘူး။ အခုထိ ဦးမြင့်စိုးက တစ်ယောက်တည်း သမားပေါ့။ မမဖြူနဲ့ ကျုပ်ယောက်ဖကိုသိန်းလွင် လက်ထပ်ပြီး နှစ်လကြာတော့ ယောက်ဖရဲ့အဖေ ဦးတင်စိုး ဆုံးသွားရှာတယ်။ ဦးတင်စိုး မဆုံးခင်ကတည်းက ပေ ၄၀ … Read more

“ပြန်တော့မှာလားကွ” “သွားတော့မယ် ကိုကြီးစိုးရာ အိမ်မှာက တီလေးတစ်ယောက်ထဲဗျ” “ဗညားရာ မင်းလည်း မိန်းမတောင် ရပါဦးမလားကွာ” “အဲ့ဒါတွေက နောက်မှပါဗျာ အရေးကြီးတာက ကျနော့်ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော ဆွေမျိုးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အဒေါ်ပါဗျာ” “အေးပါကွာ သိပါတယ် ငါကစတာပါကွာ ကျေးဇူးသိတတ်တာ မမှားပါဘူး ဗညားရာ” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဗညား အိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဗညားရဲ့ နာမည်အပြည့်အစုံက ဗညားမောင်မောင် ။ စီးပွားစီမံ နောက်ဆုံးနှစ် တက်ရောက်နေသော ကျောင်းသားတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူကတစ်ဦးထဲသောသားဖြစ်ကာ သူခြောက်တန်းအရောက်တွင် ကားမတော်တဆမှုဖြင့် မိဘများ ကွယ်လွန်ခဲ့လေရာ သူအမေ၏ ညီမအရင်း တီလေးဆုမြတ်နှင့် သူ့ယောက်ျား အန်ကယ်လင်းသူက စောင့်ရှောက်ခဲ့လေသည်။ အဖေကလည်း တစ်ကောင်ကြွက်ဖြစ်ကာ အမေဘက်ကလည်း ပြေးကြည့်မှ ညီမနှစ်ယောက်ရှိသည်ဖြစ်ရာ ဗညားဘဝမှာ ဆွေမျိုးဆို၍ တီလေးဆုမြတ် တစ်ယောက်ထဲသာ … Read more

ကျွန်တော့်နာမည်က ဦးအောင်ကျော်မိုး။ သာကေတထဲမှာ ကျော်မိုးအိမ်ဆောက်ပစ္စည်းဆိုင် ပိုင်ရှင်ဆိုပြီး သိကြတယ်ဗျာ။ အသက်ကတာ့ ၃၃ နှစ်။ ဆယ်တန်းကျပြီးကတည်းက ကျောင်းဆက်မတက်တော့ဘဲ မိဘက ချေးငှါးပေးတဲ့ အရင်းအနှီးလေးနဲ့ တစ်နိုင်တစ်ပိုင် လျှပ်စစ်ပစ္စည်ဆိုင်လေးဖွင့်ရင်း နေလာခဲ့တာ။ ကျွန်တော့်အသက် ၂၅ ရောက်တော့ ဆိုင်က အတော့်ကို အောင်မြင်နေပြီ။ အာ့နဲ့ လျှပ်စစ်ပစ္စည်းက ရှေ့တက်လို့ ရေပိုက်တွေဘာတွေ ဆက်ပြီးတင်ဖို့ကြိုးစားရင်း ဆိုင်က ကြီးလာလိုက်တာ လေးနှစ်လောက်ကြာတော့ တစ်မြို့လုံးက အိမ်ဆောက်ပစ္စည်းနဲ့ ပတ်သတ်ပြီး စဉ်းစားလိုက်တာနဲ့ ကျွန်တော့်ဆိုင်ကို တန်းသတိရကြတဲ့အထိကို အောင်မြင်နေပြီ။ အဲ့ဒီနှစ်မှာပဲ ကျွန်တော် အိမ်ထောင်ကျခဲ့တယ်။ ဆိုင်ကလဲ အတော်အောင်မြင် ရေကလဲလျှံနေတဲ့ အချိန်ဆိုတော့ ကျွန်တော့်နောက်လမ်းက မေမြတ်သူဆိုတဲ့ မိန်းမလှလေးကို အရယူနိုင်ခဲ့တယ်။ မျက်လုံးထဲ မြင်အောင်ပြောရရင် သူမအသက်က အဲ့ဒီတုန်းက ၂၄ နှစ်၊ … Read more

မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကမ္ဘာပျက်လုမတတ် ဒေါသတွေ ငယ်ထိပ်ရောက်နေလို့၊ အသားတွေ တဆက်ဆက်တုန်လို့၊ ခံစားချက်တွေ မျိုသိပ်ထားရင်း မကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်အတွက်နဲ့ ငါ့ဘဝ အပျက်မခံနိုင်ဘူး။ အံကိုခပ်တင်းတင်းကြိတ်ရင်း အိမ်ထဲက ပြန်ထွက်လို့ ဒေါသတွေ ပြေဖျောက်ဖို့ ကျနော် ဘုရားအရိပ်အောက် ခိုလှုံပြီး ရသလောက် စိတ်ကို တည်ငြိမ်အောင် စုစည်းပြီး KK ဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။ “ဟယ်လို အောင် အိမ်မပြန်လာသေးဘူးလား။ မိုးချုပ်နေပြီလေ” “KK ဘုရားကို ခဏလောက် ထွက်လာခဲ့ပါလား။ အောင် စောင့်နေမယ်။ တနင်္ဂနွေတောင့်ကို လာခဲ့နော်” “အောင်ကတော့ လုပ်ပြီ။ KK လာခဲ့မယ်” ဖုန်းချသွားပြီး နာရီဝက်လောက်အကြာမှာ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ပါတိတ်အနီရောင်အပွင့်လေးနဲ့၊ သနပ်ခါး ပါးကွက်လေးနဲ့၊ ချစ်စရာအပြုံးလေးနဲ့ ကျနော့်အနားမှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး “ကဲပြော ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ … Read more

“လက်ဦးဆရာမည်ထိုက်စွ ပုဗစရိယ မိနှင့်ဖ” ဒီစကားနှင့် ပတ်သက်လို့ ကျော်မိုး အသေအချာ စဉ်းစားနေ၏ ။ သူအခုလို မိန်းမတွေကို ဆော်တတ်တာ ၊ ဆော်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်လာတာဟာ အရင်းစစ်တော့ အမြစ်မြေက ဆိုသလို သူ့ကို မွေးဖွားပေးခဲ့သော သူ့အမေနှင့် သူ့အဖေကြောင့်ဟုသာ မုချ ပြောရပေလိမ့်မည်..။ သူ့အမေနဲ့ အဖေသည် သူ၏ လက်ဦးဆရာ အစစ် ။ ကျော်မိုးတို့မှာ မွေးချင်း သုံးယောက် ရှိ၏ ။ သူက အငယ်ဆုံး ၊ အခုမှ ၁၈ နှစ်ထဲ ရောက်ရုံ ရှိသေး၏ ။ အကြီးဆုံးအစ်မက အသက် ၂၅ နှစ် ရှိပြီ ၊ အိမ်ထောင် ကျသွားသည်မှာ လေးနှစ်ရှိပြီ ။ … Read more